Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

thea egelmeer

20-05-195608-08-1996
      We wisten het allemaal,we wisten dat je heel erg ziek was.
      maar je was zo ontzettend sterk geweest al die tijd,je wilde zo graag verder in het leven.
      verder met papa ,mark en mij waar je zo trots op was.
      je genoot zo elke dag van de kleine dingen om je heen,je tuin,en je vijver waar je de laatste tijd erg van genoten hebt.
      en vooral je orchideen die je altijd met liefde verzorgde.

      ons mam heeft ondanks haar ziekte toch de zonnige kanten van het leven willen zien.ze was altijd van de partij,ze sloeg geen feestje over.
      ze was vooral te porren voor als er iets te organiseren was of voor te dragen.

      de natuur,daar hield ons mam erg van,ze ging vaak wandelen,ook de laatste weken ,samen met ons pap.

      voetbal was haar favoriete sport.
      nulandia was voor ons mam de club waar ze 25 jaar met liefde en plezier gevoetbald heeft.
      mede dankzij de dames van nulandia heeft ze samen met ons pap,mark en mij een onvergetelijke ballonvaart gehad.(dat was ook haar laatste wens)

      vijf jaar geleden begon haar ziekte zich te openbaren,daar heeft ze zich zo met veel moed door heen gevochten.
      en juist de laatste weken ging het zo goed.
      dus waarom nu al,maar daar krijg je geen antwoord op.

      Overige informatie
      mama,

      haar ogen waren blauw,
      haar haren blond, ze zei dat ze maar weinig dingen wist,
      maar wat ze zei,was zo gerijpt..... zo wijs.
      wel duizendmaal heb ik gedacht dat is het!

      de hogere dingen speelde met haar mee,
      zij zag het leven in een ander licht,
      zo stond ze ook te kijken naar haar lievelings bloem de orchidee.

      zo kunnen bomen in het landschap staan in volle rust en helemaal compleet,
      zo is ze ook die avond van ons heen gegaan.
      maar nooit vergeten wij wat zij allemaal voor ons deed.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 128   |   niet OK
        Lieve marloes Altijd zal ik naast je blijven staan zelfs als je me een tijdje niet ziet. Zal ik een arm om je schouder slaan en jou steunen in je diepste verdriet. Jij hebt een speciaal plekje in mijn hart. Sluit je ogen en zie mij in je gedachten. Dan delen we alle onzekerheid en smart en zal ik proberen de pijn te verzachten. Jij bent een maatje voor het leven en als je me nodig hebt ben ik daar om jou te helpen zal ik alles geven. Want voor échte vrienden sta ik altijd klaar. Heb weer een kaarsje aangestoken voor jullie.. Om te laten weten dat ik er ben.. Love ya kus Moon....

        ramona -
        12 november 2005

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 126   |   niet OK
        Je naam word niet meer uitgesproken
        Al zo vanzelfsprekend dat je er niet meer bent
        Het lijkt alweer zo’n ver verleden
        Nog dagelijks de pijn die maar niet went

        Iedere dag het gemis dat alleen maar groter wordt
        Het besef van altijd, nooit meer te veranderen
        Een kaars, een bloem, een duif die je ziet
        Een vage herinnering, melancholisch verdriet

        Dankbaar voor al die fijne jaren samen beleefd
        De enige troost die het me geeft
        Onze levens blijvend zo sterk verweven
        Mochten wij het nog voor maar even samen beleven

        Je naam word niet meer uitgesproken
        Zo vanzelfsprekend, alsof men je nooit heeft gekent
        Maar mam voor mij was je speciaal en heel bijzonder
        Ik ben dankbaar dat jij mijn moeder bent

        marloes -
        11 november 2005

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 127   |   niet OK
        Je hield van het leven
        Waarom moest je het plotsling opgeven

        Je bent van me heen gegaan
        Ik voelde de eerst traan

        Ik huil dagen en nachten
        Met jou in mijn gedachten

        Je was nog te jong om te gaan
        Nu kijk ik er niet meer tegenaan

        Ik mis je mam
        Ik wenste dat je ooit weer terug kwam

        xxxies van je dochter

        marloes -
        11 november 2005

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 123   |   niet OK
        Lieve marloes

        Altijd zal ik naast je blijven staan
        zelfs als je me een tijdje niet ziet.
        Zal ik een arm om je schouder slaan
        en jou steunen in je diepste verdriet.

        Jij hebt een speciaal plekje in mijn hart.
        Sluit je ogen en zie mij in je gedachten.
        Dan delen we alle onzekerheid en smart
        en zal ik proberen de pijn te verzachten.

        Jij bent een maatje voor het leven
        en als je me nodig hebt ben ik daar
        om jou te helpen zal ik alles geven.
        Want voor échte vrienden sta ik altijd klaar.

        Heb weer een kaarsje aangestoken voor jullie.. Om te laten weten dat ik er ben..

        Love ya kus Moon....

        ramona -
        10 november 2005

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 124   |   niet OK
        weer een kaarsje voor de moeder van een goede vriendin van me! jij bent er niet meer als marloes het moeilijk heeft en niks is erger dan dat maar ze kan altijd bij mijn terecht dag en nacht en dat weet ze!!!! ookal doet ze dat niet altijd ....maar ik ben er in iedergeval! liefs -xxx- brigitte

        brigitte -
        10 november 2005

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 125   |   niet OK
        mama ik heb weer wat kaarsjes voor je aangestoken,
        ik mis je zo erg!
        xxxjes

        marloes -
        10 november 2005

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 121   |   niet OK
        De ziekte leeft in jouw lichaam
        maar waarom bij jouw?
        Jij maar steeds zeggen het gaat goed
        En nu kan je op eens niks meer
        Waarom moest de ziekte in jouw leven
        De ziekte is een klein monstertje met een grote schade
        De vele keren pijn deden mij ook zeer
        Elke keer ging het goed maar….
        Toen lag je daar weer…
        Weer in dat bed…
        Met het monstertje in je lichaam
        En steeds weer die ene traan over je wang
        Die traan maakt me bang
        Bang dat je der straks niet meer bent
        Maar bij mij blijf je altijd dicht bij
        Je leeft veder in mij
        Maar dan zonder de pijn en zonder het monstertje
        De pijn voel ik nu
        Je deed ons alle verdriet
        Met de grote schok die je ons bracht
        Als ik je daar weer zie liggen weet ik dat je niet lang meer bij ons zal zijn
        Maar bij mij blijf je altijd in mijn hart
        Jouw geest verdwijnt naar boven
        Het monstertje moest jouw van het leven beroven
        Maar met jouw geest ver weg van hier weet ik dat je der evengoed zal zijn als we je nodig hebben
        Ik zag jouw altijd als me moeder maar nog meer als vriendin
        Een vriendin die mijn pijn weg nam
        Een vriendin die der was als ik haar nodig had
        Een vriendin die naar me luisterde
        Maar nu kan ik je niks meer vertellen nooit meer alleen
        Altijd iemand om je heen
        Alleen maar omdat jij daar ligt met al die pijn en het monstertje
        Het monstertje dat je stuk maakt
        Maar mama je blijft altijd in mijn hart


        xxxjes

        marloes -
        9 november 2005

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 122   |   niet OK
        Ik wil je roepen
        Maar weet dat het niet helpt
        Ik heb je nodig
        Maar weet dat jij hier niet meer bent
        Ik huil zoveel tranen
        Maar ik weet dat het niet stelpt
        Totdat ik ook daar ben
        Daar waar hier niemand het nog kent
        Ik kan alleen maar hopen
        Dat jij mijn liefde ontvangt
        Die ik je alle dagen zend

        Mijn leven is pas in zijn start
        Maar het leven eindigde die dag
        In een groot deel van mijn hart
        Waar vreugde was, is ongeloof
        Door jouw gemis verward

        Mochten wij ons leven niet delen
        Tot na de tienerjaren verder door
        Ik heb ontelbaar veel vragen
        Maar op mijn vragen geen gehoor
        Hoe leeg klinken dan de woorden:
        "Ach meid, het leven gaat door."
        Maar werden deze uitgesproken
        Door hen die als kind, zijn moeder verloor?

        Kan ik die jaren lachen
        Die ik nog heb te gaan
        En als ik straks volwassen ben
        Zonder jou in het leven staan?
        In gedachten voel ik dat je bij me bent
        In gedachten zoek ik jouw steun
        Mijn mama, die mij zo goed kent
        Waarop ik als dochter leun

        Mama's warmte
        Onze band
        Verder dan het tastbare
        Kan zelfs de dood niet scheiden
        Ik knijp mijn ogen dicht en zoek je hand
        Mama engel
        Vredig in het licht
        Alleen liefde, niet meer lijden
        Alleen door die tunnel, kon je je uit je zieke lichaam bevrijden
        Die het leven je had gegeven
        Onbegrip voor al het leed dat je hebt moeten doorstaan
        Veel te vroeg ben je daarom heengegaan

        Je geloofde dat je gaat wanneer het je tijd is
        Maar een lieve moeder, vrouw, in een jong gezin, daar zal het nooit de tijd voor zijn, een nooit te bevatten gemis

        Alle goedheid die je met alle liefde hier hebt gegeven
        Kon toch nooit te veel zijn?
        Jouw levenslust, jouw plannen
        Konden toch nooit te laat zijn?

        Amper op de helft van je bestaan
        Zoveel jaren, zoveel wegen, in het leven nog te begaan

        Ik geloof niet meer in het lot
        Want dit kan nooit zijn voorbestemd
        Zoveel dromen zijn kapot
        Plannen voor de toekomst, zomaar afgeremd
        Waar nieuwe plannen kwamen, ging een deur naar later, ergens middenin voor

        marloes -
        9 november 2005

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 120   |   niet OK
        mama wil je aankomende week bij me zijn,
        word een beetje moeilijke en spannende week voor me, ik heb je dan nodig.
        hoop dat je dan bij me bent....
        ik mis je,
        ik hou van je mama

        marloes -
        8 november 2005

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 118   |   niet OK
        mama ik hou van je,
        ik mis je heel erg.
        was je nog maar even bij me.

        marloes -
        31 oktober 2005

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.