Joost heb ik in 2002 leren kennen toen binnen EDS het Client Centred Innovation programma werd opgezet. Joost was er als de kippen bij om mee te mogen doen. Hier was hij in zijn element. Door teamwork en out of the box oefeningen kwamen we tot fantastische ideeën voor fundamentele vernieuwing van de bedrijfsvoering. Bizarre humor was de olie om het creatieve proces op gang te brengen. Al snel zagen we dat het werkte. Prachtige innovatie ideeën rolden moeiteloos uit onze koker. Joost stond hierbij altijd vooraan om de lat nog een extra streepje hoger te leggen. Zijn bulderende lach klonk overal bovenuit.
Regelmatig kwamen we elkaar tegen in verschillende rollen. Soms maanden, dag en nacht met elkaar samenwerkend. Dan weer een lange tijd niet, als we bezig met andere projecten. Telkens weer weten we elkaar feilloos te vinden. Het innovatieverleden heeft een ongekend sterke band gecreëerd. Werken met Joost is een bijzondere ervaring. Hij brengt reuring in de tent. Je hoeft nooit te vragen of Joost in de buurt is. Zijn aanwezigheid kun je niet missen.
Maandag 21 december ben ik na een maandenlang verblijf in Luxemburg eindelijk weer eens op kantoor in Amstelveen. Joost is er ook om me te helpen met de voorbereiding van de workshop de dag erna. Het worden weer twee prachtige dagen waarbij Joost op zijn best is. Hij weet als geen ander wat er speelt in de financële sector, zit vol met creativiteit hoe we zaken kunnen aanpakken en stimuleert anderen om hier als team invulling aan te geven. Zijn humorklieren maken weer overuren.
De dag erna dat bizarre telefoontje: Joost is niet meer. Verwarring, onbegrip, dit moet een misverstand zijn. Joost, een man die midden in het leven staat. Joost, de man die zo intens kan genieten en vertellen van zijn gezin. Uren, dagen, weken erna begint het besef maar heel langzaam door te dringen. Een bijzondere en markante man is niet meer. Wat zal het stil worden op kantoor. Mijn gedachten zijn bij Carol, Luca, Lara en Theo.