Joost heb ik leren kennen in Enschede waar wij studeerden. Samen waren wij lid van het dispuut Rota Coacti, samen woonden wij in één huis. Joost imponeerde vanaf de eerste kennismaking. Intelligent, belezen en een bijzonder talent om sociale verhoudingen te ontleden.
Feilloos ontrafelde jij elke apenrots; het “alfa mannetje”, de meeloper, de narcist, het talent. Maanden later herkende ik dan pas jouw analyse. Verrek Joost je had gelijk, dacht ik dan. Nu, iets meer dan 20 jaar later, verplaats ik mij nog regelmatig in jou. Hoe zou Joost deze groep kenschetsen, vraag ik dan mezelf af. Een verhelderend antwoord verzekerd!
In Enschede was jij iets ouder dan de meesten van ons. Een rol als mentor was dan ook voor de hand liggend. Zo heb jij nieuwe leden van ons dispuut op weg geholpen.
Joost jij was een romanticus. Het leven moest meeslepend en groots zijn. Het leven was pas een leven wanneer Ernest Hemingway het zo had geleefd. Dit beeld schuurde nog wel eens met de dagelijkse werkelijkheid in Enschede. Dit maakte jou soms onzeker.
Joost jij was ambitieus. Direct na jouw afstuderen had jij al snel een goede baan en bijbehorende auto. Hiermee zijn we met drie jongens naar Spanje gereden. Op een nacht in Valencia ontmoette jij Carol. Met wat geluk, en een beetje wijsheid volgde nog een ontmoeting.
Echter, de vakantie ging verder: door richting Madrid. Net daar aangekomen kriebelde het bij jou en ben jij de 360km van Madrid naar Valencia per direct alleen terug gereden. ’s Avonds voor het diner stond jij weer voor de deur bij Carol: Hoe romantisch is dat!
Deze dagen in Valencia markeerden een grote ommekeer in jouw leven en in het leven van Carol.
Carol bracht rust in jouw leven en dingen vielen op hun plaats. Jouw onzekerheid vlakte af. On top uiteindelijk ook nog vader: Luca en Lara. Het absolute hoogtepunt in jouw leven. Zaterdagmiddag met Luca boodschappen doen en daarna samen de lunch voorbereiden. Er waren nog zoveel zaterdagmiddagen te gaan. Voorlezen aan Lara was een totaal-performance. Alle karakters in het boek kregen hun eigen stem. Jouw voorlezen was plezier voor vier.
Is het leven een diner dan ben jij halverwege het hoofdgerecht van tafel getrokken. We prikken wat eten op onze vork, kijken op van ons bord en plotseling is jouw stoel leeg. Dit alles voelt zo verschrikkelijk oneerlijk en onwerkelijk. Er was nog zoveel te doen. Als vader, als man, als zoon, als broer, als collega, als vriend.
Queridos Carol, Luca y Lara, no los dejamos solos
Lieve Carol, Luca en Lara wij laten jullie niet alleen.
Lieve Joost, dank je wel, rust zacht,
December 30, 2015
Sjoerd van Hecke
