Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Het is absurd,
het is onaanvaardbaar
dat zo weinig, één fataal moment,
een einde maakte
aan zo’n veelbelovend jong leven.

Ineens is de wereld koud en leeg
en niets zal nog ooit hetzelfde zijn
nu hij er niet meer is.

Het is alsof we allemaal een beetje sterven,
alsof op dit moment ook ons leven stokt.
We kunnen niet en willen ook niet vooruit,
want morgen is één groot, donker gat.
Het liefst zouden we teruggaan naar gisteren,
toen alles nog goed was,
maar gisteren is voorbij, een droom voor altijd.
Als we uit die droom ontwaken,
zal hij er niet meer zijn
en blijkt het leven zelf een nachtmerrie geworden.

Alles in ons schreeuwt uit protest
tegen het zinloze van deze dood.
We kunnen niet en we willen niet,
maar we moeten hem loslaten voor altijd.
Het onherroepelijke van dat moment is nu gekomen,
nu we hier bijeen zijn
om elkaar daarin nabij te zijn.

- Mientje Luiken -