Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Toen ik zondagmorgen het afschuwelijke bericht kreeg dacht ik: het kan niet waar zijn... Afgelopen donderdag heb ik nog samen met hem gelachen en over verre reizen en auto's gepraat. Ik denk dat ik nog gezegd heb dat we elkaar volgende week zien bij de vakgroepmeeting.



Ik blijf me Tim altijd herinneren als een blije, lachende en behulpzame persoon. Ik zal je missen. Veel sterkte gewenst voor zijn gezin, familie, vrienden en bekenden.

Vanaf het moment dat ik bij jullie in het team kwam, voelde ik mij welkom. Jullie ontvingen me met open armen, en ik voelde me meteen thuis. Van thuis naar kantoor was voor mij een eindje rijden, vaak ook met files waardoor ik wel eens te laat binnenkwam. Jij die me dan altijd ontving met "goedemiddag" omdat ik weer eens zo laat was, maakte de rit dan weer meteen goed. Hierdoor keek ik er keer op keer weer naar uit om naar kantoor te gaan.



De keren dat ik in de lach schoot om je opmerkingen, je zangkunsten of je reacties op dingen die tijdens meetings gebeurden, zijn ontelbaar geworden. Zonder jou was er niks aan.



Je hebt me in korte tijd veel geleerd en daar ook nog eens ongelofelijk veel geduld bij gehad. Hoe je dat volhield, vraag ik mij nog steeds af. Toen ik zondagochtend het nieuws kreeg, was ik volledig in shock. Dit had nooit mogen gebeuren en het is zo oneerlijk – dat waren mijn eerste gedachten, en dat zijn ze nog steeds.



Er zijn zoveel herinneringen in zo'n korte tijd, maar de mooiste vind ik nog wel hoe enthousiast je was om naar huis te gaan. Niet om het kantoor te verlaten, maar vanwege je opmerking: "Ik hoop dat Mick nog wakker is, dan kan ik nog met hem spelen."



Lieve Tim, je bent een ongelofelijk groot gemis. Bedankt voor alles, we zullen je nooit vergeten!

Heel veel sterkte gewenst aan iedereen die Tim heeft mogen kennen.