Herinneren is een vorm van ontmoeten…

17 jaar hebben we ontzettend van je genoten. Herinneringen die we altijd zullen koesteren. Je eerste stapjes die niet zo goed gingen en die uiteindelijk het begin bleken van een ziekte waarvan we geen idee hadden.
Toen het tot ons doordrong hebben we met zijn allen besloten om samen met jou te gaan knokken.En wat heb jij geknokt!
De manier waarop was voor ons een geweldige inspiratie. Jouw altijd aanwezige lach
hielp ons om er vol voor te gaan.
Je kwam net als je zussen bij ons logeren, dan moest oma naar de zolder en kwam jij bij mij liggen. Mannen onder elkaar.
Samen ravotten zolang dat kon, voetbal en F1 kijken, voorlezen, naar buiten enz.
De liefde voor Feyenoord deelden we samen, we zijn naar de training geweest, hebben een tour door het stadion gedaan en hebben in een skybox naar Feyenoord-AZ gekeken. Dit alles was ook mogelijk door de geweldige zorg van mamma, pappa, Elize, Julia en die enorm betrokken PGB'ers en vrienden en vriendinnen.
Ook door prof. Smeijtink en zijn team, die al jaren op zoek zijn naar een medicijn.
Zij allen dragen we voor altijd in ons hart mee.
Lieve Tim, grote oelewapper, wat zijn zijn wij er trots op dat we jouw opa en oma zijn.

Veel te lang van stof, maar 8,5 jr past niet zomaar.

Ergens in juli 2010, heb ik jullie oproepje gezien. De vraag, “zorg dragen dat Tim naar school kon…”
Zorgen dat alle benodigde zorg geleverd werd, zodat Tim op tijd in de bus naar de Trappenberg zat.
Daar ging jij naar school, in Huizen. Ik leerde je kennen als een blij bijzonder jochie, we hadden al snel wat vaste rituelen….
Graag met grapjes en dollen; Vechten met de grote beer……..armpje drukken……….vooral lekker wild…..
Maar communiceren verbaal dat was lastig…..Ik wilde meer van je wereld weten….jou wereld was voor een groot deel de school,
Daar had je ongelooflijk veel contacten, met de leerlingen maar ook met de leerkrachten en assistenten…..ze liepen met je weg.
Ik ben gaan lezen en bellen en ik zeg altijd; Jij hebt er de hand in gehad, dat ik daar ben gaan werken.
In het begin reed ik achter jou bus aan, om in te vallen……terug hetzelfde ???? Op school zocht ik je altijd even op stiekem, want je had les…
De eerste jaren ging het heerlijk soepel allemaal, jou zorg, de school onze samenwerking en ook met mama, papa en je zussen was het gezellig en fijn.
Tot januari 2013…….wat een heftige gebeurtenis was dat, wat een spannende en moeilijke tijd. Mijn zorg voor jou was niet meer thuis, maar op dat moment regelmatig in het ziekenhuis, samen met Papa, mama, je zussen en vele anderen, zorgden we dat er altijd vertrouwde gezichten om jou heen waren, van Amsterdam tot Nijmegen.
Hele cursussen hebben we gevolgd, om jou later ook deze “nieuwe” zorg te kunnen bieden.
En dat hebben we gedaan, al lerend , struikelend en vooral toch ook met veel plezier, heb ik de zorg voor jou gedaan, niet meer alleen s, morgens………….mee naar ziekenhuis dagjes uit, begeleiding naar waar dan ook, maar ook gewoon thuis, oppassen zodat papa/mama even iets samen konden doen.
Maar het belangrijkste wij gingen samen naar school, samen zaten we in de klassen.
Samen meerdere dagen naar school, met de bus en al onze gezellige mede busreizigers. Net zo ondeugend als jij ( en ik )…vele grapjes waren er al ‘s morgens vroeg, slingers, als er iemand jarig was. Kortom altijd een fijne start van de dag.
Op school gingen we samen de lessen volgen, de ene les wat meer dan de andere. Rekenen op t digi-bord, buiten biologie, en tussendoor naar therapie. Een passing hier of daar, nieuwe apparatuur of stoel……
Het had allemaal zijn doel, maar ons doel samen was “lol “.
We maakten overal een praatje, bleven “te lang” uit de lessen, dronken stiekem koffie in de Theeberg en ook daar waren er weer vrienden, overal was je geliefd. En als het warm was op school of de lucht niet goed genoeg, dan moesten we HOOG nodig even wandelen…
Ondertussen werd jou zorg zwaarder, kwamen er steeds meer mensen om jou heen staan, fijn met elkaar de zorg voor jou dragen, samen sparren, samen mopperen of iets wat te laat geleverd werd, niet klopt………of over chauffeurs…….die je soms liever geen chauffeur noemde.. Maar vooral ook samen delen, samen lol over wat je nu weer beleefd had.
Het samenzijn veranderde, maar werd niet minder, maar intenser, de rollen her verdeeld en jij Tim, jij had het goed, op jou manier, met al deze lieve mensen.
Ik ben blijven werken op de Trappenberg, deze baan, heb ik dankzij jou en door mijn samen zijn en zorgen voor jou, heb ik veel geleerd en veel pas ik toe op mijn werk. Maar het belangrijkste, “ maak plezier heb lol ”, naast alles wat moet, wat niet kan of lukt (door beperkingen) , bezie het met humor.
En toen was de tijd daar, dat je op kamers ging……….op kamers…..Tim geweldig. Je hebt een heerlijke kamer gekregen in Zwolle. Daar is een stukje thuis gemaakt voor jou, daar was je ook thuis. Ver weg van mij. Maar in mijn hart was je er altijd. Je hebt er een heerlijke tijd gehad, tussendoor gewoon thuis. Lekker chillen in de jacuzzi met de meiden. Ik stond erbij en keek ernaar……met dezelfde glimlach als altijd, als jij genoot.
En nu Tim, lieve grote kanjer van mij…….jij bent over gegaan, wat mis ik je nog meer dan voorheen.
Tim je hebt mij heel veel gegeven, je bent en blijft mijn grote vriend. In mijn hart reis je mee en in mijn werk zal ik met net zoveel liefde en blijheid werken, als met jou samen, jij bent de verbintenis daarin.
Het ga je goed…….ik zou bijna zeggen “LEEF” en ik weet dat jij begrijpt wat ik bedoel……..wees vrij.
Voor iedereen om je heen, rest de herinnering…………..die is verpletterend krachtig en altijd aanwezig
Dank je wel lieverd

Ik kwam ongeveer een half jaartje geleden bij je om voor jou te zorgen , dus nog niet zo lang. Maar vind het heel fijn dat ik jou heb mogen leren kennen en verzorgen . In het begin best even spannend , Maar al snel merkte ik wat een humor jij had . Als iemand een grap maakte of als er iets helemaal fout ging dan kwam die grote brede lach op je gezicht . En tijdens ons gezamenlijke knutsel projecten ging het heel vaak niet helemaal soepel dus we hebben wat gelachen . bedankt dat ik jou heb mogen leren kennen en verzorgen .
Dag lieve Tim , ik ga je missen !!

Patricia