Het is onbeschrijfelijk verdrietig dat wij afscheid moeten nemen van jou, lieve Tomasz. Trotse papa van Annah🎈, Dorah, Sarah en Piotr, echtgenoot van Ester, een zoon, een broer, een vriend....

Voor verdriet zo groot als deze bestaat geen draaiboek, met grote en kleine golven meedeinen op een zee van tranen is het enige wat rest...

Soms zijn woorden van verdriet gevangen in een gedicht. Een gedicht geschreven door Margreet Jansen, een gedicht dat alles zegt:

Je naam

In verwachting van ons leven
wordt ons een prachtig woord gegeven

Je naam

met letters die elkaar niet kennen
en heel voorzichtig moeten wennen
aan de klank van hun akkoord....

dat mooiste woord
je naam

jouw naam is gehoord, is verteld, is geboren
werd een verhaal, een gedicht, een gebed
jouw naam werd aan het begin
en het einde
voor altijd op de kaart gezet

we vertellen je naam
aan de mensen op straat
aan de vogels, de bomen, de zee

en het kind van de wind
dat niets vraagt en niets vindt
draagt jou voorgoed met zich mee

het voert je naar die mooie plek
waar tijd geen einde meer heeft

waar liefde het gemis zal verzachten
en we je eeuwig denken en dachten

daar waar dát woord
voor altijd leeft

je naam......Dag lieve Tomasz