Na een van de eerste bijeenkomsten van onze 1e jaars werkgroep Sociologie, was ik naar mijn kleine studentenkamertje gegaan in de Gildstraat in Utrecht. Er werd aangebeld. Ton stond voor de deur. "Ik dacht: "Ik kom eens even bij je langs", zei hij. Ik was een beetje verrast, maar we gingen naar mijn kamer. Ton begon gezellig te praten over zijn middelbare school en over maatschappelijke vraagstukken, die zijn belangstelling hadden. Hij toonde welgemeende interesse voor mijn geschiedenis en belangstelling. Een verrassend ongedwongen en kameraadschappelijke sfeer, voor een eerste kennismakingsgesprek. Toen hij na een uurtje weer weg ging, had ik het gevoel dat ik er een vriend bij had gekregen. Dat gevoel bleek juist te zijn. Ton kwam gewoon even "vriendjes maken". Naar iemand toestappen, onbevangen en open contact leggen. Het begin van een jarenlange vriendschap. Enkele decennia later, zagen we elkaar minder vaak. Maar als we elkaar tegenkwamen, bleek de vriendschap nog even vertrouwd en warm. Vriendschap met Ton is blijvend. Ook nu hij er niet meer is.
