Je me souviens du chantier très technique de la construction d'une chambre dans notre maison à Labécèdelle dans les Cévennes avec ton groupe de bénévoles, en huit jours dans la bonne humeur. Record du monde de l'efficacité et de l'amitié !
Je me souviens, ma fille Alice aussi, de tes séjours chez nous en Lozère lors de ton étude sur le monde rural de moyenne montagne.
Je me souviens des randonnées Cévenoles. Du ski au Mont Aigoual. Du haut de ce sommet nous restions comptemplatif devant cette belle montagne Cévenole. Alors, je te montrais « ce plat pays qui est le mien !! ». Je me souviens de ton immense sourir et cette tape amicale dans mon dos !
Maintenant dans mon île, je suis loin de la Hollande mais si proche de toi et de tes amis par le cœur. Repose en paix.

Water

Hij was de meest bereisde van ons allen, mijn verleden week overleden zwager. Dan zat hij in Zuid-Amerika, dan in Afrika waar hij met waterprojecten bezig was. Hij deed goed werk maar maakte ook wel eens fouten. In de familie gaat het verhaal rond hoe hij een keer naar Ghana reisde om daar een artikel te schrijven over de jaarlijkse cacao-oogst in dat land. Toen hij daar aankwam stonden die planten net te bloeien. Hij was een half jaar te vroeg.

Je zou het niet zeggen, maar mijn zwager was ook een heel precieze man. Ik zag laatst, toen we de wake hielden, voor het eerst zijn huisje in een klein, intiem buurtschap dat achter de dijk ligt, langs een oude Hollandse vaart. De bloesem was van de fruitbomen verdwenen maar voor de rest bloeide, in en rond de huisjes, alles wat bloeien kon. Tussen al die bloemenpracht deed vooral het fluitenkruid zijn best op te vallen.

Burgeroorlogen en gewone oorlogen, wanorde, misoogsten en corruptie. Hij heeft het allemaal gezien. Mijn zwager trok zich het lot van de mensheid aan en deed, in zijn werk, zijn uiterste best orde in de chaos te scheppen. Hij wilde mensen –over de hele wereld- van drinkbaar en veilig water voorzien.

De rouwenden hadden zich in de tuin verzameld. Ik liep langs hen zijn huisje binnen en zag met hoeveel toewijding en zorg hij alles een vaste plek had gegeven. Zijn boeken, zijn CD’s, alles stond erbij zoals het erbij moest staan. Hier, op deze plek in de wereld, had mijn rusteloze zwager een universum van orde en rust gecreëerd.

Dit was zijn bron.

Een mooi en goed mens is veel te vroeg van ons heengegaan. In de korte tijd dat ik roeide heb ik Ton leren kennen als een warm en geïnteresseerd mens. De herinneringen blijven.

Dear Ton :

We -at Instituto Cinara in Universidad del Valle, Colombia- cannot yet overcome your sudden and very much felt loss. We just keep nice and fond memories from you, every time you came to visit our institution.

Certainly, your support to the strengthening of community management of water supply & sanitation was key
to our present work. Your enthusiasm and pushing for the creation of Community Learning Centres on Water and Sanitation proved to be a vital force for the recognition of communities’ knowledge. Your cheerfulness and positive attitude towards life will always be values that stand along with us so as to believe in the possibility of a better world.

Miguel Peña, Director and colleagues from Instituto Cinara, COL. 27 May 2016