Lieve Urs,
Daar zit ik dan, te kijken naar je terwijl je daar ligt. Vredig en rustig. Je gezicht ziet er nog uit zoals ik je ken, maar je aanwezigheid en warmte ontbreekt. Je bent er niet meer, niet echt. Het is onwerkelijk.
Terwijl we samen zijn in jullie huis en door de fotos gaan, komen er veel herinneringen naar boven. We hebben zoveel samen mee gemaakt. Ik licht er een paar uit.
Toen ik erbij kwam, was je al 9 jaar oud en werd je een trotse grote zus. Je was lief en gaf me steun, ook toen het thuis niet altijd makkelijk was. Bij jou voelde ik altijd: hier kan ik terecht. Ik kan me nog wel herinneren hoe jij me aankleedde in allerlei pakjes, mijn voetjes inpakte met alumium folie en zo schoentjes maakten, of mijn haar toupeerde als Madonna voor de carnaval. Je stond naast me tijdens het koekhappen op mn kinderfeestje.
Rond mijn 6/7 jaar kwam daar Vincent bij en namen jullie me mee op sleeptouw, bijvoorbeeld naar de Efteling. In die tijd hield je wel van Bessenlikeur tijdens het stappen … Michel weet nog goed, hoe jij na een avondje stappen, je nieuw geverfde witte slaapkamermuur onder spuugde.
Van ons 3 heb jij het meeste pigment geërfd. Ik denk aan onze vakanties samen. Hoe jij uren in de zon kon bakken, terwijl ik mezelf elke vijf minuten moest insmeren. Dat ging ook wel eens mis, zoals op mijn eerste echte vakantie naar Gran Canaria met jou en Vincent. We vielen even in slaap op het strand. Jullie kwamen lekker bruin terug, en ik... knisperig en paars. Ondanks de grappen erover, werd ik daarna wel zorgvuldig ingesmeerd met yoghurt en belegd met komkommers.
Of die keer dat we samen in Turkije op vakantie gingen en s nachts door haalden en niet wakker te krijgen waren tijdens de boottrip een dag later.
Er zijn veel leuke momenten: samen carnaval vieren, uitgaan in t Veer, of naar de Ster en achteraf frikandellen eten. Maar ook hoe ik je laat in de avond kon bellen met liefdesverdriet en je dan voorstelde om me te komen halen.
Je was een creatief mens in hart en ziel. Fotografie was je passie, en je hebt onze belangrijkste momenten vastgelegd: Mijn eerste zwangerschap (de hele woonkamer stond vol met lampen en schermen), de eerste foto’s van onze twee meiden, babyshoots, mooie gezinsfoto’s in het bos. Ondanks de pijn die je toen al had in je lijf. Alles waar je trots op was, legde je vast.
Ik ben dan ook benieuwd wat je vindt van onze fotocollectie voor dit afscheid, wetende dat je thuis duizenden foto’s hebt liggen.
Knutselen was een manier om jezelf te uiten..
Zelfs in je laatste fase zat je nog vol ideeën. Een schilderij met jouw handafdrukken, een armbandje maken, op de één na laatste dag drukte je nog een blok hout in mijn hand met instructies wat ik moest doen.
Samen knutselen – het gaf jou rust en kracht.
Mijn hele mailbox van insta zit vol met links met creatieve ideeën. Creativiteit was jouw taal. En dat zie je terug in jullie huis. Jullie huis ademt jou Urs. Je hebt het het thuis gemaakt wat het nu is.
Er zijn ook periodes geweest dat we minder met elkaar omgingen en dat er meer afstand was.
Toch, heb ik altijd gevoeld dat ik bij jou en Vincent terechtkon.
In de afgelopen jaren en in de afgelopen maanden zijn we weer meer naar elkaar toe gegroeid. En dit keer, in deze moeilijke fase, mocht ik ook voor jou zorgen. Je was dankbaar dat ik dit ‘samen wilden doen’.
Je hebt gedurende de jaren geleerd om je beter te uiten. In de afgelopen laatste maanden deed je dit bewust. Er was steeds een bewust afscheid een knuffel of contact. Je dacht goed na over wat je wilde meegeven. Je gaf mij, en ik denk ook anderen, steeds een boodschap van jouw liefde mee. De liefde van anderen kon je de afgelopen maanden echt helemaal in je op nemen en daar was je heel dankbaar voor. Zelfs op je sterfbed was je zo lief. Op een helder moment zei je: Hello lovely people ;Kom! Even een groepsknuffel. Een moment om nooit te vergeten.
Urs, je was zo'n lief mens met groot hart. Je drukte me op het hart voor mezelf te zorgen. Je hebt zo hard je best gedaan om ervoor te zorgen dat je het zo ‘netjes’ mogelijk achterliet. Zelfs toen je al heel moe was, ging je jouw laatste zondag er nog eens goed voor zitten om te vragen of er nog iets was dat uitgesproken moest worden tussen ons. Heel liefdevol. Dank je wel daarvoor.
Dank je wel lieve Ursula voor al jouw liefde.
Ik sluit af met dit gedichtje.
Voor altijd een zus
Je blijft mijn grote zus,
Voor altijd dichtbij.
Ook al moest je loslaten,
Je zit diep in mij.
Liefs, je zusje
