Lieve Lot,
Ik heb zoveel mooie herinneringen aan je moeder dat het te moeilijk is om er een te kiezen! Ergens in 2009 leerde ik je moeder kennen. De datum weet ik niet meer precies. Ze ging mee bowlen met de vriendengroep van je vader. Het was een hele leuke avond en we hoopte dat er iets moois zou opbloeien tussen die twee. En ja hoor.. vrij snel zagen we haar gelukkig weer!
We zijn vaak met je ouders op vakantie geweest, weekendjes weg of gewoon een dagje op pad. We zijn door Amerika gereisd met z’n vieren in een gigantische camper, samen naar London in een veel te gehorig hostel, naar de Ardennen toen je stiekem al in mama’s buik bleek te zitten en samen meedoen aan de prison escape toen ze met bolle buik wist te ontsnappen. Ze wilde eigenlijk niet naar buiten rennen, maar dat deed ze toch! Want zo was ze. Fanatiek mee doen tot de finish - ook al vond ze het soms eng.
Ook gingen we vaak wandelen, in de Plateaux, het “smalle paadje” in Eersel of bij Leenderheide, eindigend bij de Hut van Mie Pils. Ik liep altijd naast je moeder en we hadden het vaak over werk, familie en vrienden. We konden grapjes maken, lachen over wat we mee maakte maar ook praten over de serieuze dingen. Wat mij altijd bij zal blijven is hoe belangrijk ze het vind om het gewone, het dagelijks leven plezierig te maken. Ze probeerde altijd nieuwe dingen uit, zoals een cursus of clubje hier en daar. Zoekend totdat ze iets vond wat haar blij maakt. Ook vertelde ze me vaak hoe je vader haar steunde met alles wat ze deed of wilde proberen. Samen grenzen overschrijden en angsten overwinnen. Hij was er altijd voor haar, door dik en dun!
Vanaf het moment dat jij bent geboren heeft ze je volgens mij niet meer los gelaten. We kregen vaak foto’s en filmpjes van je opgestuurd. Zelfs van je vieze luiers! Een echte mama, trots op haar Lot uit de loterij.
Jouw mama is een heel bijzondere vrouw en heeft een speciaal plekje in mijn hart!
Veel liefs, Marlon Doomen
