Wij woonden tegenover elkaar en onze jongens gingen met elkaar om. Ik had bewondering voor hun moeder. Zij was een zelfstandige, integere vrouw.
Later, na de verhuizing van beide gezinnen , kwam ik haar nog wel eens tegen in de stad. Het was altijd gezellig om met haar in gesprek te komen. Zo vertelde zij mij eens over haar bijen. Een leuk en leerzaam gesprek. Ik heb een goede herinnering aan haar.
Zij ruste in vrede.
Manoel en Marleen en Alexander en Annie heel veel sterkte gewenst bij dit verlies.

Lieve Wyp,
Afgelopen woensdag was de crematie van Raymond , mijn partner, maar ook collega van jou en mij op het Kottenpark. En nu vertrek ook jij...
Weliswaar is het alweer een paar jaar geleden dat ik je voor het laatst gezien heb, maar ik bewaar goede herinneringen aan onze vriendschap.
Toen ik les kwam geven was jij de eerste waar ik kennis mee maakte en jij begeleidde mij ook bij mijn eerste stappen op school.
Ik heb altijd jouw enorme doorzettingsvermogen bewonderd. Je gaf niet op tot je je huis op de Sniedershorst had. Ik denk dat je daar je gelukkigste jaren hebt gehad. Eindelijk een tuin waar je je liefde voor planten kon uitleven. Ik herinner me nog de keren dat we op stap gingen naar een kwekerij om dat ene bepaalde plantje, struikje of boompje te bemachtigen.
Je had niet alleen groene vingers, maar nergens at ik lekkerder appeltaart of quiche!
Lieve Wyp, je hebt een lang en rijk leven gehad, ik zal je niet gauw vergeten.

Wat schetste mijn verbazing , toen ik op de Sniedershorst kwam wonen, dat mijn voormalige lerares Frans tegenover mij woonde !
We kwamen al snel in gesprek. En deelden een aantal passies.
Heel wat thee uurtjes hebben we vol gepraat. Tuinieren was één van die passies.
Alle nieuwe aanwinsten werden besproken, samen gingen we naar bijzondere kwekers.
Ze was lid van een tuinclub en op één van haar tuinreisjes heb ik haar vergezeld en hebben we een paar heerlijke tuindagen gehad. Natuurlijk met het nodige gemopper op een paar medereizigers, maar ook dat hoorde bij Wiep...
Reizen was ook een grote liefde van haar en daar heeft ze enorm van genoten. Ze kon daar heel onderhoudend over vertellen. Wat voor mij dan weer een soort cultuurles was....
Later heeft ze veel over haar jeugd verteld, iets wat nog behoorlijk in haar hoofd spookte.
Ze was een bijzondere, karakteristieke, eigengereide vrouw, waar ik graag kwam.
Zo zal ik me haar herinneren.....
Anne Verbeke

Wat heb ik genoten van de vele gesprekken die we hadden in de ruim 9 jaar dat ik wekelijks bij haar kwam. Eenmaal haar vertrouwen gekregen heeft ze diepe indruk op mij gemaakt met haar levensverhaal en er zaten zoveel raakvlakken in met mijn eigen verhaal, dat ik haar ook heb mogen vertellen.
Prachtig vond ik haar reisverslagen, vastgelegd in foto-albums. Als ze dan eenmaal begon te vertellen dan wist ik "het wordt een latertje vanmiddag".
Haar verhalen over Mantgem, haar broers en zussen, vooral de band met haar vader, wat kwamen onze gesprekken later van pas als ik dan wat hiaten kon invullen omdat haar geheugen haar in de steek liet.
Hoe moeilijk waren de laatste jaren in Enschede, het moeten accepteren dat alles anders wordt en je steeds minder zelf kunt omdat je niet meer precies weet hoe... Hoe moeilijk was het ook om steeds te moeten wennen aan nieuwe gezichten die jou dan een stukje regie uit handen namen. Dingen die voorheen zo normaal waren, koffie zetten, gemberkoek bakken, kweeperenjam maken en die dan opeens mislukten.
Lieve Mevrouw Nguyen, dank voor alle mooie gesprekken, ik zal de herinnering aan u zeker bewaren en er met liefde op terugkijken.

Manoel en Alexander ik wens jullie veel sterkte.

Miriam

De herinnering aan Wiep Schuurmans gaan terug naar de jaren 1943 en 1944.
Als 11 jarige jongen uit Amsterdam werd ik door de grote familie Schuurmans
in Mantgum als onderduikkind opgenomen
Wiep als oudste kind nam toen reeds een deel van de familiezorg op zich.
We bewaren nog steeds een mooie foto van het gezin Schuurman uit die jaren.
Nadien hebben we elkaar zowel in Amsterdam en in Enschede ontmoet.
We zullen haar niet mogen vergeten.
Rust in vrede !
David van Huiden

To my dearest Aunty Wiep,

Your passing away has given me cause to reflect on all the times we spent together.

Despite the distances between us I always felt very close to you Aunty Wiep, you have been a special person in my life.

We shared some wonderful times.

I remember our trip to Terschelling, when I was seven, the wind, the grasses, the grey water and sky, and the warmth and fun we had in the tent, all us kids and you and mum……And then much later when I returned to visit you as an adult it felt as if I were returning to my second home.

We have been lucky enough to be able to see one another on so many occasions, us visiting and staying with you in the Netherlands, and you visiting us here in Australia….. and in between those visits we wrote to one another.

You have always sent me the most wonderful letters, telling me of all your adventures and travels, what books you were reading, the amazing exhibitions you had seen and the changes that the seasons had brought to your garden. I have to say Aunty Wiep your creativity, love of life, your passionate interest in so many things and ability to see beauty everywhere has been infectious and will remain an inspiration to me.

Sadly this is the last letter we will exchange, but I will keep your spirit with me.

All my love

Anke

ik heb haar met veel liefde verzorgd!
en wens de naasten veel sterkte met dit verlies
het was een bijzondere vrouw

Wij zullen Wyp herinneren als een bijzondere en competatieve vrouw. Je moest voortdurend bij de les blijven om een discussie te voeren want daar hield ze van. Daarnaast kon ze een geweldige koek en quiche bakken, waarvan ze de recepten aan ons nooit heeft prijsgegeven. Op het gebied van bomen en planten heeft ze ons geïnspireerd voor onze huidige tuin in Deventer. Ze was voor ons het franse mevrouwtje en wij zullen haar blijven herinneren.
Henk & Ineke Post-Hopman