Na onze studietijd heb ik in mijn professionele leven een zaak met Willem mogen doen. Het moet in begin jaren van deze eeuw zijn geweest. Hierbij ging het over een koop- en verkooptransactie van enige vennootschappen. Wij vertegenwoordigden elk een partij. In het begin van de onderhandelingen heeft Willem mij behoedt voor het begaan van een zonde, die geen enkele jurist ooit hoopt te maken. Het eerste concept, dat door hem was opgesteld, had ik van commentaar voorzien voor mijn partij. Anders dan de bedoeling was geweest, is het geamendeerde concept niet naar mijn opdrachtgever, maar naar Willem gestuurd. De volgende dag, het was toen nog gebruikelijk, dat postbestellingen er niet langer over deden, belde hij mij op, dat dit stuk bij hem was bezorgd en dat hij het ongelezen op de balie van zijn kantoor had neergelegd, zodat ik het kon ophalen. Ik ben hem nog steeds dankbaar hiervoor.
Vele jaren later in augustus 2017 kwamen wij elkaar weer tegen. Wij waren samen met Edwin Rutten en Gerrit Jan Wolffensperger de hoofdrolspelers in de aflevering van de TV serie Andere Tijden, dat als thema ons lidmaatschap van het ASC en met name de ontgroening in 1962 had. Ofschoon wij elkaar in de afgelopen 50 jaar niet hadden gezien of gesproken was het een ontmoeting alsof , die gisteren had plaats gevonden. De interviewer probeerde uit allermacht te weten te komen, wie de beruchte woorden “Vanavond gaan we Dachautje spelen” had gebezigd. Zonder enig overleg hebben wij, tijdens dit interview als vanzelfsprekend de naam geheim gehouden. Tot de dag van vandaag is dat zo gebleven.
Sinds het maken van de opname is er een mooie traditie ontstaan. Eens per jaar komen wij met zijn vieren voor een lunch bij elkaar. Dit is elke keer een bijzondere gebeurtenis. Niemand van ons had kunnen bedenken, dat de lunch, die door Willem afgelopen december zo voortreffelijk was georganiseerd, de laatste zou zijn.
Dank zij Willem heb ik de laatste maanden geleerd leesbaar te schrijven. Helaas is ook sinds vorige week aan het sturen van briefkaarten een einde gekomen.
.
Het was een voorrecht Willem te leren kennen. Dat hij moge rusten in vrede.
Michiel Cohen de Lara
