Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Saskia en kinderen. We hadden graag bij het afscheid willen zijn. Het mocht niet zo zijn. Veel sterkte gewenst. Veel liefs, Ber en Annemie.

Terwijl ik op mijn bestelling stond te wachten in de friettent keek ik door het ED. Mijn oog viel op een overlijdensadvertentie met de naam Willum. Willum met een u. Ik kende maar een Willum met een u. Ik keek nog eens, verrek deze heette hetzelfde als die Willum die ik kende Willum Cornelissen.
Ik vloog terug in de tijd, naar begin jaren 80 op de TH. Ik was samen met Joep en Mario aan het afstuderen bij de vakgroep BPT van Mosche Zwarts. Joep en ik hadden een soort van vakantie-onderzoeksbaantje. We deden onderzoek naar woningbouwplattegronden, ik geloof dat het een promotieonderzoek was van Leo Versteijlen (?) en Willum begeleidde hem of deed mee met het onderzoek.
Willum benaderde het onderzoek strak mathematisch geordend maar filosofeerde er ook lekker op los. Kort en goed we verdiende lekker ons vakantiegeld en staken van Willum van alles op. Volgens mij zijn we ook nog eens bij hem thuis geweest, in de Parklaanbuurt, maar dat kan ook later geweest zijn dat weet ik niet meer precies.
We zijn ook nog een keer bij hem op bezoek geweest toen hij in Arnhem werkte bij een grote aannemer. Was wel vreemd om hem in de zakelijk wereld van de aannemerij te zien, we hadden een gesprek over bouwkostenmethodieken.
Maar dan praat ik al over meer dan 30 jaar geleden. En toch toen ik jullie fotos zag was het weer helemaal terug. Willum met zijn krullen, baardje en sigaartje.
Een man die van het leven genoot op zijn eigen authentieke wijze. Ik zal hem altijd met een vrolijke lach en met ondeugdende oogjes herinneren. Heel veel sterkte gewenst !

Lieve Saskia,
Een schok ging er door ons heen toen we het bericht van het overlijden van Willem zagen. De grote levensgenieter we zien hem zo voor ons op onze gezamenlijke geliefde camping in Zuid Italië. Fantastische uren met jullie beleefd. Wat zullen jullie Willum missen!!
Lieve Saskia, veel kracht en sterkte.
Jan en Tineke Bruijstens

Geschrokken lazen we het bericht over het overlijden van Willum in de Volkskrant.
Langs deze weg willen we onze gemeende deelneming betuigen in deze verdrietige tijd. We wensen jullie heel veel sterkte met dit grote verlies.
liefs van Jan van Riet en Tineke.

We kwamen uit Oss. Het was 1968. Ik werkte als leerlingverpleegster in het Diaconessen ziekenhuis en logeerde meer bij Wim dan in de ‘hunkerbunker’ (de verpleegstersflat) van het ziekenhuis aan de Marconilaan. Pia en Wim waren mijn vrienden. Via Wim heb ik Maarten Egmond leren kennen. We zijn inmiddels 47 jaar getrouwd. Toen op 15 juni 1969 in de kinsbergenstraat door TH studenten de politieke commune werd uitgeroepen, stuurde Wim mij daar heen. Ik ben er gebleven. Ik heb er een zoon gekregen en vrienden voor het leven. De laatste keer dat ik Willum heb gesproken was op de Kinsbergenreunie in 2004.
De laatste reunie was in 2020. Willum en Saskia waren op vakantie naar Italië. Willum, wat zou er van me geworden zijn zonder jou! Dank voor alles en tot ziens in de hemel.

Zie voor herinneringen en foto’s Www.kinsbergen50.nl/kinsbergen35.html
Groet
Hannie Boumans