Toen ik in 2010 in Charlois kwam, was Wim er al. Hij wist alles van het Zuiderpark, ons industriële erfgoed in en rond de Waalhaven, hoe je met ‘ het Concern dat zichzelf Rotterdam noemt’ moet omgaan en zoveel meer. Ik schrok van je plotselinge doodsbericht maar wens je een zacht rustbed. Bedankt voor alles, je lessen en je humor.

Lieve Ann, Annatasja en Mitone,

Wat een bijzondere man was die Willem van jullie! We kennen hem al van het begin van de stadsvernieuwing toen hij Aspro werd in Bloemhof. Een echte ‘Man van Zuid’, en iemand die goed beheer net zo belangrijk vond als flitsende nieuwbouw. Een man met aandacht voor het kleine, het mooie, het verrassende. Die je kon verrassen met mooie schetsjes van ‘kleine bootjes’. Met wie je kon schateren om de boeiende verhalen over van alles en nog wat. Een fijne drinker, die ook soepel kon dansen. We zijn verschillende malen in jullie familiekring uitgenodigd, waarschijnlijk omdat ‘stadsvernieuwings-stellen’ elkaar aantrekken. Elke keer genoten we weer van die bijzondere band die jullie onderling hadden.
We wensen jullie veel sterkte om door te gaan. Zonder hem, maar met al die mooie herinneringen aan die bijzondere vent.
Veel liefs,
Símone en Arie

Beste Ann en familie gecondoleerd met het overlijden van Wim. Wij wensen jullie veel sterkte toe met dit verlies.

Wim groeide op in Neede met zijn tweelingbroer Dick en oudere broer Jan, vaak kwamen ze op de boerderij van opa en oma. Ook nadat hij naar het westen verhuisde ,kwam hij nog regelmatig op bezoek wat we erg waardeerden vaak met de trein of op de tandem samen met Ann.
Met zijn humor kon hij de mooiste verhalen vertellen over vroeger hoe hij de Achterhoek had beleefd maar ook Rotterdam kwam vaak ter sprake. De fotocamera werd nooit vergeten daarmee maakte hij de mooiste plaatjes waarvan hij ook een mooie aquarel schilderde van de boerderij ''erve Luggenhorst''.

We zullen Wim herinneren als een warme persoonlijkheid.

Dini Arfman-Leussink
Jan
Han
Willemien,Jan en Christian

Samenwerken met onze Willem of onze Leus op Zuid was een feest.
Altijd positief en altijd zoeken naar mogelijkheden en oplossingen. Zijn enorme kennis en het willen delen van die kennis was kenmerkend voor Wim. En ook zijn gulle lach. Wat hebben we samen veel plezier gehad op de deelgemeente Charlois.
Door de jaren heen kwamen we elkaar toch altijd wel weer tegen en ook zag ik hem vaker lopen met zijn hond in onze wijk. En dan hadden we altijd wel weer een gezellig praatjes over van alles en nog wat.
Wat een groot verlies en wat een verdriet voor Anne en de kinderen.
Ik wens ze dan ook veel sterkte met dit grote verlies.

Beste An en andere familieleden, jullie wil ik heel veel sterkte wensen met het verlies van deze bijzonder(e) leuke man. Ik heb samen met Wim aan het Zuiderpark gewerkt en kwam hem later weer tegen bij het Nieuwe Maasparcours. Of ik kwam hem tegen wandelend in de stad of op het Stadmakerscongres. Als ik aan Wim denk komt zijn vrolijke blije energie naar boven, maar altijd met een verhaal over waar hij mee bezig was en altijd voor iets moois in de stad (meestal op Zuid). Mooie wandelroutes maken bijvoorbeeld. Maar ook zorgen dat het Zuiderpark werd aangepakt. Samenwerken, vertrouwen geven, een teamgevoel geven. Dat gaf energie. Wat een triest bericht over zijn overlijden, nooit meer zijn vrolijke gezicht met een enthousiast verhaal. Ik wens alle nabestaanden een mooie troostrijke uitvaart.

Wim was de laatste echte parkmanager Zuiderpark. Ik mocht hem opvolgen en heb het met eer en naar geweten gedaan maar kon nog niet in zijn schaduw staan, de man had zoveel wetenschap, zoveel betrokkenheid, zoveel kennis. Wel deelden wij samen op gelijk niveau de liefde voor het Zuiderpark, de volkstuinen en Ahoy. Ik sluit af met de naam welke Wim mij gaf en aansprak zoals alleen hij (lachend) kon en mocht doen,
'Horretje'

Ik wens alle familie en vrienden van Wim heel veel sterkte bij het proberen te dragen van het verlies van deze innemende en markante persoonlijkheid.
Wim heeft zich samen met zijn collega Annet over mij ontfermd als een vader en moeder toen ik als nog niet afgestudeerd student in dienst kwam bij de deelgemeente Charlois.
Mijn eerste kennismaking (tijdens het sollicitatiegesprek kwam hij ongeveer neus aan neus staan om me goed in de ogen te kunnen kijken), zijn lach, zijn spontane ingevingen (fietstocht langs de grenzen van de deelgemeente bijvoorbeeld) en zijn steun zal ik voor altijd herinneren. Een betere start van mijn loopbaan had ik mij, mede dankzij Wim, niet kunnen wensen.