Via verschillende ex Puma collega's kreeg ik te horen dat je ernstig ziek bent geweest en dat je na een kort ziekbed bent overleden. Kippevel kreeg ik over mijn hele lijf en ik kon alleen maar denken; wat is dit toch oneerlijk...Denkend aan je 2 mooie meiden die achterblijven en veel te jong beide ouders moeten missen.

Je kwam af en toe langs op de customer service waar ik zat, kwam je even een praatje maken met Koot. Je was natuurlijk op deze afdeling begonnen. Ik fladderde nogal van afdeling naar afdeling en dan riep ik op je afdeling hey Ynssssss..en dan zei je hey Hooo. Tijdens de kwartaal bijeenkomsten waar ik dus heel vaak niks van snapte (cijfertjes zijn niet mijn ding). Die powerpoints zorgden ervoor dat mijn oogleden altijd heeeeel zwaar werden vreemdgenoeg. Maar als Yns dan aan de beurt kwam, jaaa dan werd ik wel weer wakker...ja ja...we moeten opletten...ze presenteerde dan de collecties. Dit deed ze altijd heel keurig en ze wist werkelijk alles.. je kon haar een vraag stellen en ze had een antwoord. Als Anouk dan presenteerde en ze wist het niet..dan was het.."moet ik even aan Yns vragen, kom ik op terug.."

Wat hebben wij toch een bijzondere tijd met elkaar doorgebracht die zorgen voor de blijvende herinneringen.. Ik noem er een paar, de verhuizing van SBC naar plesmanstraat 1, de Sinterklaasavonden, de vele afscheidsborrels met o.a. stamppotbuffet en niet te vergeten bittergarnituur. De bbq.s op het parkeerterrein. Het skihutfeest in het magazijn inclusief skilatten en skipakken. De BN'ers en sporters die over de vloer kwamen..De Kees de Geus awards, de mooie speeches, de Pumagazine....De vele PUMA uitjes en uiteraard de kwartaalbijeenkomsten en salesmeetings

Ik kan me nog heel goed herinneren dat we het bericht kregen dat Benjamin overleden was na die rotziekte...uiteindelijk zag ik je daarna voor het eerst bij een evenement..ik denk bij een soort sportdag bij het olympisch stadion. Waar we o.a. gingen "stoeien" met Dennis van der Geest. Ik weet nog goed dat ik niet wist wat ik tegen je moest zeggen...maar je was zo sterk! Zoveel respect voor jou hoe jij het daarna in je eentje klaarde met 2 hele jonge meiden.

De Laatste jaren heb ik alleen via social media contact met je gehad. En kon ik stiekem meegluren hoe het me je ging en met je meiden.

Ik kan je zeggen dat de (ex) PUMA family in shock is door jouw overlijden. Maar ook kan ik je vertellen dat je de (ex) PUMA family weer samen hebt gebracht,weliswaar in een whatsappgroep, maar wat niet is kan nog komen..

. We zullen herinneringen aan jou blijven ophalen. En je niet vergeten. De beresterke, sportieve, strenge, maar o zo droge Ynsk...zo ga ik je herinneren. Ik zal je nooit vergeten.

Voor de familie, gecondoleerd en ontzettend veel sterkte.

Liefs,
Janny Ho

Voor mij was Ynske ook speciaal, ook al is het meer dan 20 jaar geleden dat we hebben samengewerkt.
We begonnen ongeveer gelijkertijd aan onze functies als productmanager. Ynske apparel en ik footwear en teamsport. We zaten met onze bureaus tegen elkaar, apart van de rest in het midden van het kantoor in het SBC.
Ik vond Ynske in het begin een beetje apart. Zo’n veel te brede sportieve vrouw die stoer haar mannetje stond, maar ook wel eens huilend achter het bureau kon zitten. Maar na aan elkaar gewend te zijn hebben we super met elkaar gewerkt en hadden we veel respect voor elkaar. Ik weet nog dat ze op een ochtend stralend vertelde dat ze een leuke man had ontmoet. Dat bleek Benjamin te zijn.
We hadden een keer een teambuildings uitje, we moesten vlotten bouwen etc. en dat wij mannen toen bedacht hadden dat Ynske maar eens het water in moest en kopje onder. Wij mannen hebben dat echt serieus geprobeerd maar het lukt ons niet!! We kregen haar niet om, zelfs niet met meerderen tegelijk. Zo sterk was ze.
Later hebben we vaak contact gehouden en af en toe gevraagd hoe het elkaar verging. We hebben nog eens een keer in de zomervakantie afgesproken om elkaar te ontmoeten in Spanje. We waren beide met onze kinderen op vakantie en het leek ons wel leuk om elkaar op te zoeken. We zochten en zochten maar konden elkaar niet vinden. Bleek dat ze 500 km verderop zat in een plaatsje met dezelfde naam als waar ik zat. Enorm om gelachen.
Ik blij dat ik Ynske heb leren kennen, met haar heb gelachen en gehuild, van haar heb geleerd en van haar gezelschap heb genoten. Ik vind het heel triest dat ze zo vroeg is overleden en dat haar kinderen zo jong zonder ouders verder moeten. Het geeft mij troost dat ze wellicht ergens haar geliefde Benjamin weer kan zien. Ik geloof daar eigenlijk niet in, maar voor haar hoop ik het. Dag lieve Ynske ❤️

Dear Ynske,
I am so grateful that I got to know you during your time on this earth. I have looked up to you as a leader and have so enjoyed learning from you and working beside you over the past few years. Thank you for modeling grace and strength in your business but also in your motherhood. I will forever be inspired by you and aspire to be more like you.
You are deeply missed,
c

Lieve Ynske,

ergens in het jaar 2000 spreken we elkaar voor het eerst toen je bij me solliciteerde voor een binnendienstfunctie bij Puma in Leusden. Jij als kandidaat en ik als 'directeur'. Jij met een super strak mantelpakje in KLM blauw en ik een spijkerbroek en Puma gympen. Het contrast kon echt niet groter en wat hebben we daar later nog vaak om gelachen. Super bescheiden en een beetje verlegen stelde je jezelf voor en vertelde je over jezelf, je topzwemperiode, je verblijf in La Reunion waardoor je zo goed Frans sprak, je studietijd bij SPECO in Tilburg en je ambities en dromen. Wij zochten iemand voor de verkoopbinnendienst en met je franstalige ervaring waren we er samen snel uit; Ynske bij Puma, wat een goede beslissing was dat!

Een periode binnendienst en daarna maakte je je switch naar productmanagement. Forecasting, productpresentatie's aan altijd lastige sales collega's en key accounts, trips naar salesmeetings en productmeetings in het buitenland. Altijd was je top voorbereid, een eigen, maar goede visie op de collectie en als wij al lang breed in de bar (nogmaals sorry) stonden, zat jij nog de kauwen op die ellendige forecast sheets die moeten worden ingevuld voordat we naar Nederland teruggingen. (sorry daarvoor) Het productteam groeide gestaag en samen met hen maakte je ieder seizoen opnieuw de beste collectie ooit.

Naast een harde werker was je vooral ook een heel erg fijne collega. Sportief, knap, geestig, mega teamspeler, enthousiast, betrokken, een echte winnaar en je was altijd bereid iemand anders te helpen. Altijd moest eerst het werk af maar dan was je zeker ook aanwezig bij het avondprogramma. Na een biertje of wat gingen de vingertjes omhoog en was je 'one of the guys'. Weet nog goed hoe boos was dat je tijdens een salesmeeting ’s-avonds een keer niet scherp genoeg was en 'links links' gemist had waardoor je het einde van de avond gewoon in de hotelbar moest doorbrengen. (nogmaals sorry) ’s-nachts een vent, ’s-morgens ook een vent.

Je kon ook erg goed je collega’s in de maling nemen. Met een strak gezicht vertelde je dat ze op het PUMA galadiner’ toch echt een galajurk of smoking aan moesten.. Dit was jou zelf ook overkomen en dat liet je niet zomaar gebeuren. Je ging zelfs met je collega's mee terug naar de hotelkamer om je om te kleden, zodat ze niets door zouden krijgen. Wat hebben we hard gelachen als ze uit de lift kwamen en doorkregen dat de rest van de 500 collega’s natuurlijk gewoon jeans en gympen aanhadden…

Als er een sportieve activiteit was dan stond je altijd vooraan. Iedereen wist dat je met jou in het team je eigenlijk niet kan verliezen. Wat een beuker was je als je kon sporten. Roeien, sjouwen, zwemmen (daarover straks meer) hardlopen, zeilen en nog veel meer kon je als de beste. Een van de hoogtepunten was in Disneyland Parijs waar we na een paar drankjes rond 12 uur ’s-nachts de collega's van Zuid-Afrika uit bed hebben laten bellen door hun baas omdat we een zwemwedstrijdje tegen ze wilden doen. Omringd door een kleine 500 joelende internationale collega's hebben we onder jouw aanvoerderschap in een 75 cm diepe sier-vijver een estafette gezwommen alsof ons leven er vanaf hing; verliezen is natuurlijk geen optie en zeker niet tegen Zuid-Afrika... Ik weet het niet meer precies, maar we hebben vast gewonnen.

Na mijn vertrek bij Puma hebben we nog best regelmatig contact gehouden. Isabelle en Annique werden geboren en Benjamin werd ziek. Vreselijk om dat op afstand te zien maar wat knap hoe jullie je levens na zijn overlijden met jullie 3-en weer hebben opgepakt en wat kun je trots zijn je meiden!

Een paar weken geleden hoorde ik dat je ernstig ziek was en je probeerde hiervan te herstellen. Tot we afgelopen dinsdag het vreselijke bericht kregen dat je niet meer bij ons bent. What the fuck!!

Ieder succesvol team heeft een bepalende speler, jij bent dat. Het was een grote eer om je te mogen kennen en met je samen te werken. Ik hoop dat je samen met Benjamin daarboven kan zien hoeveel mensen van je houden. We gaan je enorm missen.

Lieve Isabelle en Annique, je zus, je ouders en alle familie en vrienden heel veel sterkte met dit grote verdriet

Ynske, een dikke knuffel

Wat een verdrietig bericht heb ik zojuist gehoord. Yns is niet meer onder ons. Heel verdrietig! Ik denk aan jullie mooie en sportieve meiden..... heel veel sterkte voor jullie gewenst en ook voor alle lieve familie en vrienden om jullie heen.
Ik heb mooie herinneringen aan onze leuke tijd samen bij PUMA en heb altijd nog contact gehouden met Ynske. Ik zie haar nog zo binnenkomen in een mantelpakje voor het eerste sollicitatiegesprek, later hebben we daar hard om gelachen en trok ze snel de Puma sneakers aan. Een mooie bruiloft mee mogen maken van Ynske en Benjamin en later ook het afscheid van Benjamin wat zeer verdrietig was. En nu......neemt Ynske afscheid.
geen woorden voor.....
Yns was altijd zeer betrokken en vol passie over het werk en sport. Een super fijn en lief persoon om om je heen te hebben. Dat gaat iedereen enorm missen. We hebben altijd nog contact gehouden, ook dat waardeer ik enorm aan haar, niet uit het oog en zeker niet uit het hart. Ook andersom zal dat niet gaan gebeuren lieve Yns. De mooie herinneringen zullen blijven bestaan. Blij dat ik jou heb mogen leren kennen.

Liefs Bianca
(oud PUMA collega)

Lieve Ynske,
De laatste jaren hebben we niet heel veel contact meer gehad, maar het nieuws dat je er niet meer onder ons bent is hard aangekomen.
Tijdens onze intensieve jaren van samenwerking bij Puma was je voor mij (en ik denk voor velen) een voorbeeld; gedreven, gepassioneerd, daadkrachtig, positief, begripvol, altijd een lach op je gezicht en nog veel meer.
Wat was je een fijn persoon om om ons heen te hebben. We gaan je missen, maar wat zeker het geval is - Je leverde bewijs van ons bestaan.

Heel veel sterkte voor Isabelle, Annique, je ouders en zus.
Liefs Antoine (oud Puma collega)