Lieve Klaarke en Jan, Rixt, Isabelle en Annique,

Het bericht dat Ynske plotseling heel ziek was geworden op vakantie raakte mij hard. Zo jong, zo vol leven, zo plotseling, zo oneerlijk.... En dan ... na twee maanden de strijd verloren. Niet te bevatten. Daar zijn geen woorden voor. Toch wil ik wat schrijven aan jullie. Als hart onder de riem voor het enorme gemis van jullie dochter, zus en moeder. Dat zullen jullie allemaal heel hard nodig hebben om overeind te blijven en om te kunnen gaan met dit grote verlies en grote verdriet.

Ik herinner mij Ynske natuurlijk van lang geleden. Hoewel we elkaar ook bij verjaardagen zagen, zijn de meeste herinneringen aan de vele zomervakanties met onze gezinnen. Eerst jarenlang aan de Middellandse zee. Later ook op andere plekken door heel Frankrijk. Daarvan herinner ik mij vooral de vele wandelingen in de bergen en de bezoekjes aan het strand en stadjes in Normandië en Bretagne. Samen met Rixt en Arnout-Jan hebben we op de campings waar we stonden veel spelletjes gespeeld, gezwommen, jeu de boule gespeeld, gelachen, ijsjes gegeten en bij elkaar in de tent gelogeerd. Ynske was daarbij een gezellige, vrolijke, enthousiaste, nieuwsgierige en sportieve meid. Makkelijk en gezellig in de omgang, maar ook iemand die precies wist wat ze wilde. Ik had bewondering voor haar motivatie en doorzettingsvermogen om een paar keer in de week vroeg op te staan en naar het zwembad te gaan voor de training. Latere jaren heb ik alleen op afstand meegekregen. Maar ook daarin hoorde ik deze eigenschappen terugkomen.

Lieve allevijf, houd elkaar heel stevig vast. Ik hoop dat de vele herinneringen van anderen jullie troost geven op de momenten dat jullie door verdriet worden overvallen.

Een warme groet, Marije Hogervorst van der Meer

Lieve Isabelle, Annique en ouders en zus van Ynske,

Als ik aan Ynske denk , zie ik als eerste haar grote lach en pretogen voor me. De laatste jaren zagen en spraken we elkaar tijdens de middelbare schooltijd van de meiden minder vaak , maar tijdens de Casimirjaren van Isabelle en Jasmijn hebben we heel vaak samen met jullie drietjes gelachen, geborreld en vele verjaardagen gevierd in de Hoefsteeg. Ynske altijd vrolijk, sociaal, hardwerkend en sportief! En bovenal een enorme powervrouw en sterke moeder. Als er iemand het verdiend had om de
strijd tegen deze ziekte te winnen was Ynske dat. Wat zullen we haar sprankelende persoonlijkheid enorm gaan missen. Lieve Isabelle en Annique, in jullie leeft jullie moeder voort en zo zal ze toch altijd dichtbij voelen en blijven . Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte en kracht, liefs Isabel ( ook namens Jasmijn, Carlo en Tom )

Lieve Jan, Klaarke en Rixt,
In de bloei van je leven
Maar opeens viel het stil
Mijn hart in duizend stukken
Nog zoveel wat ik zeggen wil.

En nu de stilte blijft
Ik er maar niet aan kan wennen
Het verdriet lijkt te overheersen
Ik mezelf weer opnieuw moet leren kennen.

Een ouder met een kind tekort
Ver langs de sterren en de maan
Een ouder met lege armen
Hoe moet ik verder gaan ?

Alles voelt anders
Omdat niets meer hetzelfde is
Met twee dingen voor altijd verder leven
Mijn liefde voor jou en het grote gemis.

Cher Jan et Klaarke
Nous avons appris le décès de Ynske et nous sommes profondément triste et sous le choc de cette nouvelle.
Nous vous présentons nos condoléances et nous vous assurons de toute notre amitié en ces terribles moments.
Nous avons connu Ynske lors de sa venue à la Réunion : c’était une nageuse pleine de talent qui arrivait sur notre petite île.
Par la suite vous avez eu la gentillesse d’accueillir nos parents chez vous . lls ont gardé un beau souvenir de leur voyage dans votre pays.
Et chaque année c’est avec plaisir qu’ils recevaient votre carte de Noël et vos souhaits pour la nouvelle année.
Enfin nous avons été très heureux que vous ayez pu profiter de la Réunion et de notre maison lors de votre voyage en décembre 2017.
Vous nous avez offert de jolis cadeaux de votre région, c’était vraiment très gentil. Je penserai à Ynske tous les jours en regardant les 3 petits dessins de bateaux que j’ai accrochés dans notre escalier. Elle est donc présente dans notre maison et dans notre cœur. Son sourire , sa force et sa bonne humeur restent dans notre mémoire.
Notre maman, Claude Gontier et ma sœur Sophie s’associent à votre peine et nous pensons très fort à Annique et Isabelle et à votre famille.
Bien affectueusement
Isabelle et Frédéric Paillassard - La Réunion
Claude Gontier, Sophie Hugla - Aniane (France)