Mun Ying,
Het was een gedenkwaardig afscheid van jou lieve Carl.
Een gezellige familie ontmoeting in een gelegenheid een dankbare herinnering.
Rob Larsen

Als ik aan Carl denk, verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Ik herinner me een ijdele man die jong van geest was en waar we vaak mee (en om) moesten lachen. Ik heb genoten van de gezinsvakantie in Frankrijk met Veroni en Mark waar Carl hele, gekruide kippen bereidde in de vouwwagen en zelf zo van de vergezichten genoot tijdens het rijden dat we hem geregeld moesten vragen ook op de weg te letten.
Ik kwam graag naar zijn huis in Boxtel en in Singapore zorgde hij goed voor Veroni en mij. Ik heb bij hem gezien hoe je van het leven moet genieten en hoe je goed zorgt voor jezelf, zowel mentaal als fysiek.
Heel veel sterkte 🍀

De eerste keer dat ik Carl bezocht, maakte ik een grote fysieke en mentale beproeving door. Carl ontving mij als een vriend in zijn huis in Amsterdam. Hij vertelde me (in het Frans) precies de woorden die ik nodig had. Hij was de enige die dat kon zeggen. Niemand anders had het kunnen doen. Hij zei heel eenvoudig tegen mij, terwijl hij naar mij keek en met beide handen naar zijn borst wees: "Er is hier niemand."
Het is het grootste geschenk dat men mij ooit heeft gegeven. Een altijd nieuw geschenk, dat voortdurend wordt vernieuwd. Elke keer dat er iets misgaat, denk ik aan deze woorden van Carl die mij van al het lijden bevrijden.
(La première fois que j'ai rendu visite à Carl, je traversais une grande épreuve physique et mentale. Carl m'a reçu chez lui, à Amsterdam, comme un ami. Il m'a dit (en français) exactement les mots dont j'avais besoin. Il était le seul à pouvoir dire cela. Personne d'autre n'aurait pu le faire. Il m'a dit très simplement, en me regardant et en désignant des deux mains sa poitrine: "Ici, il n'y a personne".
C'est le plus beau cadeau qu'on m'aie jamais fait. Un cadeau toujours neuf, qui se renouvelle constamment. Chaque fois que ça va mal, j'évoque ces paroles de Carl qui me libèrent de toute souffrance.)

Met plezier denk ik terug aan de jaren dat ik in Amsterdam woonde en zo welkom was aan de Amstel bij Mun Ying en Carl. Gezellig uit eten gaan ('heb je zin om dit nieuwe restaurant met ons uit te proberen?'), de auto mogen gebruiken voor werk buiten de stad, plantjes water geven en voor de post zorgen als Mun Ying en Carl op reis waren, het was een vertrouwd contact. Vele herinneringen aan Carl, ook van vroeger. Ik herinner mij als kind dat Carl een keer met een jeep aankwam in Bloemendaal en dat we met hem een ritje gingen maken. Hoe vaak hebben hij en mijn moeder tot tranen toe de slappe lach gehad en hoe leuk vond ik dat. Er was leven in de brouwerij als Carl er was! In de tijd dat hij in Singapore woonde, stond ook daar de deur voor mij open en werd ik heel welkom onthaald toen ik daar aan het backpacken was. Ik voelde me verwend.
Royaal, hartelijk, een levensgenieter, zo herinner ik me Carl graag. Voor iedereen veel sterkte de komende tijd.
Met lieve groet, Maria

Onze Carl, de op een na jongste in ons gezin, was al vroeg een ondernemend, wakker en vrolijk mannetje. Hij trok altijd veel aandacht met verhalen, grapjes en ondeugendheden.
Het moederschap ontdekte ik al heel vroeg bij het verzorgen van mijn jongste broertjes.
Later, na mijn huwelijk met Wim, hebben we elkaar goed leren kennen. Ik herinner me de nachtelijke gesprekken in de ‘kuil’. Er was altijd veel uit te wisselen, het was gezellig, er bestond geen tijd. Carl logeerde vaak bij ons en als hij dan ’s avonds laat thuis kwam en wij lagen in bed, dan meldde hij zich in onze slaapkamer en ging voorlopig niet weg.
Terug van zakenreizen, nauwelijks voet op Nederlandse bodem, dan belde hij ‘ik ben er weer’. Later spraken we over onderwerpen die ons drieën raakten zoals de opzet van het stiltecentrum Poustinia en de maandelijkse nieuwsbrieven, de theologie studie van Wim, en het ondernemerschap.
Tijdens een stilte retraite van 5 dagen in Poustinia moest Carl er even tussen uit. De lange zit viel hem niet mee en achteraf bleek dat hij iets bijzonders te vertellen had. Tijdens de pauze gingen we samen naar een restaurant in de duinen, ik was de eerste om het geheim te horen: hij had Mun Ying ten huwelijk gevraagd.
Hij zal een lege plek in ons leven achterlaten. We zijn blij met alle mooie herinneringen die we samen hebben beleefd. Lieve allemaal, heel veel sterkte de komende tijd.
Ann

Als aanvulling op bovenstaande bijdrage van Ann:
Ik heb van Carl geleerd om met meer aandacht boeken te lezen en mijn vooroordelen op zij te zetten en mezelf uit te dagen om opnieuw te kijken.
Carl adviseerde mij een boek van Bhagwan te lezen ('dat moet je lezen Wim'). Ik ben er aan begonnen en het interesseerde me niet. Toen heeft Carl gezegd: 'zet al je vooroordelen opzij en lees het nog een keer'. Dat heb ik daarna gedaan en ik werd gegrepen door wat Bhagwan, later Osho genoemd, te zeggen had. Dat is de oorsprong geweest van mijn latere theologiestudie. In mijn eindscriptie, heb ik een vergelijking gemaakt tussen de opvattingen van Osho en die van de katholieke mysticus Johannes van het Kruis.
De tip om mijn vooroordelen opzij te zetten is een les voor het leven geworden: kijk open en met aandacht in het moment en zie wat er gebeurt.
Carl is een grote vriend van me geworden. Hij heeft invloed gehad op mijn ontwikkeling, hoe ik in het leven sta.
Wim

Lieve Mun Ying, Veroni, Erik en Mark,
Als ik aan Carl denk, denk ik aan zijn heldere blik en zijn open houding naar de wereld. Aan hoe hij, samen met Mun Ying, even langs kwam bij ons op kantoor om te informeren hoe de zaken gingen. Aan de verjaardagen van Veroni waar hij een volstrekt logische plek innam. En natuurlijk aan de kerstboom uit Singapore, die hier nog ieder jaar staat te stralen :-). Ik wens jullie veel liefde en licht in dit verlies.
Carl, je bent nu op de reis van je leven. De regenboog boven Amsterdam vanochtend beschouw ik als teken dat je die goed bent begonnen.
Veel liefs, Merei

Carl, beste vriend uit Singapore, ik denk nu vaak terug aan die fantastische tijd die we daar samen gehad hebben. Wat hebben we niet samen gelachen en plezier gehad, iets om nooit te vergeten en te koesteren. De SOS, de Le Club, de COCO Club en niet te vergeten ons bezoek aan een orchideeen kwekerij hebben allemaal talloze verhalen in zich die ik met je deel en ons leven hebben verrijkt. Dit alles is mij zeer dierbaar en daarvoor ben ik jou veel dank verschuldigd, goede reis en vaar wel, Sies LMK

I must admit I did not immediately ‘get’ Carl when I first met him, a newcomer to our team. He was different, plain speaking and direct. It wasn’t until we had the chance to sit next to each other at dinner in Venice one night and got into a long chat about life, the universe and everything that I started to really appreciate the depth of who he was. Fun, irreverent, well read, well travelled, unconventional. I liked him, a lot. He was generous and open and warm, and as inspiring a colleague as one could ever hope to have. I know he touched many people with his presence, and his memory will live on in those to whom he was such a contribution x