Eind 1994, begin 1995 leerde ik (Anneke) Dolly kennen. Wij waren na een periode in het buitenland gewoond te hebben nog maar net in Nederland teruggekeerd. Om weer in te burgeren ben ik lid van IWC geworden (zal niet uitleggen waar deze letters voor staan; volgens Chris was dat simpel: "I WANT CHRIS").
Dolly was lid van deze Club en aangezien we beiden in delfde regio woonden en beiden tennisten leerden we elkaar vrij snel wat beter kennen.
Via IWC kon er getennist worden op de baan van Huize te Manpad in Heemstede. De samenstelling varieerde in de loop der jaren. Maar de zondaggroep (met echtgenoten!) nam al snel de vorm aan van een achttal vaste spelers, met af en toe de gastvrouw als 9e speler.
Deze groep lieden, 4 echtparen, besloten een Club te vormen: de naam is nooit helemaal helder geweest maar het werd de Club van 8. Etentjes over en weer volgden, uitstapjes naar o.a. Texel, Trier en Duitsland werden ondernomen. Er werd gegeten en gedronken en gelachen. Grote feesten werden door de jaren heen gevierd, met liederen, we zongen elkaar toe en het leven lachte ons toe.
Doordat Chris en Hans beiden fervent zeiler waren kwam er een extra dimensie in de vriendschap. In eerste instantie waren wij "zeilbootloos" en op gezette tijden voeren we met Chris en Dolly mee. Zo zijn we o.a. gevieren het Kanaal overgestoken naar Dover. Ik meen dat de kinderen Peek verbaasd waren over het feit dat er aan boord géén ruzie is ontstaan ……
De laatste jaren ging de gezondheid van menig Club lid achteruit, bij de een wat sneller dan bij de ander. Dit had tot gevolg dat de contacten wat minder frequent werden en helaas hebben wij nu afscheid moeten nemen van Chris. De Club van 8 is niet meer …..
Wij herinneren ons Chris als gezellige verhalenverteller (soms als praatjesmaker), gezellige gastheer, iemand die weinig gaf om decorum en als iemand die over het algemeen rechttoe rechtaan zijn mening verkondigde. Verder herinneren wij hem als de man die nog steeds hopeloos verliefd op Dolly was.
Hans en Anneke Dommisse
