Verdrietig te horen dat Chris is overleden.
Met veel plezier heb ik met hem gevlogen, op de B707 en later op de B737, maar dat vond hij in het begin maar niks.
Het was altijd ontspannend om met hem te vliegen, altijd lachen.
Chris verzamelde Transavia-pindazakjes en suikertjes en melk voor de boot.
Iemand vertelde dat toen mevrouw Brouwerens bij hem op bezoek kwam, hij het presteerde om haar HV-pindas aan te bieden, vast met een grote grijns.
Dolly en familie, ik wens jullie heel veel sterkte toe met het verwerken van dit verlies.
Stieneke Stomp.

Ik ken de familie Peek al heel lang en behalve dat ik met hen bevriend was heb ik ook met beiden gevlogen.
Chris had geweldige humor. Hij was iemand die graag tegen de regels schopte maar als hij je vertelde hoe dan lachte hij zelf het hardst. Hij deed dingen die niemand anders zou bedenken. Zo werd ik eens opgehaald in een auto die(als ik het goed heb) op propaan liep. Een Skoda was het geloof ik. Er roldebolderde een gasfles in de achterbak. Hij had het zelf allemaal aangesloten maar vraag me niet hoe. En waarom? Nou dit was goedkoop.Want wat je tegenwoordig voor benzine moest betalen vond hij gewoon te gek. Maar het was niet alleen protest dat hem bezig hield, Chris zocht en vond ook altijd manieren die het leven vergemakkelijkten.Zo was er een periode waarin hij een fiets in de belly van het vliegtuig meebracht. Dat vond hij handig zei hij want dan hoefde hij,als hij op een buitenlands vliegveld aankwam, niet dat hele eind over het platform naar het kantoor te lopen met de papieren. Was de dag immers al niet lang genoeg ? Nou dan.
Ook ontdekte hij een colbertje (of geloof ik een heel pak) dat je in de wasbak van je kamer zelf kon wassen. Heel handig als je een paar nachtstops achter mekaar had en je had de eerste avond al bier gemorst.
Zijn vindingrijkheid reikte trouwens ook tot thuis. Hij kookte graag (altijd heerlijk Indonesisch als ik er was).En waar hij dan later niets op tegen had was om ook de afwas te doen. Maar hij had wel een gloeiende hekel aan pannen afdrogen. Dus daar vond hij wat op. Je stak het gas aan en dan zette je daar de natte pan op. Echt waar, die droogde dan vanzelf.
Tot slot wil ik Charlie nog even noemen. Dat was Chris zijn grootste vriend. Charlie was een machine die gras kon maaien. Je zette hem neer en hij deed alles. Je kon gaan zitten en naar hem kijken. Het ei van Columbus dus. Vooral als je een groot grasveld had. Zoals in Hillegom.
Maar afgezien van zijn humor was Chris een zeer integer mens. Hij was genereus, gastvrij en had veel voor anderen over. Als gast van zijn gezin heb ik mij altijd uitermate welkom gevoeld. Niets was hem ooit te veel. Wat hij echter de wereld het duidelijkst liet weten is hoeveel zijn vrouw en kinderen en ook kleinkinderen voor hem betekenden. Een echte “family man” zouden ze hem hier in Canada genoemd hebben. Ik zal dan ook nooit vergeten dat ik hem een keer in mijn leven heb zien huilen. Dat was na het ongeluk van Bas.
Mijn oprechte condoleances for mijn vriendin Dolly en haar hele familie voor het verlies van deze speciale man.

Lia wolters

Lieve Dolly,
Helaas was het contact verloren gegaan, maar jullie bleven altijd in gedachten.
Een kleine anekdote: ik kan mij nog goed mijn eerste vliegles met Chris herinneren. We zaten amper in de lucht of er kwam een melding van de toren of wij, in opdracht van de politie, snel naar een boerderij wilden vliegen. Er was daar net ingebroken en of wij de daders wilden volgen. Snel vliegen, zei Chris, geef maar gas, linker bocht, langzamer vliegen, 360 graden bocht en hou ze in de gaten! Schitterend, dat hij me dat in mijn eerste les liet doen, typisch Chris. Wat een team waren we. Chris was inderdaad een markante man waarmee je bij het vliegen kon lachen.
Wij wensen jou en de hele familie veel sterkte toe met dit grote verlies.
Lieve groeten van Jolanda (bijnaam van Chris: PH-LAN) en Bert Voorthuijsen

Een markante man fijne collega goed vlieger met veel humor.
Wij herinneren ons Chris met enkele anekdotes die hem typeren:
Als de meest"normale" Capt. van de groep B707 .Hij was een van de pioniers van HV.
Zijn humor heel vroeg in de ochtend bij de vluchtplanning zijn opmerkingen vaak richting management waarbij eenieder de dag vrolijk kon beginnen.
Hij had de "oorlog" nog een beetje meegemaakt kon het niet over zijn hart verkrijgen de overgebleven catering weg te laten gooien zo hoorden we bij een drankje in de kuip van zijn geliefde boot "Pa de eigen nootjes of die van Transavia?
Chris had wat handeltjes erbij zo mocht ik een mooie spinakker via hem kopen.
Toen we de instructeurs een klein cadeautje als blijk van waardering wilden geven voor hard werken regelde Chris voor een zacht prijsje klokjes in de vorm van een hoogtemeter.
Mooie zeilweekends regelde Chris voor alle HV's altijd een feestje!
Chris we herinneren je met een lach en dankbaarheid.
Dolly en familie veel sterkte met dit enorme verlies
ALF