13 april 2015
Nooit van gehoord en ineens zit ik op de site van de Regenboogboom. Ik moet denken aan een versje van vroeger: 'met je ogen dicht kan je alles dromen wat je maar wilt'. Ik lees aandachtig verder en zie wat ze allemaal willen en kunnen doen voor kinderen. Ik voel meteen een kriebel, wat lijkt het me heerlijk als ik ziek zou zijn dat iemand mij dan ook zo zou bezoeken. Iemand die je leert dat je kunt blijven dromen wat je wilt en daardoor ook daar kunt zijn waar je zou willen zijn. Vroeger kreeg ik een schelp van mijn oom uit Australië, ‘luister maar, dan hoor je de zee’, en inderdaad zelfs jaren later doet mijn schelp het nog steeds. Er zal vast een theoretische verklaring zijn voor dit ruisen maar ik wil het niet weten. In een schelp zit de zee, ook al is de bewoner van de schelp verhuisd. Langzaam kom ik weer terug achter mijn pc en zie dat de site van de regenboogboom nog open staat. Zie nou wel, het werkt… ik droomde ook even weg naar een plekje waar het goed toeven was, op de schoot van mijn oom met een schelp in mijn hand. Ook mijn oom is inmiddels verhuisd naar een voor mij onbekende wereld. Na het bekijken van de site van de regenboogboom weet ik wat ik straks ga doen als ik thuiskom: de zolder op en mijn schelp zoeken.
Loes Rooijakkers
Terug naar overzicht
Samen blijven herinneren
