Zo schokkend zo vroeg afscheid te moeten nemen van zo'n energievolle man. Ab had een brede interesse. Zo weet ik nog dat hij me benaderde omdat hij meer wilde weten over de mogelijkheden van teff. Altijd opzoek naar kansen!
Ik wens Sylvie, Peter, Kelly en Carmen alle sterkte met dit ongekende verlies.

Beste familie,

Als wij vroeger in Steenwijkerwold kwamen bij onze opa en oma. speelden we altijd ook met Anja en Ab. Zij woonden in de zelfde straat als opa en oma. We gingen dan met elkaar naar de speeltuin. Ab vaak op zijn fietsje zodat hij regelmatig even terug kon fietsen ofwel naar huis of naar oma. We noemden Ab toen Abje omdat onze oma dat altijd zijn. Abje was het oogappeltje van oma en wist haar goed om zijn vingers te winden. Hij was dan ook de jongste van ons allen. Lange tijd zijn we elkaar uit het oog verloren. We kwamen elkaar tegen op de bruiloft van Anja en ook daarna hebben we lange tijd niets meer van elkaar gehoord. Mijn vader en moeder (oom Andries en tante Gé) zijn een keer op visite geweest bij Ab en Silvie in Wageningen en kwamen toen heel enthousiast vertellen over hetgeen Ab(je) allemaal gedaan had en deed. Wij vonden het vooral leuk om te horen dat er veel geschaatst werd. Dat deden wij in onze jeugdjaren ook veel. Door de dood van onze moeders zagen we elkaar weer. Ab leek zo ontzettend veel op onze opa van Buiten. Een lieve zacht aardige man.
Ab en ik hadden de laatste jaren wat meer contact via Facebook. We stuurden elkaar zo nu en dan een chatbericht. Daarin gaf hij o.a aan dat hij de Corona tijd in die zin fijn vond dat het hele gezin weer met elkaar aan tafel zat. Dat lees ik ook in alle berichten terug. Dat hij zo'n lieve vader was en zo graag bij zijn familie was. Samen sporten en samen eten. Gisteren tijdens de condoleance deed het me goed om te zien hoeveel mensen er wel niet langs zijn geweest en hoeveel bloemen er stonden. Je bent veel te vroeg heen gegaan. Ik wens jullie allen veel sterkte toe en blijf de mooie herinneringen met elkaar delen. Liefs Jacqueline van der Velde

Happy Memories from Slovenia - the children were small and cheerful and were busy with birthday parties, Halloween parties, swimming lessons on Wednesdays and lots of other sports. We, parents, were always on the sideline, and the first time I met Ab was at Sash' birthday party for the Kindergarten at Ljubljana Zoo. How time flies.
We attended your wedding at Ototec castle in 2007 and even after you moved back to the Netherlands, you have been been so good at staying in touch and visited us in Denmark.
Just last summer - 2019 - you came with you camper and visited us here in Ringkøbing, and I remember one morning, when I came to see you in the camper, you were all still sleeping :-) Ab jumped out of bed and quickly made me a wonderful cup of coffee - and served it with his wonderful big smile.
Our thoughts are now with you Sylvie, and your three children - Peter, Kelly and Carmen. We wish you strength and all the best wishes in these difficult times.
Lots of love and hugs
Ann Michelle

Ab en het hele gezin was jarenlang een vast gezicht op ons Badmintonkamp in Denemarken waar Kelly aan deelnam. Met de camper voor de ingang van de hal kwam hij vaak even binnen kijken, fijne gesprekken gehad niet alleen over badminton maar over alles wat het leven bracht mooie dingen zoals de kinderen maar ook over de slechte dingen als het niet ging zoals Ab dat voor ogen had of wilden voor zijn gezin. We hebben ook de gastvrijheid van jullie als gezin mogen mee maken in Nederland en we zijn blij dat we dit ook hebben mogen mee maken Ik heb Ab voor het laatst gezien in Denemarken toen jullie Kelly kwamen ophalen, het ging weer iets beter maar het viel Ab zwaar om snel moe te zijn en geen conditie te hebben. Optimistisch was hij altijd, hij leefde voor zijn gezin en sterven was geen optie dus vechten en niet opgeven. Ook al wisten we dat het einde snel ging komen slaat het toch de lucht uit je longen als het bericht echt op het scherm van je computer staat, hij is er echt niet meer. Gisteren hebben wij hier ook even stil gestaan voor ons eigen afscheidsgebaar voor Ab, we hebben op Boeddhistische wijze wierook aangestoken. Waar je ook bent Ab je zult blijven waken over je gezin, rust zacht. Huynh & Ron

Peter, Kelly, Carmen en Sylvie,
Ab kennen we al jaren met name van de vroege zaterdagavond, bij de ijsbaan in Nijmegen, waar Peter, Kelly en Carmen op het STW jeugdschaatsuur trainden. Altijd was Ab betrokken en vriendelijk, in voor een praatje. Terwijl wij als ouders keken hoe jullie aan het trainen waren, passeerde van alles de revue, vaak met veel humor, maar ook meer serieuzere zaken. Ook over de andere sporten, het badmintonnen van Kelly, en het rugby van Carmen vertelde Ab vaak, het was duidelijk dat hij het sporten van de kinderen graag mogelijk maakte. Bij evenementen hielp Ab graag als vrijwilliger mee, bijvoorbeeld als starter bij het diplomaschaatsen aan het eind van het seizoen. Een aantal jaren fietste hij op mooie zomerse zondagochtenden met een groepje STW kinderen rondom Wageningen.
Toen we hoorden dat hij ziek was kwam dat als een schok, maar na enige tijd leek het weer wat beter te gaan. We hoopten dat dat zo zou blijven. Wat een verdrietig bericht dat hij er nu niet meer is. We zullen hem missen, als persoon en als betrokken ouder bij het jeugdschaatsen. Voor jullie is het enorm ingrijpend, en we willen jullie heel veel sterkte en kracht voor de toekomst wensen.
Lindy Messchendorp (jeugd STW), ook namens Marit, Jeska, en Herman van Keulen

Beste familie, we wensen jullie veel sterkte om het veel te vroege afscheid van Ab te verwerken.
Carolien en Ben

Wat een heftig bericht toen Peter zaterdag aan de deur stond en Ab’s overlijden meldde. Hè Ab? Dat kan toch niet waar zijn. Ab, al vanaf de studietijd een vertrouwd gezicht. Ik zie ‘m nog zo op de ijsbaan staan, zelf schaatsend of langs het ijs de kinderen aanmoedigen. Of langsrijden naar schaatsbaan of sporthal, zwaaiend met gulle lach. We hebben samen zelfs nog een blauwe maandag gesquasht. Op 5 mei kwamen we elkaar stevast tegen bij het defilé en soms spraken we elkaar ook met een kop koffie of een borrel erbij. Waarbij met het grootste gemak zowel serieuze zaken als een flinke grap op tafel kwamen. Na afloop dan altijd de intentie dat we dat maar snel nog maar eens moesten doen. En dat het dan even duurde voordat we elkaar weer spraken, niets aan de hand, want wat in het vat zit verzuurd immers niet... Maar helaas kwam dat er de afgelopen periode niet van. We wisten niet dat Ab ernstig ziek was.
Sylvie, Peter, Kelly en Carmen, heel veel sterkte! Ab blijft in onze herinnering.
Henk en Martine