Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Afira,

Het is alweer zondag dus tijd voor mijn wekelijkse kaarsjes. Het lijkt vandaag wel mooi weer te worden, maar het is nu wel echt herfst. Zat van de week eens na te denken en kwam er achter dan de dagen wel erg snel gaan. Het is alweer dik twee jaar geleden dat dit allemaal gebeurd is. En dat dat de reden ook is dat ik hier op zondag de kaarsjes voor je aansteek. Dit had nooit mogen gebeuren, die klojo had zijn verantwoordelijkheden moeten nemen. Door hem moeten we jou missen en dat doet echt pijn. Sommige mensen zullen je wel vergeten of vaag in hun herinnering houden, maar ik niet. Jij zult altijd een deel van mijn leven blijven omdat ik van je houd ook al ben je niet meer in ons midden. Vergeten zal ik je niet en zolang ik kan zal ik hier voor jou blijven schrijven op zondag.

Dag lieve, lieve Afira, rust zacht.

Heej hallo lieverd,

Zou je nog schrijven over de tv opname van de slimste school van Noord-Holland. Afgelopen woensdag zijn we naar studio 24 in Hilversum geweest. We werden netjes met de bus opgehaald en rond kwart voor twaalf waren we in Hilversum. Binnen kregen de scholen die meededen elk een eigen hoekje waar we konden eten en wachten. Wij hadden de kleur rood. Hadden dus de rode school t-shirts aan. Tijdens het wachten kregen we een broodje en wat te eten. Inmiddels werd aan de team captains uitgelegd over het hoe en wat ze moesten doen. Eindelijk mochten ze dan de studio in, ik ging met de groep mee naar binnen, ik mocht ze naar hun plek brengen en hen succes toewensen. Heb daar wel vlug een paar foto's genomen. Toen moesten we weg en kregen we een plek naast de tribune. Samen met andere leerkrachten konden we de opnamen volgen via een scherm. Eerst moest er geoefend worden en toen begon het allemaal voor het echie. Spannend dat het was, gelukkig ging het met de Wegwijzer goed en gingen we als eerste door naar de volgende ronde. In die ronde is er volgens een heleboel iets verkeerds gedaan. Wij gingen niet door naar de finale van deze uitzending terwijl wij verreweg de meeste punten hadden gescoord. De teleurstelling was erg groot bij de kinderen. Ook zij hadden goed meegerekend en zeiden ook dat het niet kon. De opnameleider zei tegen een van ons dat hij eigenlijk niet wist waarom hij de boel niet heeft laten stoppen. In de bus kwamen de stemmen weer los. Er werd heel wat afgerekend en we kwamen tot de conclussie dat er toch iets fout moet zijn gegaan. We hebben afgesproken te wachten totdat de uitzending voor t.v komt om zeker van onze zaak te zijn. Als we eerder reageren weten we niet wat hun gaan doen. Knippen en plakken is daar een alledaags werk. Als wij wel gelijk hebben gaan we metéén reageren, daar kun je zeker van zijn. Maar dat moeten de t.v beelden uit gaan wijzen. Je hoort het wel. Je kunt toch niet verliezen als je twaalf punten voorstaat en de laatste ronde bijna evenveel punten scoort als degene die doorgaat???? We weten waar de fout zit. Dus gaan we goed opletten. Maar ik ben even zo trots op mijn groep want ze kregen de complimenten van het opname team dat ze zo goed luisterden en stil waren. De andere scholen deden erg druk allemaal. Tijdens het wachten zaten de onze mooi een Donald Duckje te lezen terwijl andere scholen maar wat druk bezig waren. Weer een hele opsteker temeer dat ze zeiden dat ze dit nog nooit hadden meegemaakt dat een school zo rustig zat te lezen. Daar ga je natuurlijk wel van groeien. Misschien was dit ook wel de reden dat de camera mensen het met ons hielden, want ook zij snapten er niets meer van, zij hadden ook gehoopt dat we doorgingen. Er liep ook nog een bekende van mij op de opname vloer rond. Jij kent hem helaas niet omdat je nichtje B. deze jongen heeft leren kennen na jouw ongeluk. Trouwens jij bent wel de aanleiding dat ze elkaar hebben leren kennen. Zijn moeder ving B. destijds op en zij bleek ook nog een leuke zoon te hebben. En ze zijn nog steeds bijelkaar en wonen samen in Bussem. Hij werkt als medewerker bij t.v opnames. Was best wel leuk om hem daar te ontmoeten. Ook hij hield het natuurlijk met Opperdoes. Nou meisje dat was het verhaal van de t.v opname, je hoort nog hoe het afloopt. Maar wanneer dat hangt af wanneer onze opname uitgezonden wordt. Ik hoop dat je er nog iets van begrijpt. Hier komen alweer knuffels, kussen en pakkerds van ons allen aan jullie. We missen jullie alle drie ontzettend erg.

Doeg lieverd, doeg schat, doei Fietepiet, doeg lieve lieve meid. Miss you.

Lieve lieve Fiet,

Ik heb door dat ik een beetje ontrouw ben geworden in het schrijven naar jou toe. Maar ik heb het de laatste dagen zo druk gehad dat ik aan computeren nauwelijk toe ben gekomen. Maar ik ga het allemaal in halen hoor lieverd. De dagen zijn eigenlijk net zoals andere dagen. Gevuld met werken of naar school gaan. Daarnaast zijn de avonden gevuld met taxi rijden voor A en J naar de muziek toe of naar voetbaltraining. Maar waar ik ook maar ben jij gaat altijd met me mee. Je bent altijd en overal in mijn gedachten. Ben deze week vaak bij je geweest. Kaarsen aangestoken, het gevoel daar dicht bij jou te zijn doet me zo goed. Gisteren hebben we het graf weer helemaal opgeknapt. De bloemen opgeruimd die we om je graf hadden geplant, onkruidjes weg, eikels opgeruimd enz. We hebben weer nieuwe bloemen in de vazen gedaan en prachtige bolchrysanten neergezet. Vandaag komen we weer even langs, gewoon om even daar bij je te kijken. Ook zag ik er deze week een bloemstukje staan van mensen die je ook heel erg missen. Het kaartje wat er bij zat heb ik mee naar huis genomen. Doe ik trouwens meestal, als herinnering. Straks ga ik met A en Th weer naar Radboud. Ze moeten een half uurtje herauten. Om vier uur moeten we naar een feestje van de Hofjes, omdat tante Margret 50 jaar is geworden. Wat zullen we jou hierbij weer missen. Jij had er gewoon bij moeten zijn. Lieverd ik kan je niet genoeg zeggen en schrijven hoeveel ik je mis. Elke avond val ik met tranen in mijn ogen in slaap. Altijd weer die film in mijn hoofd. Soms geloof ik het nog steeds niet maar als ik dan de foto's en alles wat aan die tijd herinnert weer zie, dan moet ik het wel geloven hoe erg het ook is. Soms word ik er gek van, gek van verdriet en dan moet ik me inhouden om niet met de boel te gaan smijten. Ik houd zo veel van je, zit nu weer met de tranen in mijn ogen jou te schrijven, dit zal wel nooit anders worden. Ik ga je nu mijn knuffels, kussen en smakkerds sturen voor deze dag. Ook voor oma en beppe.
Maak hen daar maar blij.

Doeg lieve schat, doeg lieverd, ik verlang naar je en denk aan je. Doei doei

Lieve Afira,

Dit gedicht kwam ik tegen en geeft mijn verdriet om jouw heengaan heel goed weer.

Als je door verdriet
wordt neergeslagen.
Het WAAROM
aan niemand kan vragen.
Dan zijn er tranen
die niet gedroogd kunnen worden.
Dan is er verdriet
die niet gedeeld kan worden.
Dan is er een lege plek
die niet gevuld kan worden.

Waarom nu jij, lieve Afira. Rust zacht lieve meid.

Hallo lieverd,

Ben op school maar ik moest zo aan je denken, dat wilde ik je even laten weten. Ik mis je zo en verlang zo naar jou, dit zal nooit overgaan.

Liefs van mama, die zo erg veel van je houdt.

Haay lieverd,

Gisteravond naar het NHJFO geweest. Ze hadden een concert in Julianadorp. Het was een goed en mooi concert. Het klonk heel goed, het was denk ik één van de beste concerten ooit. Maar het mooiste concert was nog altijd voor jou lieverd. Alleen had dit nooit gemogen. Waren toch weer laat thuis. A was er niet want die zat in Nunspeet met het KLM orkest. Vandaag hebben we maar eens lekker uitgeslapen. Vanmiddag hebben we A uit Hoorn gehaald, ze werd daar afgezet. Ze heeft een prachtig weekend gehad en ze hebben veel gespeeld. Ze was zo bekaf dat ze om half acht al lag te slapen. Het weekend is al weer om en morgen allemaal weer aan het werk of naar school. Morgenavond weer met de twee naar KNA. Probeer je wel te schrijven, maar kom zeker weten weer even bij je langs. Hier komen mijn knuffels, smakkerds en kussen weer. Pas je weer op ons dan stuur ik je nu mijn liefde weer toe. Moet ook iets overhouden voor de anderen hé. Maar dat begrijpt jij wel.

Doeg lieverd, doeg lieve Fiet, doeg lieve Fietepiet, we missen je!!!! LOVE

Heej schat,

Ben weer achterop geraakt. Donderdagavond ben ik met A naar Wijdenes geweest, ze zijn daar druk aan het oefenen voor het Druiff Festival. Daar hebben we met het NHJFO ook wel eens aan mee gedaan. In mijn herinnering ben jij daar een keer heel erg boos geweest op een sectiegenoot van je. Ik weet nog dat je kwaad de sporthal uitliep en dat de dirigent nog met je gesproken heeft. Achteraf kreeg jij gelijk, maar wat was je kwaad. Ik weet niet meer precies waar het over ging, maar dat weet je zelf nog wel. Vrijdag niet zoveel gedaan, 's avonds was er weer NHJFO. A speelde niet mee maar J wel. A deed niet mee omdat ze gisteren met het KLM orkest een studieweekend had dat tot vandaag duurde. Gisteren naar het voetbal geweest van J, ze wonnen met 4-2 van een club die boven hen stond. Dus dat was wel goed, ze beginnen echt leuk te voetballen. Daarna natuurlijk bij jou geweest, het was erg koud daar en het waaide enorm. We hebben de bloemen nog maar even laten staan. O ja ik ben vrijdag met A naar Koudum geweest. Want A ging op receptie bij je ex tante Janny, want die ging trouwen met Nico. Ze wilden graag tegeltjes, want die willen ze inmetselen in een muur. A had ook een tegeltje van jou mee met een foto van jou erop met de data. Janny was er stil van en ze moest huilen toen ze het zag, vertelde A. Ik ben er niet geweest want wij waren niet uitgenodigd, ik ben toen bij het graf van pake en beppe geweest en daar dezelfde bloemen gezet als bij jou staan. Ook heb ik een kaars in de lantaarn gezet. Het regende pijpestelen dus ben er niet lang gebleven. Heb nog koffie gedronken bij een broer en schoonzus. Toen belde A dat ze bij Ome Henk was. Dus heb ik haar gehaald en zijn we naar huis gegaan om naar het NHJFO te gaan. Dat was in het kort over donderdag, vrijdag en zaterdag. Meisje hier komen mijn knuffels, kussen en smakkerds weer. Voor jou, beppe en oma omdat jullie zo gemist worden. Ik houd van jullie.

Doeg meisje, doeg lieve schat, doeg mijn fijne meid, doeg lieve Fiet. LOVE

Hallo lieve Afira,

Ja, de kaarsjes staan voor deze week weer te branden. Elke dag denk ik aan je. Dan zie ik je zo weer voor me staan met je prachtige lach. Wat mis ik dat toch. Het was vandaag weer prachtig weer, het weer waar jij zo van hield. Het begint nu toch wel herfstig te worden. Ik weet dat je het ook heerlijk vond om met harde wind naar het strand te gaan. Ook die mooie foto hier is volgens mij met storm genomen. Je mooie haren wapperen in de wind. En jij staat er met een frisse snoet op. Dat was zo opvallend aan jou, je frisse uitstraling. Bijna geen onnatuurlijke dingen maar je eigen schoonheid liet je zien. Daarom hield en houd ik ook zo van jou. Je bleef jezelf en trok je je niet veel aan van anderen. Ik ben zoals ik ben zei je altijd. Dat was jouw levensmoto. Meisje ik mis je.

dag lieve Afira, rust maar zacht. XXX

Lieve Afira,
Voor jouw de dagelijkse vier kaarsjes. Ik hoop dat het boven aan komt bij jou en bij Suus. Ik vergeet jullie niet. Soms droom ik dat het niet gebeurt is en dat het een nachtmerrie is. Ik durf niet een echt door te denken en ik geloof dat dit ook voor je moeder Geeske telt.
Rust zacht lieve kinderen.
Ik stuur jullie een groet van liefde en hoop en vertrouwd, dat die bij jullie aan komt.
Oma van Suus XXX

Hoi lieverd,

Wat gaan de dagen toch snel, voordat je het weet is er alweer een dag voorbij. Maar het is wel steeds een dag dichter bij ons weerzien. Maandag heb ik niet geschreven, was de hele dag naar school en was laat thuis. Dat ligt natuurlijk aan mezelf. Ariëlle en Joran zijn niet naar toeteren geweest. Heb toen lekker in bad gelegen. We konden niet op de computer omdat deze het niet deed. We hebben sinds kort een nieuw kastje voor de computer en de telefoon. Internet gaat dan sneller zeiden ze. Nou maandag was alles uit. De com deed het niet maar ook de telefoon gaf geen kik. Alle lampjes van het kastje uit, we hebben van alles geprobeerd maar nee hoor. Dinsdag idem dito, en konden we niet op de com. Ben wel met A naar het KLM orkest geweest. Zit dan mooi de schriften na te kijken. De tijd gaat dan wel snel. Maar het zit daar altijd wel gezellig. Het klonk in ieder geval goed. Komend weekend heeft A een studieweekend in Nunspeet. Ze moet om half acht zaterdag al in Heiloo aanwezig zijn want dan kan ze meerijden. Zondag komt ze dan weer laat thuis. Gisteren, woensdag, ben ik toch maar eens aan de gang gegaan met het doorlezen van de gebruiksaanwijzing van ons nieuwe kastje voor de com en telefoon. Eigenlijk was de oplossing erg simpel, aan de zijkant zit een resetknop en die moest je indrukken. Een half uur van alles afblijven en zie alles deed het weer. En het doet het nog. Maar ben toen niet meer achter de com gekropen, was moe en viel zomaar op de bank in slaap. Toen ik wakker werd kon ik metéén gaan eten. Na het eten ging papa met J naar Twisk om te toeteren en ik ging met A naar Spierdijk. Ook daar begint het goed te klinken. Als we dan thuiskomen is het al laat en ja dan komt er ook niets van het schrijven naar jou. We zijn wel alle dagen bij je geweest en we hebben ook bericht gekregen dat jou grafmonument bijna klaar is. Volgende week gaan we er naar toe om het zelf af te maken. Na de vakantie wordt het dan op jouw graf in Opperdoes geplaatst. In de vakantie gaan we eerst naar Texel en als we terug zijn gaan we bij jou alles opknappen zodat de mannen metéén kunnen beginnen. Ga wel alles filmen. Op Texel gaan we natuurlijk ook naar jouw plekje toe. Ben van plan om daar wel bloemen te zetten. Denk dat ik er maar een grafvaas bij zet zodat daar bloemen ingezet kunnen worden. Nu liggen er steeds bloemen en dat vind ik ook weer zonde. Zal mij benieuwen hoe het eruit ziet. We zijn vanaf juli daar niet meer geweest. Maar Y houdt alles wel in de gaten, zij komt er elke dag langs op weg naar haar werk. Vreselijk lijkt me dat, alle dagen worden zij er ook aan herinnert, ook bij mij ben je bijna elke minuut van de dag aanwezig. In de auto zit ik altijd over jou te mijmeren. Overal en nergens, altijd ben je bij me. Vanmiddag keek in weer naar al die foto's en dan moet ik automatisch huilen. Dat ik jou nooit meer zal zien doet zo zeer en dan de gedachte dat ik je nooit meer kan aanraken, gek word ik daar van. De pijn wordt nooit minder maar meer. En niemand die dat verzachten kan. De grote parels biggelen alweer over mijn wangen. Ik weet nog steeds niet waarom dit ons moest overkomen, zoiets had ik nooit verwacht. Ja weleens over nagedacht hoe het zou zijn als één van je kinderen zou komen te overlijden als je weer eens daar over gelezen had in de krant. Maar dat het werkelijkheid zou worden, nee dat kon toch niet, wij waren zo gelukkig met elkaar. Misschien wel te. Maar moesten wij daarom dan zo gestraft worden??? Jij bent zomaar uit jouw en ons leven gerukt. 's Middags nog aan de telefoon en een paar uur later was je er niet meer. Onvoorstelbaar en dat is het nog steeds en dat zal het altijd blijven. Knuffels, kussen en smakkerds stuur ik je maar weer op deze manier. Ook voor de dagen dat ik niet geschreven heb. Er komen nu zoveel aan dat je beppe en oma er ook wel kunt geven want ook zijn worden erg gemist. Ik weet dat er een tijd komt dat we elkaar weer zien maar wanneer dat is nog maar de vraag.

doeg lieverd, doeg schat, ik verlang naar je, ik mis je, en ik houd van je.