Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Afra Theresia Afira Hof

01-05-199113-07-2008
      Een dronken 20-jarige automobilist, die zijn verantwoordelijkheden niet nam, heeft Afira op de Krimweg op Texel aangereden op het fietspad, gelanceerd en 30 meter verder in het weiland is onze Afira overleden aan haar ernstige verwondingen. De automobilist uit Duitsland reed daarna gewoon door. Is later nog een keer langs komen rijden omdat hij op een doodlopende weg naar het strand reed, is ingereden op mensen die hem wilden laten stoppen en is toen met grote snelheid weggereden. Gelukkig heeft de politie hem naderhand opgepakt. Hij had 6x de toegestane hoeveelheid alcohol in zijn bloed. Hij vond zelf dat hij nog redelijk in staat was om te rijden. Hoever reikt je verstand??????????

      Overige informatie
      Jouw 17 mooie jaren waren véél te kort.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 733   |   niet OK
        Heej lieverd,

        Heb even de behoefte om tegen je aan te kletsen. Zit alleen in de klas te eten, heb gewoon even tijd voor mezelf nodig. Even mijmeren over jou. Vind het heerlijk om even alleen te zijn, in de personeelskamer is het me gewoon te druk. Daarom blijf ik ook liever in de klas zitten. Het is de laatste week voor de zomervakantie. We doen niet zoveel meer. Het is warm dus doen we rustig aan. De kinderen maken leuke werkbladen en lezen. Buiten spelen ze heerlijk trefbal. Vanmiddag gaan we de boeken in de kast zetten en de werkkasten opruimen en een sopdoek er doorheen halen. Morgen gaan we de musical bekijken van groep 8, 2 jaar geleden had jij ook een hele kleine rol in de musical van de toenmalige groep 8. Je speelde op de achtergrond op je trompet en iemand op het podium moest dit deuntje naspelen. Ariëlle heeft nog een foto van je gemaakt, leunend tegen de deur. Daarna heeft papa jullie volgens mij weggebracht maar waarheen weet ik niet meer. Maar één ding is waar jouw trompetgeschal staat op de dvd van de musical. Het is duidelijk te horen. Overal en nergens zijn herinneringen. Ik ga weer stoppen, voel me weer beter nu ik zo dicht bij je ben. De kinderen komen er alweer aan. Knuffels, kussen en smakkerds meisje.

        doeg doeg kleine huppelkee, kom straks weer even bij je, ben je er ook????

        Mama -
        5 juli 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 732   |   niet OK
        Waar de berichtjes nu allemaal weer blijven weet ik niet, maar ik vind het niet leuk dat alles zo lang duurt voordat het geplaatst wordt. Maar dit laten we nu maar even zitten. Dat papa jarig was dat wist je en dat heb ik je allemaal al geschreven. Afgelopen vrijdag was het zo verschrikkelijk warm, moesten we trefballen tegen groep 8. Maurice zei nog tegen ons, gauw af laten gooien dat kunnen we weer gauw uit de zon en hoeven we ook geen revanche partij. Maar groep 8 had toch wel een beetje moeite om ons af te krijgen dus duurde het best wel even. Joran speelde bij ons mee, omdat hij stage gelopen heeft op school, nou dat scheelde wel hoor. Volgens ons en mij was jouw groep de eerste die het personeel uitdaagde tot een partijtje trefbal op het plein. Dit in het kader dat jullie van school gingen. Het is nu bijna traditie geworden. Het vervelende is dat wij nog nooit gewonnen hebben. Ra ra. Ja we kunnen de kinderen toch niet met een trauma van school laten gaan dat ze van de leerkrachten hebben verloren. 's Middags was er de voetbalwedstrijd Nederland-Brazilië, en wonder boven wonder won Nederland met 2-1. Feest natuurlijk in heel Nederland. 's Nachts was het nog erger. Papa had iets heel vreemds. Zal maar niet verder uitwijden wat maar je weet het vast wel omdat je vast mee was naar het ziekenhuis. Eerst naar de huisartsenpost, en later naar de spoedeisende hulp in het ziekenhuis. De hele nacht daar gezeten. We waren om een uur of één van huis gegaan en we waren half zes 's morgens vroeg weer thuis. Toen kon ik eindelijk naar bed. Was gisteren helemaal gebroken. Vandaag gaat het wel weer. Vandaag is het ook weer mooi weer, maar kom niet buiten blijf heerlijk onder de waaier in huis. Joran is naar het VU ziekenhuis. Zijn vriendinnetje is geopereerd aan haar rug. Hij is met haar ouders mee. Vind het best wel stoer van hem dat hij mee gaat. Vanavond komt Ome Arend hier. We hebben net nog een paar dagen Texel geboekt. We gaan natuurlijk de 13 juli naar Texel. Om te herdenken dat jij het leven daar gelaten hebt bij een afschuwelijk ongeval. Tuurlijk zijn we om half tien daar op de Krimweg. Stil staan bij wat er 2 jaar geleden is gebeurd. Dan blijven we nog een paar dagen. Ook zijn er meerderen die naar Texel komen hebben we gehoord. Die willen en zullen jou ook nooit vergeten. Lieve schat ik stuur je mijn knuffels, kussen en smakkerds weer. Voor jou, voor oma en voor beppe. Eigenlijk kunnen we niet zonder jullie, maar het zal wel moeten. Het is de keiharde waarheid.

        Doeg lieve meid, doeg lieve Fietepiet, doeg lieve Ukkepuk, we missen je.

        Mama -
        4 juli 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 731   |   niet OK
        Hallo lieve, lieve Afira.

        De datum 13 juli komt steeds dichterbij. Ik merk dat ik er erg mee bezig ben. Alles van twee jaar geleden komt weer boven. Wat we gedaan hebben, wanneer etc. Het is vandaag weer erg mooi weer. De hele week is het warm geweest. Steek voor jou vandaag ook weer de wekelijkse kaarsjes aan. Wil je zo graag laten weten dat ik je nooit vergeet. Het is zelfs zo dat ik dit zondags niet kan en wil vergeten. Vaak denk ik 's avonds om half tien, om deze tijd gebeurde het. Hoelaat je precies gestorven bent weet ik niet maar dat zal wel niet erg veel later geweest zijn. Lieve meid ik mis je nog steeds zo, ik kan het geen plekje geven want het doet nog steeds zo zeer. Ik blijf van je houden en dat zeg ik je elke keer weer. Jij bent voor mij altijd één van de nummers één. I love You meisje.

        Lieve, lieve Afira rust zacht. Ik mis je.

        jeweetwelwie -
        4 juli 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 730   |   niet OK
        Lieve Fietje,

        Vandaag ben ik jarig, en dit is de tweede keer dat jij er niet meer bij bent. Meisje wat mis ik je. Twee jaar geleden vierden we mijn verjaardag nog op Texel en wat was het gezellig. 's Avonds thuis was je nog zo verdrietig omdat jij en Thijmen de beslissing hadden genomen om elkaar vrij te laten. In mijn armen heb je toen uitgehuild. Later bij mama. Wat hebben we nog heerlijke dagen gehad toen jij nog thuis was. Met z'n allen Joran en Johs opgehaald uit Bakkeveen waar die twee op voetbalkamp waren. Jij en Ariëlle met ome Henk op het voetbalveld praten over de liefde. Hij vond dit zo speciaal. Dit heeft hij bij de begrafenis nog aangehaald. Diezelfde dag hebben we jullie nog afgezet bij Lieuwe omdat jullie met hem meereden naar Rastede. Geweldig vond je dit weekend. Lol maken maar ook toeteren. Zo had je het altijd gezien. 's Zondagavonds nog met elkaar te wokken in Bolsward, dit was de laatste keer dat we met z'n vijfen aan tafel hebben gezeten. Want de volgende dag ging je weer vroeg naar Texel. Je bent toen niet meer thuisgekomen zoals wij dat graag hadden gewild. Levend en gezond. Nee we hebben je opgehaald op een hele andere manier en je bent voor het laatst thuis gekomen op een manier die ouders niet willen. Soms heb ik nog steeds het idee dat het nog een vreselijk film is, maar als ik mij dan knijp dan weet ik dat het niet zo is. En als ik op de begraafplaats ben bij jouw graf dan weet ik dat het werkelijkheid is dat jij er niet meer bent. Wat is dit erg om mee te maken. Wij die jou in liefde hebben gemaakt en ontvangen hebben jou met al onze liefde 17 jaar later terug moeten geven. Waarom heeft dit moeten gebeuren, waarom heeft die jongen zijn verantwoordelijkheden niet genomen? Dit zijn vragen waarop wij nooit antwoord zullen krijgen en dat doet ook zo vreselijk pijn. Wij zullen er mee moeten leven maar dit is zo moeilijk. Ik wil en ga je nooit vergeten. Jouw naam staat op mijn arm getatoeërd. Van mama mag er nu een mooie roos bij laten zetten voor mijn verjaardag. Jij die zo gek was van rozen. Het wordt een mooie rode, de kleur van de liefde. Want ik had je zo lief. Ik schrijf je eigenlijk nooit omdat ik niet zo goed weet hoe ik mijn gevoelens op moet schrijven daarom schrijft mama dit nu voor mij. Maar ik wil je dit zeggen: AFIRA, IK MIS JE.

        Doeg lieverd, rust zacht. XXXXXXXXXXXXXXXXX Houd van je.

        Papa -
        1 juli 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 729   |   niet OK
        Heej lieverdje,

        Wat gaat de tijd toch snel. Heb ik je net geschreven zie ik dat het alweer een paar dagen geleden is. Snap er niets van dat de tijd zo snel gaat of er is een berichtje nog niet geplaatst. Ik weet het niet. Maar het belangrijkste is dat ik er nu ben. Vandaag is het 1 juli en papa is jarig. De tweede verjaardag zonder jou. Twee jaar geleden vierden we de verjaardag nog met jou op Texel. Ook toen was het prachtig weer. Je had de prachtige blauwe strandjurkje aan, weet nog precies hoe je eruit zag. We hebben bij Paal 28 koffie gedronken met appelgebak erbij en later zijn we een eind wezen wandelen langs het water. Wat was het gezellig. Naderhand zijn we naar De Koog gegaan waar markt was. Gegeten bij Solvjen. Gelachen en veel pret gehad daar. Jij bent later met ons naar huis gegaan. Daar heb je nog met je lieve vriend gesproken en hadden jullie de beslissing genomen om elkaar na 2 jaar en 4 maanden los te laten. En wat er toen 1½ week later gebeurde had niemand ooit kunnen vermoeden. Wie o wie houdt daar nu rekening mee, dat jij net op het verkeerde moment op de verkeerde plaats aanwezig was??? Dat heeft jou het leven gekost. Vreselijk, ook voor Thijmen. Hij heeft het niet echt gemakkelijk gehad, maar nu gaat het toch weer beter met hem. Vanavond komt er wat familie en vanmiddag zijn opa en nog een paar geweest. We willen de verjaardagen voorlopig in familie kring vieren want het doet allemaal nog zo zeer deze dagen zonder jou. Vanmorgen lazen we in de krant dat er een broer van oma is overleden. Deze was door het dak van zijn schuurtje gevallen en was zodanig gewond dat hij is overleden. En zo gaat het maar door. Vanmiddag ook weer bij je geweest, er was nog iemand op de begraafplaats en heb een poosje met hem staan praten. Hij vond het ook zo erg wat er is gebeurd. Hij staat vaak even stil bij jouw graf en kan het nog steeds niet begrijpen dat zulke dingen kunnen gebeuren. Hij verafschuwt ook de mensen die die met alcohol achter het stuur zitten. Ja deze mensen moesten eens weten en meemaken wat ze kunnen veroorzaken. Dan zouden hun ogen wel opengaan. We hopen ook dat men eens in gaat zien dat er hogere straffen moeten komen voor deze mensen die met alcohol op gaan rijden en een dodelijk ongeluk veroorzaken. Wat is 5 jaar celstraf en 8 jaar rijontzegging nu in deze tijd? Wij hebben levenslang, nooit maar dan ook nooit zul jij hier meer in ons midden zijn. Dit dank zij die hufter. Ik kan nog zo kwaad worden en ik haar die jongen toch zo. Hij heeft ons leven kapot gemaakt, wij moeten verder leven met een ontzaglijk verdriet. En dat doet zo zeer. Lieve Fiet, hier komen mijn warme knuffels en kussen en smakkerds weer. Pas je een beetje op ons, wees jij dan nu maar ons beschermengeltje, dan weten wij dat het goed komt en ben je dicht bij ons.

        Doeg lieve lieve schat! Ook mijn dromen zijn in duigen gevallen. Doeg doeg.

        Mama -
        1 juli 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 728   |   niet OK
        Heej lieve Fietepiet,

        Je toch nog even schrijven. Zit op jouw plekje achter de grote computer, moet de hele avond aan jou denken. Je zat hier zo vaak, elke avond eigenlijk. Heb even zitten neuzen in jouw afbeeldingen, maar al die foto's zitten zo in mijn hoofd. Ben de laatste dagen weer erg met alles bezig, misschien komt dat ook wel omdat die jongens daar bij Hargen aan Zee zijn verongelukt. Dan komt alles weer boven. Heb weer veel naar de foto's gekeken en weer stukjes opgezocht over het ongeluk op internet. Het gekke is dat ik dat gewoon moet doen, het geeft me een stukje rust. Morgen is papa jarig. Twee jaar terug vierden we dit nog met jou op Texel en ging je 's avonds met ons mee terug naar huis omdat je een paar dagen vrij had. Je ging immers het weekend met Ariëlle naar Rastede om te toeteren met Bakhuizen. Ja dat was twee jaar geleden, toen wisten we nog niet wat ons allemaal voor ellende te wachten stond. Nu twee jaar later, we zijn metéén tien jaar ouder geworden in plaats van twee jaar. Wat een verdriet, en dat zal nooit overgaan. Vanmiddag was ik weer bij je om de bloemen water te geven en ben ik weer huilend naar de auto gegaan. Ik vind het allemaal nog zo moeilijk, ik kan jou helemaal niet missen. Maar toch is het zo, nooit kan ik je meer in mijn armen nemen om je lekker te knuffelen. Jij mijn grote kleine lieve meid, jij had mij nog zo nodig en nu ben je er niet meer. Natuurlijk houd ik ook veel van Ariëlle en Joran. Die kan ik nog lekker knuffelen en zoenen maar jou nooit meer. Ik moet wel bekennen dat het zo ontzettend zeer doet dat één van je kinderen je wordt afgenomen op een manier die helemaal niet had gehoeft. Maar dat heb ik je al zo vaak geschreven. Morgen proberen we papa zijn verjaardag weer een beetje te vieren, niet met een groot feest maar met familie. Deze begrijpen ons zo goed. Ome Henk mist je ook zo erg, en laatst zei hij tegen mij dat hij het er nog steeds erg moeilijk mee heeft. Ja eigenlijk zijn jullie daar ook een beetje opgegroeid. Hij vond het ook zo mooi dat je hem had ingeschakeld met je werkstukken. In zijn kantoor hangt een grote lijst met jouw foto en de foto's van de rouw- en bedankkaart. Dat zegt dus wel wat. Tja wat moet ik je nog meer vertellen, herinneringen vechten in mijn hoofd om voorrang. Zit nu in beppe's luie stoel op jouw plekje te typen, zo nu en dan zit ik maar wat voor me uit te staren en aan jou te denken. Het wordt zo wel een warrig verhaal hoor. Daarom stuur ik je nu maar mijn knuffels, kussen en smakkerds weer. Deze zal ik proberen te blijven sturen zolang ik het kan.
        Lieverd maak er daar boven wat van en doe geen domme dingen. Maar dat deed je hier ook niet. Ben blij dat oma en beppe daar ook bij jou zijn. Geef ze maar een dikke knuf en zoen van ons allemaal.

        Doei doei lieve meid, doei doei knuffelbeer, hoe is het eigenlijk met Boemie?

        Mama -
        30 juni 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 727   |   niet OK
        Hai lieve schat,

        Jeetje wat is het warm. Gisteren maandag was het bijna niet te harden. Moest werken en het was zo warm in de klas. Ook buiten op het plein leek het wel een oven. Ondanks de warmte gingen de kinderen heerlijk trefballen. We zouden naar jou toe om de bloemen water te geven, maar het was veel te warm om ze water te geven. Dus zeiden we dat we dit 's avonds wel zouden doen omdat we toch iemand uit Opperdoes mee moesten nemen naar Purmeren. Maar er was ook voetbal Nederland tegen Slowakije en toen we naar Opperdoes gingen was het al te laat om ook naar jou toe te gaan. Eigenlijk scheen de zon nog te fel. We hadden om kwart voor elf de bloemen nog water kunnen geven maar dat vond ik te laat. Eigenlijk mag je niet zo laat meer op het kerkhof komen, maar dat kan ons helemaal niets schelen. Vanmiddag heeft het heerlijk geregend en toen we bij je kwamen was alles heerlijk fris. Toch hebben we de bloemen goed water gegeven want het wordt weer warm. De blommen zoals jij ze vaak noemde waren goed bestand tegen de zon want ze doen het nog goed. Heb wat onkruid weg gehaald en Joran liep met de gieter rond. Vandaag weer een enorme toestand in de klas. Het begon ontzettend te stinken en we werden er beroerd van. Heb de directeur erbij gehaald en hij vond het ook stinken. Hij dacht dat er kortsluiting in de knop van de bel zat omdat ook de stroom was uitgevallen. Maar het werd steeds erger en wat was nu het geval. Er zat kortsluiting in één van de tl lampen. De ventilor die er inzit was doorgebrand en toen kwam er condensatie water in en zo kwam er kortsluiting. Wat een stank van smeulend plastic leek wel. Na de pauze zijn we mooi buiten gebleven en hebben we later bij groep 8 naar een film gekeken. Gelukkig was het voor 12 uur gemaakt en om 1 uur was de stank eruit en konden we weer gewoon les geven. Nadat het vanmorgen weer zo heet was ging het vanmiddag regenen en dat friste de boel weer lekker op. Het is nu ook wat koeler maar zag net op het weerbericht dat het weer erg warm gaat worden. Vooral vrijdag. Ze waarschuwen om niet teveel lichamelijke werk te gaan doen omdat het te heet wordt. Ook moet je genoeg drinken, nou dat doe ik wel maar ik heb wel last van ontzettend dikke voeten en dat doet 's nachts weer zo zeer. Ze voelen nu ook weer erg stijf aan. Als het niet beter wordt moet ik maar weer eens naar de dokter. Heb zonet ook even Opperdoezer rondjes gehaald bij mijn grote vriendin Sonja. Hebben weer even bijgepraat. Altijd heerlijk deze vrouw die ook al veel heeft meegemaakt. Zij heeft een broer van 22 verloren bij een ongeluk en later is haar man op jonge leeftijd zomaar plotseling overleden en bleef ze achter met 3 jonge jongens. Gelukkig is ze later weer getrouwd en hebben ze nog een prachtige dochter gekregen. O zij voelt zo wat ik voel, maar ze zegt steeds maar weer dat het allerergste is: is je kind verliezen. En ja dat is ons overkomen, we zijn jou verloren en dat blijft zo zeer doen. We proberen het leven te leven zoals we denken dat het goed is maar voor mij is er er stukje van mezelf met jou mee gestorven. Genieten vind ik zo moeilijk, probeer het wel maar het is zo anders. Dat komt omdat ik jou zo mis. Maar dat heb ik al duizenden keren gezegd. Jouw vrolijkheid, jouw gegil om niets, jouw lach, jouw gespring, tja wat mis ik niet. Alles van jouw mis ik. Daarom stuur ik je nu mijn kussen, knuffels en smakkerds weer. Voor jou, beppe en oma en voor Aura een dikke knuf.

        Doeg lieverd, doeg lieve schat, doeg lieve schattebout, doeg troelewoel.

        Mama -
        29 juni 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 726   |   niet OK
        Hay lieverd,

        Wat een drukte allemaal het weekend. Vanaf vrijdag al druk bezig. Het studieweekend van het NHJFO stond voor de deur en nu ik dit typ is het alweer achter de rug. Wat gaat het allemaal snel. Vrijdagavond repetitie avond en Nibbixwoud. Daarna naar de wijngaard om te slapen. Wij zijn niet gebleven, slaap liever op mijn eigen bed, ook Joran en Ariëlle gingen mee naar huis. Zaterdagmorgen weer vroeg erheen. Vanaf een uur of half elf weer repeteren en papa en ik zorgden voor koffie, frisdrank en lekkere dingen. Zoals altijd boodschappen doen om alles weer aan te vullen en meer van dat soort dingen. Joran stond zijn mannetje, het was alsof hij altijd al meespeelde. Maar hij is natuurlijk opgegroeid met dit orkest. Hij ging altijd al mee, dus hij kent ook iederéén. Ariëlle is zaterdag weer thuisgebracht door papa omdat ze toch wel goed ziek was. Overgeven en vreselijke buikpijnen. Dus die speelde niet mee. Om twee uur heeft papa haar opgehaald en probeerde ze weer mee te doen. Gelukkig ging het goed. Om vijf uur zijn we weer naar de wijngaard gegaan. Daar mocht iederéén gewoon even ontspannen en daarna gingen we eten. Chinees en wie dit niet wilde kreeg patat. Toen was het tijd voor de gebruikelijke spelletjes. Kikkervoetbal, ik had samen met J-N en Joran brilletjes gemaakt van plastic bekertjes en deze moesten ze op. Je krijgt dan een kokeridee. Het sloeg in als een bom, gelachten dat we hebben. Dit was net wat voor jou geweest. Prachtig. Daarna natuurlijk nog een waterspel wat ontaarde in een enorm waterballet, maar dat gaf niet want het was nog prachtig weer. Wij zijn toen nog even gebleven en zijn weer naar huis gegaan. Heerlijk geslapen in mijn eigen bedje. Vanmorgen zijn we naar de boerderij van C-J gegaan, daar werd een concert gehouden in de boomgaard. Prachtige omgeving, je bent er ook wel eens geweest toen we jou daar brachten toen je met hem meereed naar Enkhuizen waar een dweilorkesten festival was en waar jij meedeed met Pats-Boem. C-J wordt vrijdag 50 en vandaar dit concert. Hij had het goed voorelkaar. Koffie, gebak, frisdrank, alles was in overvloed. Later nog soep en broodjes. Daarna nog naar de wijngaard gereden om de laatste dingetjes op te halen en om nog wat op te ruimen. En toen was dit weekend ook weer voorbij. Het is nu tot 18 augustus vakantie voor het NHJFO. Joran kreeg van de dirigent nog de complimenten, hij had niet gedacht dat hij het zo snel zou oppakken. Hij vond het geweldig van Joran. Wat mij dan weer zo ontzettend zeer doet dat jij er niet meer bij kan zijn, drie kinderen van mij bij het NHJFO, wie had dat ooit kunnen denken. Want ik ben ervan overtuigd dat jij nooit mee gestopt zou zijn. Jou maatje Wendy is nu wel gestopt en ook Janneke stopt ermee. Dat waren de meiden waar jij het meeste mee omging. Er zijn er meer die stoppen maar dan om de leeftijd. Van de oude groep verdwijnen er steeds meer. Maar jou naam zal altijd blijven klinken in dit orkest. Het stuk ter ere van jou geschreven door Lieuwe staat op de eerste cd en die krijgt de naam van dit stuk. Eigenlijk is de titel dubbel want ook Lieuwe had een droom en die is wel uitgekomen, maar jou droom mag niet uitkomen omdat er één iemand was die dit niet nodig vond. Gelukkig zit hij nog steeds vast. Lekker met dit warme weer. Laat hem daar maar zweten, geen medelijden mee. Hij heeft ons zoveel aangedaan, zoveel verdriet moeten we nu meedragen. Dit zal nooit minder worden. Vanmiddag in de boomgaard zat ik weer met tranen in mijn ogen toen ik dacht hoe het zou zijn als jij hier ook zou zijn. Alledrie spelend bij het orkest. Ben zo blij dat Joran dit zo goed opgepakt heeft, net alsof hij jou ook een dienst wil bewijzen. Of hij het ook voor jou doet. Nou meisje het was weer een heel verhaal, hopelijk hebt je het concert van boven af gevolgd en hoop dat je het mooi vond. Vanaf de bank zend ik jou mijn knuffels, kussen en smakkerds weer. Nu ga ik het zweet maar eens van me afspoelen dus ga lekker even in bad. Tot morgen lieverd, in gedachten ben ik bij jou.

        doei doei schat, doei doei lieverd, doei doei Fietepiet, I LOVE YOU, XXXXXXX

        Mama -
        27 juni 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 725   |   niet OK
        Lieve, lieve Afira.

        Het is buiten prachtig mooi weer. Het is eigenlijk te warm. Wat zou je weer genoten hebben van de zon, want daar hield je zo van. Lekker naar het strand, in de zon liggen of op het randje van de waterlijn. Maar ook in het water was je een vis. Meisje wat mis ik je toch en wat zijn er toch een mooie herinneringen aan jou. Deze dierbare herinneringen houd ik diep in mijn hart. Natuurlijk weer de gebruikelijke kaarsjes voor jou aangestoken.
        Dag lieve meid, rust zacht, ik mis je.

        jeweetwelwie -
        27 juni 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 724   |   niet OK
        Hay schat,

        Daar ben ik weer. We waren gebleven bij dinsdag. Dit is de dag dat Ariëlle naar Badhouevedorp moet om te spelen bij de KLM. Papa hoefde niet te werken dus werd het wat omlummelen. Hebben wel de vitrage uit de kamer maar weer eens gewassen en papa heeft de ramen gelapt. Goed van hem. Om vier zijn Ariëlle en ik richting Badhoevedorp gegaan. Het zou een korte repetitie worden omdat het de laatste keer voor de vakantie was. Na die tijd zou er saté eten zijn. Ik had daar zo mijn gedachten over maar die kwamen niet uit. Het was wel saté eten maar dan in een restaurant. Was wel erg gezellig, het is een erg leuke groep mensen. We waren laat thuis dus ben ik niet meer achter de laptop gekropen maar metéén naar bed gegaan want de volgende dag moesten we weer vroeg. Joran moest in de Hem helpen bij een sportdag van de school daar dus moest hij daar naar toegebracht worden. En zelf moest ik ook werken dus moet ik ook op tijd op school zijn. Iets later mag wel maar kan het natuurlijk niet maken later te komen dan de kinderen. Maar dat was ik ook niet. Ariëlle was met me mee. Het was een erg gezellige ochten. De kinderen waren met van alles bezig. Werkstuk, rekenen, knutselen enz. Om twaalf uur Joran weer uit de Hem gehaald en weer terug naar school. Heb toen met mijn duo maatje de rapporten gemaakt en dat duurde ook weer even voordat die klaar waren. Zijn wel op tijd naar huis gegaan omdat de twee weer eens moesten toeteren en dat weer in Purmeren. Er is daar Reuring festival. Dat betekent allemaal optredens van straatartiesten, bandjes, orkesten, poppentheater, gedichten voordragen enz. KNA moest daar een concert geven. Het was prachtig weer en heb lekker in het zonnetje gezeten met een ex vriendje van je. Je weet vast wel wie ik bedoel. Heb met respect naar Joran gekeken. Keurig in het zwart, mouwen opgestroopt tot de elleboog, kraag van zijn blouse omhoog en twee knoopjes open. Je moest hem eens zien onze macho. Het begint echt een mooie jongen te worden. En dat blijkt wel want de meisjes beginnen hem te ontdekken. Prachtig om te zien. Maar ja hij heeft zijn vriendinnetje. Die moet trouwens geopereerd worden in Amsterdam aan een scoliose. Hij vindt dat erg zielig voor haar. Maar na het concert hebben we nog even geluisterd naar een ander bandje en zijn toen naar huis gegaan. Dus weer laat en weer niet op de laptop want de anderen moesten er even op. Hebben toen nog even tv gekeken en naar bed, want de wekker ging weer vroeg. Het vreselijk nieuws deze dagen was dat er in Hargen aan Zee, 3 jongens verongelukt zijn die met een ander in de auto zaten, 2 jongens hebben het overleeft en 3 hebben het niet overleefd. Wij gingen daar ook vaak naar het strand. Jij hebt daar eens gespeeld dat je een bekende filmster was. Wat hebben we gelachen. Het is zo fijn al die herinneringen maar toch had ik je liever hier bij mij op de bank. Naast mij voetbal te kijken en lekker commentaar te geven. Maar helaas mag dat niet meer. We zitten nu voetbal te kijken Kameroen tegen Nederland, maar vind er niet zoveel aan. Nederland staat wel voor met 1-0. Morgen weer naar school en dan is het weer weekend. Het wordt een studieweekend met het NHJFO, weer in de wijngaard in Wognum. Zal weer veel aan jou denken, want je vond die weekenden zo mooi, 2 jaar geleden heb je ook zo genoten op de Kuilart in Koudum. Weet je nog dat we Beppe toen nog opgehaald hebben om te komen luisteren naar het buitenconcert en wat was ze trots op jou en Ariëlle. Nu zijn jullie er beide niet meer en moeten wij verder zonder jou, beppe en ook oma. We missen jullie en we denken vaak aan jullie hoe het was toen jullie drieën nog bij ons waren. We sturen daarom de smakkerds, knuffels en kussen weer naar jullie toe omdat we zo van jullie houden.

        Doeg mijn lieve, lieve schat. Ik mis je zo erg, het doet zo zeer zonder jou.

        Mama -
        24 juni 2010

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.