Sporadisch zien wij elkaar maar steevast begint ons gesprek met een mega lachsalvo en puur genieten van onze gezamenlijke herinneringen



Weet je nog :



De bus naar Parijs vertrekt om 5.00 uur

Om 8.30 schrikken wij wakker

“Fuck fuck fuck” in afgrijzen en vol ongeloof kijken we naar de wijzers van de wekker

Springen uit bed en in treinvaart graaien we alles bij elkaar - ik pak een stuk karton en dikke stift mee en 15 min later staan we ietwat lacherig met ‘t bordje PARIJS en onze duimen in de lucht op t Spui



Nog geen 5 min later draait een man z’n raampje naar benee : “ is dit een grap ?”

Ik ga naar Lille stap maar in

Hoofdschuddend vraagt hij nog wie er nu op deze onwaarschijnlijke plek gaat staan liften



De man heeft haast en binnen no time staan we in Lille met ons bordje weer in de lucht

Nu is t een Fransman die doodleuk meedeelt dat hij naar Parijs gaat : no time to waste want ook deze man heeft haast “ alleee fort fort” inmiddels gierend vd lach weten we niet hoe snel we in moeten stappen



Met de snelheid vh licht rijdt hij ons als een bezetene naar de Franse hoofdstad “ waar moeten jullie zijn vraagt hij en draait zich volledig naar ons om terwijl hij zich zonder te kijken een weg baant over de Champs-Elysee “het graf van Jim Morrison” stotter jij doodleuk” pissend in ons broek van het lachen doch zwetend van angst stappen wij opgelucht uit bij de ingang van t kerkhof , sjokken naar t graf en knijpen even of dit echt gebeurd is



Nooit zal ik die koppen vol ongeloof vergeten van onze klasgenoten toen ze ons volledig relaxed al peukies rokend bij Jim aantroffen



De bus heeft nog even op jullie gewacht “echt weer iets voor jullie om de bus te missen” werd er verzucht



“ we hadden gewoon nog geen zin om op te staan” zeg jij keidroog





XXX

Kus van mij.