Andres. Mooie, warme, creatieve, humoristische, eigengereide man. Wij hebben elkaar 9 jaar geleden leren kennen. Of eigenlijk heb ik toen Mirjam leren kennen bij de pufclub. Bij de partneravond was jij er ook. Je ging er vol in,  het meepuffen, daar heb ik om gelachen.

In de loop der jaren hebben wij contact gehad met onze gezinnen, terwijl de vriendschap tussen mij en Mirjam groeide. Ik kende jou vooral als 'de man van' jouw fantastische vrouw. Ik heb genoten van jou als vader,  op feestjes in gekke pakken, met de totempaal op de IJVO, als praatgrage, gezellige man als wij bij elkaar waren, als behulpzame man toen ik dat nodig had.

Vorig jaar hebben wij veel mooie gesprekken gehad over jouw leven. Met als doel een boek vol herinneringen, dat er ook gaat komen. Ik ben zo blij met wat wij gedeeld hebben. Jouw openheid. Ik heb gelachen om je acties in je brommertijd, genoten van je studentenverhalen, je bewonderd om je eigenwijze houding die je een prachtige carrière heeft bezorgd,  gehuild om je verhalen over Mirjam en kids, die je nu achter moet laten. Ik heb je met terugwerkende kracht echt leren kennen. Daar ben ik dankbaar voor.

Ik ben 'blij' dat je jouw kapotte lichaam niet meer hoeft te voelen. Maar ik kan nooit blij zijn dat jij je mooie gezin hebt moeten verlaten. Ik hoop dat je geest voor altijd bij hen kan zijn. En misschien soms ook bij ons. Maar niet te veel met het licht klooien graag. Ik heb nu niemand meer om dat te fiksen.

Rust zacht,  lieve Andres.

Ik heb Andres leren kennen in onze Ordina VisionWorks tijd als een fijne warme vent, met een scherp analytisch vermogen en heldere geest en met veel humor. Na Ordina kwamen we elkaar soms op werk en soms op privé momenten tegen bij klanten, Gladwell trainingen, Summits of bij een Volvo garage of gewoon in IJsselstein toen mijn vrouw en ik opzoek waren naar een leuke woning naast jullie (werd toch andere wijk). Wetende van de ziekte (via Andres maar ook via andere ASML of ex Ordina, of ex Decido collega's) is het schrikken dat dit wrede nieuws op afgelopen vrijdag mij bereikte. Ik wens iedereen en vooral jouw vrouw en kinderen en directe familie alle kracht om dit verlies samen te kunnen dragen en het in hun leven te verweven.
We blijven aan je denken,
Harm Jan Brondijk

Andres en ik hebben samengewerkt via Ordina bij NS Internationaal. Hij viel op door zijn niet aflatende inzet en niet te beteugelen passie en drive. Daarnaast de verhalen over de reizen die hij met zijn vader maakte naar de binnenlanden van Afrika met in een Nederland gekochte jeep die ze daar verkochten en dan weer terugvlogen. Aan Andres was niets standaard.
Af en toe spraken we elkaar wanneer we elkaar toevallig tegenkwamen. Jammer dat dit nooit meer zal gebeuren…

Heel veel sterkte en kracht met alle ‘eerste keren zonder hem’ die er nu aankomen: verjaardagen, feestdagen, etc. Ik hoop dat de goede en leuke herinneringen altijd de boventoon zullen blijven voeren.

Mike Goedoen

Andres,
Jee....wat is er gebeurd?
Wat hebben we een hoop lol gehad in Utrecht. Af en toe kwam je naam eens langs op Social...vaak gedacht, laat ik eens inchecken en kijken hoe het gaat. Kennelijk te laat.
Dank voor het lachen, de vriendschap en de momenten samen. Heel veel sterkte aan hen die dichtbij jou stonden.
Thijs van Bemmelen