Lieve Bas,
Als kleine meisjes waren wij al erg gecharmeerd van jou. We hebben elkaar volgens mij nooit heel erg veel gezien, ook niet bij opa en oma thuis maar als je er was was het altijd leuk. Zoals Talisa mij laatst een berichtje stuurde: "ik weet nog dat we gauw achter de stoel gingen verstoppen toen Bas binnenkwam bij opa en oma". Ik weet dat inderdaad ook nog en we waren toen echt nog heel erg klein. Ik weet ook nog dat je ooit gevraagd hebt of ik meer fan was van de Spice Girls of van de Backstreet Boys (toen ik een jaar of elf was denk ik). Ik heb toen geantwoord dat ik een Spice Girl fan was. Je zou me een keer een cadeautje brengen maar ik heb die cd toch nooit gezien ;) Hij mist nog steeds in mijn collectie hoor!
De laatste keer dat we elkaar gezien hebben was op de 50e verjaardag van mama. Je bent toen met Barbara naar Zwolle gekomen. We vonden het allemaal heel erg leuk je na al die jaren weer gezien te hebben. Je was toen ook zo super trots op ons! Ik hoor je nog zeggen: "Haa eindelijk de eerste Senstius die een studie gedaan heeft, afgemaakt heeft en daar ook haar werk van gemaakt heeft!" Na dit feestje hadden we elkaar op facebook en op die manier konden we wat meer contact houden.
Helaas is het daar altijd wel bij gebleven. Zo is het altijd gegaan binnen de 'Familie Senstius'. Ik weet nog dat opa pas aan mij vroeg of ik met Bart wilde trouwen en dat tegenwoordig de man ook de naam van de vrouw kan aannemen. Ik zei toen tegen opa: "nou ik denk niet dat Bart graag een Senstius wil zijn, we zijn toch een beetje een rare familie". Een rare familie, iedereen vindt van de ander dat ie 'gek' is , dan spreken die elkaar niet meer, dan weer die juist wel en spreken de anderen elkaar niet meer. Zo is het altijd gegaan en zo zal het denk ik altijd blijven gaan. En ondanks dat we elkaar weinig gezien hebben, er is nooit ruzie geweest. Als we elkaar zagen was het leuk, en dan op de een of andere manier verwaterde het contact weer zonder reden en dan na een paar jaar was er ineens wel weer contact. Toch voel ik me altijd wel een beetje gevleid als er gezegd wordt dat ik echt een Senstius ben. Lekker dwars tegen de rest van de wereld in, dat kunnen we allemaal en over het algemeen toch erg geliefd bij de mensen om ons heen. Dat zie ik nu bij jou terug aan alle berichten die geplaatst zijn, zowel hier als op facebook. En dat maakt dit allemaal ontzettend verdrietig. Het is zo onwerkelijk dat je er niet meer bent. Ik kan niet direct zeggen dat ik je nu mis, want we hadden elkaar al een hele poos niet gezien, maar het idee dat we elkaar ook nooit meer zullen zien is heel raar en ik kan dat slecht naast me neerleggen. Ik hoop dat je me kan vergeven dat ik geen afscheid van je kan komen nemen aanstaande vrijdag maar ik zorg ervoor dat er deze week een 'nieuwe Senstius' aan het leven kan beginnen.
Lieve Bas,
Rust in vrede,
ik denk aan je.
Liefs je nichtje Bonita