Beste Aniek en Tessa,

Afgelopen week kreeg ik het zeer onverwachte nieuws dat Camiel was overleden.

Iemand met wie ik heel prettig heb samengewerkt in mijn tijd als intensivist in het BovenIJ Ziekenhuis.

Ik herinner me de altijd mooie en humorvolle gesprekken over alles, zijn sporten en muziek. Ook mooie team momenten zoals op bijgaande zeilfoto. Onwerkelijk.

Heel veel sterkte voor jullie, hou je taai.

Vriendelijke groet, Michel Barnas

Lieve Camiel,



Een aantal weken geleden, aan het begin van de vakantie, kregen wij het nieuws te horen dat jij ernstig ziek was. Met geen pen konden wij beschrijven hoe erg wij het voor jullie vonden. Al gauw werd bekend dat jij helaas voor een zeer heftige operatie niet in aanmerking kwam, maar de optie van chemo was er nog en die grepen jullie met beide handen aan. De chemo onderging jij met ups en de eerste sessie ook zeker met flinke downs maar de tweede sessie ging eigenlijk beter dan je had verwacht. 15 augustus appte je dat deze sessie iets minder heftig was en dat je het diepste punt wel hoopte gehad te hebben en dat je vanaf maandag 17 augustus weer op de weg terug omhoog hoopte te gaan.



Met Gwen en Tess heb jij voor je eerste chemo nog een schuurtje naast de caravan opgebouwd want dan zouden beide meiden elk jaar naar de schuur kijken en weten dat ze die samen met jou hadden gebouwd. Gwen vond de rit en het bezoeken van de ruine van Brederode helemaal geweldig. Je ging tegen je principe in met de electrische fiets want je voelde je op dat moment niet zo goed maar wou dit wel nog met de meiden hebben gedaan en heb de electrische stand niet nodig gehad.



3 weken geleden zaten wij op zaterdag heerlijk met elkaar op het warme strand aan het kleine strand in IJmuiden en gaf je aan dat je langs de waterlijn ging zwemmen, jeetje wat ging jij als een speer weer door dat water, hier genoot je van, als je maar iets sportiefs buiten kon doen.



Afgelopen vrijdagavond, 21 augustus, kwam je in de caravan even hoi zeggen, wij hebben nog flink gelachen omdat je niet normaal rechtop kon staan en ook begreep jij daardoor waarom Ronald niet graag op de camping kwam… Je vertelde dat je zeker wel merkte dat het met fietsen en activiteiten allemaal minder makkelijk ging als voorheen maar voor je gevoel kon je op deze manier nog wel even door, je buik voelde iets minder groot. Toen je wegging stak ik mijn duimen in de lucht en zei je dat wij zouden blijven duimen dat jij je zo zou blijven voelen want als er 1 ding is wat wij jullie gunde dan was dat zoveel mogelijk tijd. Zaterdag heb jij met Sjors nog fanatiek wat zand staan wegscheppen achter de caravan want bij jou moest het iets opgehoogd worden en als jij het alvast deed hoefde Aniek dat later niet meer te doen want daar was jij de laatste weken vaak mee bezig, als jij het al had gedaan was het in de toekomst makkelijker voor Aniek. Zo nam jij al vrij snel afscheid van je boot (was niet de hobby van Aniek dus kon beter weg zei je) en liet je een trekhaak op de auto zetten (kon Aniek makkelijk de fietsen meenemen). Zolang wij jou hebben gekend was jij er altijd voor je twee meiden en stond alles in het teken van jouw liefde voor hun.



Zondagochtend heb jij samen met Gwen, Aniek en Tess nog een spelletje gespeeld en zondagmiddag zijn wij van de camping weggegaan. Bij het weggaan stonden Tess en Aniek buiten en zeiden we tot zaterdag, jij was druk bezig binnen en wij dachten afscheid nemen hoeven we niet want zien je zaterdag weer.



Lieve Camiel, helaas heeft het leven iets anders voor jou in petto gehad. Dank voor alle mooie herinneringen, die zullen wij nooit vergeten. We gaan je missen en zullen er waar mogelijk zijn voor jouw maatjes.



Liefs, Sjors, Ashley, Gwendolyn, Roan en Nomi Martens