Ha die Chris,
Ondanks dat wij elkaar al weer even niet hebben gesproken, vind ik het leuk om even wat herinneringen te delen die wij samen beleefd hebben.
Wij hebben elkaar ontmoet in het zonnige Oman toen we daar als kinderen tussen de scharpioenen en slangen opgroeide op de PDO school. We konden het goed met elkaar vinden wat vaak resulteerde in na schoolse speel activiteiten. Ik kwam graag bij jou thuis aangezien je een trampoline had, waar we ondanks de hitte vaak te vinden waren.
Wat me ook nog goed bij staat is dat ik een keer bij jou kwam slapen waarop we als 8 a 9 jarige mannetjes het een goed idee vonden om de film Scream te kijken. Ik heb de hele nacht geen oog dicht gedaan (nooit verteld natuurlijk haha).
Op de laatste vlucht terug (verhuizen naar NL) vanuit Oman mochten wij bij het opstijgen in de cockpit zitten van het vliegtuig. Mijn oom was kapitein en we vonden dit mega spannend.
Uiteindelijk zijn onze wegen gescheiden tijdens de middelbare school. Echter kwamen we elkaar na een aantal jaar weer tegen op de reünie wat wederom erg gezellig was. Ik kan me herinneren dat je een enthousiaste kerel was met veel positieve energie (niks veranderd t.o.v. Oman dus). Vanuit hier hebben we de hulp gehad van social media om af en toe een kiekje in ons leven te houden.
Zo heb ik ook kunnen meeleven met de laatste fase van je leven. Ik vind het erg bijzonder hoe je dit hebt aangepakt. Dit heeft natuurlijk ook te maken met de energie die in jouw lichaam zit. Het zal ongetwijfeld een feest zijn waar jij nu uithangt.
Voor Anouk, Chris sr, Ineke, Monique, Arjan, Anita en Myrthe, en uiteraard iedereen die dicht bij je stond wens ik heel veel sterkte toe.
Groeten,
Quirijn
