Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Chris Scholten

20-09-198812-08-2020
      Weinig dingen die me nu nog raken
      Ook al spreken we niet meer
      ik sta altijd naast je
      Want ik ging door de hel op aarde
      maar we streden samen

      Niet alleen herinneringen nu begraven
      Denk aan toen, al is het jaren later
      Want ik ging door de hel op aarde
      Maar we streden samen, met m'n kameraden

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • reactie 34
        Joke

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Joke - Damwoude

        18 augustus 2020

      • Chris de jongen die mij erbovenop hielp
        reactie 33   |   niet OK
        Chris, wij leerden elkaar kennen in Albufeira en wat een tijd was het. De beruchte video van de stapavond op mijn verjaardag. Ik denk dat het 1 van onze mooiste stapavonden ooit was. Jij was altijd vrolijk en een echte optimist. Daarentegen was ik op dat moment onzeker en kampte met liefdesverdriet. Jouw positiviteit hielp mij erbovenop. Jij Patrick en Luc waren degenen in mijn eerste seizoen waar ik
        altijd op kon terugvallen. Wat was jij belangrijk voor mij toen! Je bent veel te jong gestorven en hebt een oneerlijke strijd geleverd. Wat een verdriet voor jouw vriendin, zus en ouders. Mijn gedachtes zijn bij jou en je familie. Wacht op mij in de hemel, dan gaan we daar verder feesten! Uit het oog, maar niet uit het hart.

        Kevin - Rotterdam
        18 augustus 2020

        Deel deze pagina:

      • Foto
        reactie 32   |   niet OK

        Lieve Anouk, Chris, Ineke en Monique,

        Wat was het nog een mooi weekend op Schiermonnikoog! Chris heeft je nog veel van zijn favoriete plekken van het eiland kunnen laten zien Anouk.

        Volgens mij hoorde het strand daar niet echt bij. Aan al dat zand had hij als ruim eenjarig jongetje namelijk een vreselijke hekel. Het was op Curaçao, januari 1990, de familie was op bezoek. Barbara Beach was favoriet. Blauw water, zacht zand. Chris zat op een handdoek en kwam er niet af. Elk handje of voetje wat buiten de handdoek kwam werd met afgrijzen bekeken en afgeschud. Wat hebben we gelachen! Wel veilig natuurlijk, hij kroop nergens heen...Afkoelen deed hij lekker in z’n eigen badje, zonder zand...
        Chris hield van voetballen, Ajax was favoriet. Wat was Timen blij met alle Ajax spullen, dekbedovertrek, beker, lamp die hij kreeg nadat Chris er “te groot” voor werd. Dit maakte van Timen en ook Annette grote Ajax-fans, in navolging van hun neef!

        Nogmaals onze bewondering voor jullie, lieve Anouk en familie, hoe jullie met Chris’ ziek zijn zijn omgegaan, hem hebben gesteund en verzorgd tot het laatst. Het blijft natuurlijk verdrietig en oneerlijk, veel te jong. Die strijd heeft hij verloren maar toch heeft hij door de regie in eigen hand te houden, met zorg en humor, zich niet gewonnen gegeven.
        Een vriend, zoon en broer (en neef!) om trots op te zijn!

        Veel liefs,

        Jeroen, Ingrid, Annette, Timen

        loading..
        <span>Foto</span>         <span>Foto</span> <span>Foto</span>
        3
        Jeroen, Ingrid, Annette, Timen - GRONINGEN
        18 augustus 2020

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 31   |   niet OK
        Lieve Anouk, Chris, Ineke en Monique,

        Wat was het nog een mooi weekend op Schiermonnikoog! Chris heeft je nog veel van zijn favoriete plekken van het eiland kunnen laten zien Anouk.

        Volgens mij hoorde het strand daar niet echt bij. Aan al dat zand had hij als ruim eenjarig jongetje namelijk een vreselijke hekel. Het was op Curaçao, januari 1990, de familie was op bezoek. Barbara Beach was favoriet. Blauw water, zacht zand. Chris zat op een handdoek en kwam er niet af. Elk handje of voetje wat buiten de handdoek kwam werd met afgrijzen bekeken en afgeschud. Wat hebben we gelachen! Wel veilig natuurlijk, hij kroop nergens heen...Afkoelen deed hij lekker in z’n eigen badje, zonder zand...
        Chris hield van voetballen, Ajax was favoriet. Wat was Timen blij met alle Ajax spullen, dekbedovertrek, beker, lamp die hij kreeg nadat Chris er “te groot” voor werd. Dit maakte van Timen en ook Annette grote Ajax-fans, in navolging van hun neef!

        Nogmaals onze bewondering voor jullie, lieve Anouk en familie, hoe jullie met Chris’ ziek zijn zijn omgegaan, hem hebben gesteund en verzorgd tot het laatst. Het blijft natuurlijk verdrietig en oneerlijk, veel te jong. Die strijd heeft hij verloren maar toch heeft hij door de regie in eigen hand te houden, met zorg en humor, zich niet gewonnen gegeven.
        Een vriend, zoon en broer (en neef!) om trots op te zijn!

        Veel liefs,

        Jeroen, Ingrid, Annette, Timen
        Jeroen Ingrid, Annette, Timen - GRONINGEN
        18 augustus 2020

        Deel deze pagina:

      • Klein mannetje in Brunei
        reactie 30   |   niet OK

        Een foto is snel gevonden, want natuurlijk staat deze foto voorop het fotoalbum.
        Brunei, de start van de basisschool. Wat ben ik blij dat ik je juf mag zijn. Ik ken je al een beetje want ik was ook de juf voor je zus.
        Een leuk klein superblond mannetje met een eigen wil. Heerlijk spontaan die na al die jaren nog steeds een glimlach op mijn gezicht brengt.
        De juf komt lunchen bij je thuis..... even uitsloven maar daarna gezellig mee aan tafel. Klompjes moeten buiten blijven staan. Deze herinneringen zullen altijd blijven bestaan.

        loading..
        <span>Klein mannetje in Brunei</span>
        1
        Yvette - Australind, Western Australia
        18 augustus 2020

        Deel deze pagina:

      • Dappere strijder!
        reactie 29   |   niet OK
        Lieve Chris,

        Wat heb jij een strijd geleverd, wat heb ik met je meegeleefd. Met jou en natuurlijk met Anouk.
        We ontmoeten elkaar in het Haga waar we als buren naast elkaar verbleven.
        Ze zeggen altijd een goede buur is beter dan een goede vriend, en dat klopt.
        We zaten samen in hetzelfde waardeloze schuitje. Onze levens waren van de een op de andere dag overhoop gegooid.
        Onze uitjes waren wandelingetjes over de gangen, af en toe samen wat eten en elkaar steunen waar dat mogelijk was. Altijd was jij vrolijk en liep je met een lach op je gezicht. Natuurlijk zat jij er ook weleens doorheen, maar dat lieten we niet merken.
        We moeten hier doorheen, we moeten sterk zijn, het is het waard, want wij gaan beter worden!
        Natuurlijk gaan wij beter worden! Dat MOET!
        We waren echt optimistisch, het pijn lijden en afzien zou beloond worden. Toch?
        Ook in het LUMC lagen we weer naast elkaar. We konden elkaar niet spreken, maar via Anouk gaven we elkaar de groetjes en hielden we elkaar op de hoogte.
        Jij mocht eerder naar huis omdat het zo goed met je ging.
        En zo bleven wij elkaar steeds volgen en op de hoogte houden of een hart onder de riem steken.
        Helaas kwam jij er daarna niet bovenop. Helaas wilde je lichaam niet meer. Helaas heb jij de dikke vette pech gehad dat jij niet meer beter mocht worden.
        Wat een verdriet om je maatje uit het ziekenhuis te moeten laten gaan.

        Chris ik heb je maar zo kort gekend en je hebt veel indruk gemaakt door je eindeloze vertrouwen, je positiviteit, je enorme veerkracht en je altijd aanwezige optimisme.
        Kun je nagaan hoeveel indruk je zou maken als je in goede doen zou zijn. Dat heb ik niet meer mogen meemaken en dat doet pijn.

        Ik wens vooral Anouk, je ouders, zus en alle andere lieve dierbaren van jou alle kracht van de
        wereld om dit te gaan verwerken. Dat gaat heel pittig worden, maar jullie kunnen dit.
        Het MOET!

        Rust zacht, Challas! En tot ziens, waar dan ook……
        Carola - Boskoop
        17 augustus 2020

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 28   |   niet OK
        Chris, vroeger zaten we bij elkaar op school en speelden we wel eens met elkaar. Jaaaaren had ik je niet meer gezien toen ik je opeens weer zag in het uitgaansleven in Leeuwarden, we herkenden elkaar gelijk. Een top avond gehad en leuke dansjes gedaan. Ik schrok toen ook ontzettend toen ik hoorde dat je die vreselijk ziekte had. Altijd gedacht en gehoopt dat je er bovenop zou komen. Je blogs en vlogs gezien en gelezen. Toen het een tijdje stil was had ik de goede hoop dat het beter met je ging, tot ik hoorde dat je op Schier was met de Wens Ambulance. Een schok ging er door me heen. Ongelofelijk, zo jong, en je had deze strijd niet ‘ gewonnen’. Wat was jij een strijder. Wat een verdriet voor je vriendin Anouk, maar ook voor je zus en je ouders. Ik zal je niet vergeten. Veel te jong...
        Cindy - Leeuwarden
        17 augustus 2020

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 27   |   niet OK
        Beste Anouk,
        We kennen elkaar niet en ook Chris kennen we niet echt goed. Maar we zijn als familie met elkaar verbonden. We herinneren ons Chris als iemand die zorgde dat het licht aan ging.... Als hij binnen kwam veranderde de omgeving in een vrolijke omgeving waar het fijn toeven was. Het moet heerlijk zijn geweest om samen met hem door het leven te gaan. Waarom het dan zo verschrikkelijk moet eindigen zal altijd een vraag blijven.
        Chris en Ineke en Monique, jullie gaan jullie zoon en broer missen. We kunnen ons geen voorstelling maken hoe hard dat moet zijn. We weten dat jullie je overeind zullen houden aan alle positieve dingen die Chris achterlaat. Dat zal soms een glimlach geven en een andere keer een traan. Maar het gaat om die herinnering die nooit weg zal gaan. Koester die.

        René en Martine Vos
        René en Martine - Valkenswaard
        16 augustus 2020

        Deel deze pagina:

      • Kracht
        reactie 26   |   niet OK
        Chris, gozer
        Ik leerde je kennen toen je al ziek was. Mijn lief Annemiek lag in hetzelfde ziekenhuis.
        Jij was net zo positief als zij was, en net zo ziek. Jullie hebben samen gestreden en verloren.

        Dit liedje zong ik in december 2018 in het ziekenhuis en ik zong het tijdens het afscheid van Annemiek. Het deed me goed dat je daar bij was. Morgen ben ik bij jouw afscheid.

        Lieve Anouk, je bent zo sterk geweest, en nog steeds. Je bent een geweldige steun geweest en nu kun je op mijn steun rekenen.
        We denken aan jullie en we zijn er voor je.

        Ik hoop dat dit lied je troost kan bieden.

        Liefs, Dennis
        Dennis - Delft
        16 augustus 2020

        Deel deze pagina:

      • Vriend tot in de eeuwigheid!!
        reactie 25   |   niet OK

        Wat was Chris een geweldige gozer en een persoon die voor altijd in me hoofd en hart zit !! Zoveel mooie zomers in portugal en geweldige jaren in het paard met hem samen mogen zijn. Herinnering en geweldig moment om avonden vol te kunnen vertellen.

        dit is voor iedereen een groot verlies want chris is 1 van de beste vrienden die iemand maar kan wensen

        Wil heel de familie heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd

        loading..
        <span>Vriend tot in de eeuwigheid!! </span>
        1
        Quincy - Den Haag
        16 augustus 2020

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.

      vorige
      volgende