Chris, goed mens,
We leerden elkaar kennen op de middelbare school. Ik was op zoek naar wie ik precies was, en jij vond mij. Wat een sterke herinnering blijft het grote tuinfeest bij je ouders in Damwoude, waar we met zijn allen in de auto heenreden en matige tuinzwembadjes als jacuzzi fungeerden. Wat een sterke herinnering blijven al die avonden in Fire, waar jij DJ contests hostte en mij ondertussen een Smirnoff Ice aanraadde. Wat was het fijn dat ik altijd welkom was in jouw woning in Den Haag, waar we meerdere keren op het dakterras hebben gechilld. Wat was het een mooi avontuur toen jij voor je verjaardag een heel pand had geregeld, maar er op een gegeven moment een slotenmaker moest komen omdat de sleutel van het pand kwijt was geraakt. Ook mooi toen wij samen bij jou thuis waren en ons klaarmaakten voor een te gekke Neon party bij de kunstacademie en aan het sparren waren over welke schminkpatronen op ons gezicht er cool uit zouden zien. Chris, met jou kon ik over alles praten, dankzij jou leerde ik veel mensen kennen, we konden altijd ontzettend om elkaar lachen. Onze herinneringen heb ik voor altijd gekoesterd en dat zal ik altijd blijven doen. Voor mij was je een beste vriend. Er bekruipt mij een gevoel van spijt als ik me realiseer dat sinds een jaar of vijf ons contact verwaterde, maar als ik dan denk aan onze vriendschap word ik weer intens gelukkig. Met een grote lach en zeker ook een traan, een goede laatste reis, beste Chris..
