Lieve Danny xxx
Ik heb een tijdje niet meer geschreven,steek wel iedere dag kaarsjes aan.
Na de herdenking 23 sept was ik weer terug bij af,zat in mijn eigen wereld
Wel fijn dat er mensen bij de herdenking waren,mensen die het ook nog steeds niet kunnen bevatten en jou ook in hun hart altijd met je mee zullen dragen.
Die herdenking moest ik doen voor jou,zoals je geboortedag.had de keus om hier thuis alleen te zijn met jou dierbaren in een treurige situatie of jou herdenken met familie en vrienden erbij die je lief hadden/hebben.
Het was een mooie,warme maar 'n erg zware en emotonele herdenking.
Bij ieder die aanwezig was rolde wel een traan over haar en hem wang.
Ik die dacht,ik kan het wel aan voelde dat ik de kracht van jou kreeg,was ook zo die dag,maar erna... in een roest geleefd.
Dit leven is geen leven,ze zeggen je moet door! ja je moet door,maar hoe!!!
In mijn hoofd gaat ook,ik wil een keer niét meer denken,wil geen verdriet en pijn ik wil 'n deel mijn leven van hiervoor terug,en je broers denk ik dat ze denken in hun hoofd,wil ook mijn moeder terug zoals ze was.maar....nee Danny het lukt me niet het leven weer op te pakken,aan alles ontbreekt het mij,omdat het zo'n pijn en verdriet doet jou te moeten missen,jou nooit meer in ons leven te hebben,laat staan er mee te moeten kunnen leven,kan daar echt niet mee leven.daar was/ben je mijn te dierbaar voor.Ik probeer zo nu en dan het voor Dylan die mij nóg heel hard nodig heeft,het een beetje draaglijk te maken,maar... met vallen en opstaan.
Ik weet dat we ooit worden herenigd,
Tot die tijd leef je in mij voort,omdat je een deel van mijn bent.
Voor altijd in ons hart en in gedachten.
Liefs Mama xxx