Lieve Danny xxx.
Ik weet niet hoe te beginnen,in mijn hoofd is het een chaos,lichaamlijk ben ik op,daar zit geen energie meer in.
bijna is het 1 jaar! geleden pfff dacht toen de mensen om je heen zeiden,wordt een zware maand september.waarvan ik bij me eigen dacht.de mensen hebben totaal geen besef of begrijpen het niet echt,dat het 12 maanden zo erg zwaar,moeilijk pijnlijk verdrietig het gemis wat steeds erger wordt is,de onmacht en vol woede en boosheid het niet tot je doordringen kunt,op momenten vd dag.Dit gevoel hoe je je voelt is niet uit te leggen.geen ander als een Mama met een verlies van haar kind weet hoe ik mij voel.
Net dat ik bijna 'n klein stukje uit dat diepe gat was gekropen,val ik weer terug als een baksteen na beneden,mijn gevoel,mijn verstand als van bijna een jaar geleden,dit allemaal met de herinneringen aan jou,leiden mijn leven.
het leven is oneerlijk verdeeld,Je had nog bij ons moeten zijn,zal nooit accepteren dat je er niet meer bent,verwerken net zo,afval verwerk je,een kind verliezen kun je niet verwerken,dat blijft je hele verdere leven,zoals het verdriet en de pijn.
Men zegt,dat het met de tijd minder zal worden(kan dat echt niet geloven)het blijft altijd. wel.. het gemis wordt steeds erger en erger.
Je zal altijd aanwezig zijn in mijn hart,gedachten en gevoel.
Liefs Mama xxx Sägapow Danny xxx
