Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Mijn vroegste herinnering aan neef Egbert is dat wij de Solex van oom Egbert aan gort hebben gereden. Die "wij"', dat zijn Egbert zelf, mijn broer Hero, en ik. Wij logeerden in de vijftiger jaren met z'n drieën in Scherpenzeel, en mochten op de Solex karren. Maar dat ding was niet vooruit te branden. Hij heeft het ook niet helemaal overleefd. Diezelfde vakantie zijn wij met oom Egbert naar een vliegshow op Soesterberg geweest. Daar werd voor het eerst in Nederland een demonstratie gegeven met doorbreking van de geluidsbarrière - door Neville Shute, als ik me goed herinner. Voor Egbert was dit misschien ook de doorbreking van een barrière - van de trage Solex naar de rappe vliegmachien.
Met een hartelijke groet en oprecht meeleven,
neef Piet

Een grappige herinnering die ik heb aan oom Egbert is op de dag dat we een stadswandeling maakten door Delft. Ik was misschien een jaar of 10, eind jaren '80. We stonden even stil op een brug en keken naar het water onder ons. Toen riep oom Egbert: 'O jee, mijn bril!' Hij had zijn bril niet meer op en gebaarde dat die in de gracht was gevallen. Ik schrok me een hoedje! Terwijl hij zijn bril achter zijn rug weer tevoorschijn haalde, begon oom Egbert hartelijk te gniffelen. Tot op de dag van vandaag (ik ben nu 45) denk ik hieraan als ik op een brug sta en naar het water beneden me kijk.

Tante Nel, Corine, Mirjam en Reinier, ik wens jullie veel sterkte toe.

We will remember the interesting discussions with Egbert and the joyful hours spent together. We wish his wife, children and grandchildren much strength in these difficult times. Friends wrote about Egbert's achievements: https://en.wikipedia.org/wiki/Egbert_Torenbeek

Als kind vond ik het altijd bijzonder dat ik een oom had met precies dezelfde naam. Naast meerdere herinneringen zijn het vooral de stem en de ogen van oom Egbert die ik me zo sterk herinner.
Tante Nel, Mirjam, Corine en Reinier, veel sterkte met het afscheid nemen.
Egbert

Vijf minuten voor mijn afstudeerpresentatie (over een nieuw rompontwerp voor een vliegtuigconcept) vertelde Roelof mij dat hij Professor Torenbeek had uitgenodigd! Dit veroorzaakte toch lichte paniek aan mijn kant, maar uiteindelijk was ik dankbaar dat Professor Torenbeek er was. Hij nam het zelfs voor mijn idee op!
Later leerde ik Egbert beter kennen, toen ik als promovendus en onderzoeker werkte voor de afdeling waar hij nog vrolijk, bijna elke dag, op de fiets naartoe kwam om verder te werken aan zijn boeken (en nooit verlegen om een praatje bij de koffie). Hij was een grote inspiratiebron, zowel op technisch vlak als op persoonlijk vlak. Ik denk met veel plezier terug naar onze gesprekken over "oblique wings", Spinoza en de Bólero van Ravel, maar ook naar het helpen met zijn LaTeX manuscript voor zijn laatste boek waarbij steeds op magische wijze een haakje of "end document" op de verkeerde plek kwam te staan.
Veel sterkte aan de familie!

Beste Nel kinderen en kleinkinderen,
Wij kregen dit vervelende bericht van Reinier per WhatsApp waar wij van schrokken zo onverwachts.
Egbert -ook Nel- was voor ons altijd een welkome gast als hij aanbelde voor een praatje. Een praatje kon lang duren maar dat wisten wij dat hij altijd de tijd nam. Ook als wij bij Egbert thuis kwamen was hij zeer belangstellend naar je toe en wat je zo al aan het doen was.
Gaandeweg de tijd zagen wij Egbert veranderen en dat deed pijn, wat uiteindelijk zo moest zijn dat de verhuizing naar Heereveen noodzakelijk werd.
De herinneringen aan Egbert blijven ook als wij langs het voormalige huis met het gelijke huisnummer -118 -komen.
Nel en allen die hij dierbaar was wensen wij heel veel sterkte toe bij het verlies van deze kanjer.
Lenie en Johan te Delft.

Ik heb Prof. Torenbeek leren kennen als één van de hoogleraren tijdens mijn studie, heel vriendelijk en enthousiast. Daarna werden we collega's en werden we ook gewoon Egbert en Pieter. Tot ver na zijn pensioen was het altijd een genot om Egbert te ontmoeten op de faculteit, altijd geinteresseerd in het werk dat je doet maar ook de persoon die je bent. Veel sterkte aan de familie.

Pieter Visser