Lieve Eric,
Zoals we hebben afgesproken in het RKZ zullen wij hier wat verhalen over onze vriendschap delen.
Onze kennismaking begon op het Jonge Duin.
Ik was daar interne begeleider en ging veel de klassen in om leerlingen en leerkrachten te observeren.
Jij was mijn cameraman (stiekem was je natuurlijk ook een beetje de regisseur, want zonder jou geen filmpjes!). Daarna de analyses, alles vertrouwelijk natuurlijk.
Wat hebben we gelachen om de eigen aardigheden van de kinderen.
Als ik iets nodig had voor bv. leerlingen met dyslexie, dan stond jij voor mij klaar. Samen met Henk, de conciërge, heb je bergen leeskaartjes gelamineerd.
Zo werden wij de beste maatjes.
We kwamen bij jullie over de vloer kwamen en hadden direct een klik met z’n viertjes!
De gezamenlijke interesses van jou en Erwin in alles met techniek leidde tot uitstapjes naar Kenz in Zaandam en de sluizen van IJmuiden. Maar het mooist waren toch je sterke verhalen; hoe je ergens op de wereld een Lemniscaat kraan uit Nederland in elkaar zette en die dan bedrijfsklaar aan de klant overhandigde, of over je jeugd op het sluiseiland in IJmuiden.
Ook de gitaarles aan Erwin was een leuke periode maar …zoals jij het omschreef: dat was een projectje zonder veel toekomst.
En dan – de rode draad in onze vriendschap – de etentjes ! Of nee, laten we eerlijk zijn, de dinertjes . Alles werd uit de kast getrokken: mooi gedekte tafels, culinaire hoogstandjes en heerlijke flessen wijn, of zoals jij het zei ‘sappies’.
En jouw kreeft Thermidor? Nou, Michelin mag daar nog een puntje aan zuigen!
Ook het 10 gangen diner zullen wij nooit vergeten;
je was bij het 8 ste gerechtje al uitgeput, maar het moest en zouden 10 gerechtjes worden.
Zelfs toen ik ernstig ziek was, stonden jij en Diana bij ons op de stoep, compleet met kookstoel, koksmessen en een tas vol ingrediënten, alleen het kookeiland zelf ontbrak nog.
Jullie kwamen gewoon om me even flink te verwennen.
En toen: Corona. Maar goed, zo’n lockdown was geen partij voor ons! Dus hielden we gewoon Skype-diners. We brachten om beurten onze zelfbereide gerechten naar elkaar; jullie thuis achter de laptop, wij in Heemstede achter de tv. Wat hebben we een lol gehad!
De laatste jaren werd koken wat lastig voor je, dus bestelden jullie sushi van Sushi Point.
We zullen nooit meer Sushi eten zonder aan jou te denken.
Maar onze vriendschap ging veel verder dan gezelligheid en lekkere hapjes. We konden ook echt alles bij elkaar kwijt: van de problemen met de kinderen tot het verdriet bij het afscheid van Sam. Daarin vonden we altijd steun bij elkaar.
Eric, bedankt voor je droge humor, je vertrouwen en alles wat je voor ons hebt betekend. We zullen je ontzettend missen!
Eric, zoals je zelf zou zeggen:
de garoetjes van Loes en Erwin