Lieve Diana, Pauline, Maurice, mama Nel en andere familie,
Wat n schrik te lezen dat Eric is overleden. Van harte ons medeleven! En wat hebben jullie het mooi verwoord in de annonce. Eric was voor ons ook een voorbeeld: zijn positieve instelling om telkens weer de draad op te pakken.. hij blijft in ons hart! Heel veel sterkte en dikke kus van Erwin en Lyda Konings

Lieve familie Penninx.
Ik sprak Maurice in het RKZ dat Eric niet goed ging. Onbegrijpelijk, zo'n positieve man.
Vaak zagen we elkaar in het RKZ. Altijd een gezellig praatje over de kinderen. Wat zullen jullie hem gaan missen. Heel erg gecondoleerd.
Ik wens jullie heel veel sterkte.

Liefs
Daphne Philippo

Geschrokken van het bericht dat Eric is overleden.Hoorde van Elly dat het niet goed met hem ging,maar dit is schrikken.Wij kenden Eric als een vechter,veel lichamelijke ongemakken maar altijd positief.Een liefhebbende man,vader,schoonvader en zoon van tante Nel.Veel liefde en stetkte voor de komende periode.
Anneke Beswerda
Tim en Naomi en Bart en Roos.💔

Een lieve buurman met altijd tijd voor een vriendelijk praatje. Verdrietig dat je de strijd moest verliezen. Maar we zullen je positieve instelling en doorzettingskracht blijven herinneren. We wensen Diane en de kinderen veel sterkte.
Gerard & July

Eigenlijk hebben wij Eric niet goed gekend. We hebben hem maar een paar keer gesproken bij een feestje van Wim en Helga. De laatste keer was zelfs al vóór corona, daarna elkaar misgelopen of liet zijn gezondheid het niet toe. Tijdens de afscheidsdienst zagen wij pas wie Eric echt was. De foto's, de verhalen en de muziek. Wat ontzettend jammer dat wij hem niet langer en vooral beter hebben gekend. Wij wensen Diana, Pauline en Maurice en alle verdere familie heel veel sterkte en kracht de komende tijd.

Op de kaart stond een mooie levensles: deze dag komt niet terug. Gebruik hem goed en vergeet vooral niet te genieten. Ooit kreeg ik een soortgelijke tekst. Ik heb hem dus niet zelf bedacht maar “geleend” van een oude vriend die in Australië woont. Deze tekst wil ik graag met jullie delen.

Yesterday is history
Tomorrow is a mistery
Today is a gift
That's why it's called the present

Dikke knuffel en lieve groet,

Gert en Marianne Vermeulen

We hebben genoten van de filmpjes die getoond zijn. Er sprak zoveel liefde van familie, vrienden en buurtgenoten. We zijn dankbaar, dat we erbij mochten zijn en je gekend te hebben.
Frieda en Co Croese uit Heemskerk.

Lieve Eric,
Zoals we hebben afgesproken in het RKZ zullen wij hier wat verhalen over onze vriendschap delen.
Onze kennismaking begon op het Jonge Duin.
Ik was daar interne begeleider en ging veel de klassen in om leerlingen en leerkrachten te observeren.
Jij was mijn cameraman (stiekem was je natuurlijk ook een beetje de regisseur, want zonder jou geen filmpjes!). Daarna de analyses, alles vertrouwelijk natuurlijk.
Wat hebben we gelachen om de eigen aardigheden van de kinderen.
Als ik iets nodig had voor bv. leerlingen met dyslexie, dan stond jij voor mij klaar. Samen met Henk, de conciërge, heb je bergen leeskaartjes gelamineerd.
Zo werden wij de beste maatjes.

We kwamen bij jullie over de vloer kwamen en hadden direct een klik met z’n viertjes!
De gezamenlijke interesses van jou en Erwin in alles met techniek leidde tot uitstapjes naar Kenz in Zaandam en de sluizen van IJmuiden. Maar het mooist waren toch je sterke verhalen; hoe je ergens op de wereld een Lemniscaat kraan uit Nederland in elkaar zette en die dan bedrijfsklaar aan de klant overhandigde, of over je jeugd op het sluiseiland in IJmuiden.
Ook de gitaarles aan Erwin was een leuke periode maar …zoals jij het omschreef: dat was een projectje zonder veel toekomst.

En dan – de rode draad in onze vriendschap – de etentjes ! Of nee, laten we eerlijk zijn, de dinertjes . Alles werd uit de kast getrokken: mooi gedekte tafels, culinaire hoogstandjes en heerlijke flessen wijn, of zoals jij het zei ‘sappies’.
En jouw kreeft Thermidor? Nou, Michelin mag daar nog een puntje aan zuigen!
Ook het 10 gangen diner zullen wij nooit vergeten;
je was bij het 8 ste gerechtje al uitgeput, maar het moest en zouden 10 gerechtjes worden.
Zelfs toen ik ernstig ziek was, stonden jij en Diana bij ons op de stoep, compleet met kookstoel, koksmessen en een tas vol ingrediënten, alleen het kookeiland zelf ontbrak nog.
Jullie kwamen gewoon om me even flink te verwennen.

En toen: Corona. Maar goed, zo’n lockdown was geen partij voor ons! Dus hielden we gewoon Skype-diners. We brachten om beurten onze zelfbereide gerechten naar elkaar; jullie thuis achter de laptop, wij in Heemstede achter de tv. Wat hebben we een lol gehad!
De laatste jaren werd koken wat lastig voor je, dus bestelden jullie sushi van Sushi Point.
We zullen nooit meer Sushi eten zonder aan jou te denken.

Maar onze vriendschap ging veel verder dan gezelligheid en lekkere hapjes. We konden ook echt alles bij elkaar kwijt: van de problemen met de kinderen tot het verdriet bij het afscheid van Sam. Daarin vonden we altijd steun bij elkaar.

Eric, bedankt voor je droge humor, je vertrouwen en alles wat je voor ons hebt betekend. We zullen je ontzettend missen!
Eric, zoals je zelf zou zeggen:

de garoetjes van Loes en Erwin

We schrijven hier als buren van Eric, Diana en de kinderen.

Al meer dan dertig jaar delen we lief en leed aan de Floraronde, daar kunnen we denk ik een boek over schrijven. Dus we beperken ons hier even tot wat hoogtepunten.
We herdenken en vieren hier het leven van Eric…. of ‘Buurtje’ zoals het vaak over de schutting klonk, maar hij was ook jaren bekent onder een andere naam…… Joop.
Dat zat namelijk zo…. Op het feestje van 12,5 jaar Floraronde werden er ook buiten spelletjes gedaan, waaronder een opblaasboten race en het befaamde ‘kopsoppen’ en ‘Hummermeppen’ (genoemd naar een niet zo geliefde buurman). Eric reed daar rond met een lel van een camera om z’n nek en maakte héél veel foto’s en stond daarbij zelfs in de bosjes als een ware paparazzi (Joop van Tellingen dus). Sindsdien heette hij dus Joop en had hij weer genoeg materiaal om later tegen ons te gebruiken.
Eric was op zich niet zo op de hoogte van voetbal (meer van de f1) maar voor de WK en EK feestjes in de buurt maakte hij graag een uitzondering. De oranje kleding kon daarbij niet gek genoeg. Ik weet niet of hij alle spelregels kende, maar hij wist wel altijd wie er een kaartje verdiende en riep dan heel hard ‘RRRROOD’. Als de wedstrijd dan gewonnen werd, gingen we in polonaise de straat op. Eric met een toeter in de hand op z’n scootmobiel voorop en wij er met zijn allen achteraan. Geweldig gezicht was dat.
Zo hebben we talloze feestjes gehad, ook buiten de deur. Weekendje Limburg, met caravans en tenten kamperen bij Riet op Texel en elektrisch karten aldaar, picknicken in het Amsterdamse bos en daarna zeilen zonder wind op de Kaagse plassen, covid koningsspelen over de schutting, oranje feest bij de buurvrouw in Duitsland, bier party’s….. te veel om op te noemen….. nou vooruit nog eentje dan waarbij we weer eens een stukje voor gingen dragen. De voorbereidingen waren altijd hilarisch, vooral als er iets te kleine kleding werd geregeld, waarbij ik en Eric in een te kleine lederhoze geperst moesten worden, tot tranen gelachen en we hebben nog dagen met een hoge stem gesproken.
Dan hebben we nog niet gesproken over de vele buurt BBQ’s. Erik zorgde er altijd voor dat het goed verzorgd was (vooral z’n befaamde sateetjes) want hij hield wel van koken en een BBQ’tje op z’n tijd. Dan zat hij steevast op zijn kruk en in zijn element bij de BBQ, biertje erbij, lekker hoor.
We zijn dankbaar dat we hem nog konden verrassen met een BBQ voor zijn zestigste verjaardag. Met iets mindere saté dat dan weer wel.

We hebben genoten van al deze momenten met jou, er zullen hierna genoeg gelegenheden komen om terug te kijken op alle leuke dingen die we hebben gedaan….. alleen zal dat zijn zonder jou, zonder jou humor, zonder jou positieve kijk op het leven en (zoals we nu weten) zonder jou kracht.

We zullen je missen ouwe dibbes maar je zit voor altijd in ons hart….

Monique, Marcel, Tjitske, Sissi, Arjan, Erik, Tjitske, Mark, Annette, Martijn en Anoek