Ik ben Paul Eldering (66), reis- en luchtvaartjournalist, en leerde Ferdinand begin jaren 80 kennen, toen ik een jonge nieuwsjager van vakblad Reisrevue was. Al snel klikte het. Op (verre) reizen, maar ook in zijn Twentse familie, waar ik me gelijk helemaal thuis voelde, ondanks de 'Grolsch-koppijn'. Zijn drie dochters Monique, Barbara en Ellen speelden daarin een belangrijke rol.
Ik had opdracht om zo dicht mogelijk bij mijn bronnen in de reiswereld te komen en dat lukte bij Ferdinand prima. Tot diep in de nacht, op persreizen en op recepties, beurzen, (ANVR)congressen en evenementen in en buiten Nederland.
Legendarisch waren de persconferenties van Arke in horecagelegenheden, waarna Ferdinand met ons steevast bleef hangen met een hapje en drankje 'voor de contacten'. Meestal draaide het uit op een dolle boel vol anecdotes. Ook de Military Boekelo was hilarisch.
Ferdinand en ik konden door één deur, zakelijk en zeker ook persoonlijk. De primeurs werden afgewisseld met geweldige avonturen in de hele wereld. Veel gelachen, gezongen en gekaart, veel practical jokes, ja gezopen ook, dat hoorde er wel een beetje bij in de reiswereld.
Afgelopen tien jaar werkte ik als verslaggever bij De Telegraaf, maar hoewel Ferdinand toen al niet meer actief aan het werk was, hield ik contact met de familie Fransen. Op feesten en partijen, maar ook op serieuzere momenten. Vanaf het begin kwam ik bij hen over de vloer, thuis, op landgoed De Wilmersberg, in Barbacan op Gran Canaria of in Melia Sancti Petri aan de Costa de la Luz. Het was altijd gezellig, leuk en nuttig. En het liep even vaak prettig uit de hand tijdens borrels.
De laatste tijd ben ik twee keer bij Ferdinand op bezoek geweest, maar helaas was er weinig contact met hem mogelijk. Dat deed pijn. Ik zal hem missen. Ferdinand had een groot hart en ik mag me gelukkig prijzen dat ik daarin een plekje heb. Dat is wederzijds. Ik koester de mooie herinneringen aan een topondernemer en prachtmens. De verhalen zijn legio en niet altijd 'fit to print'. Die zal ik nooit vergeten. Mijn waardering is mega. Met het grootste respect, ook aan Kirsten en de hele familie. Sterkte.
Gr Paul mede namens mijn vrouw Irma.
PS: jammer genoeg kon ik zaterdag 17 juli niet bij de uitvaart zijn vanwege een bruiloft in mijn eigen familie. Het leven gaat door, zou Ferdinand ook zeggen.
Op de foto's resp:
1. Ik mocht al vroeg meeëten met het gezin Fransen in Enschede, de fantastische privésecretaresse Joke van Ferdinand en schoonzoon Jart.
2. Een tienkamp die ik eind jaren 90 met Ferdinand deed in en om De Wilmersberg met links Barbara en in het midden KLM NL baas Peter van Vliet. We hielden ervan elkaar uit te dagen.
3. Tijdens een Arke-zakentripje naar Alaska vanuit de Amerikaanse reisbeurs Pow Wow medio jaren 80. Ik vloog mee.
4. Zo'n zeven jaar geleden tijdens het traditionele concert van het oosten in Twente. Vlnr ik, Monique, Kirsten, Ferdinand, Barbara en partner Jan.
5. Tweede helft jaren 90 tijdens uitreiking Ferdinand Fransen Koffer aan ANVR-directeur Gerard Couvreur. Met Sinter-Ferdinand en baldadige Zwarte Pieten Paul Eldering en Jimmy Vollenbroek. Na wat 'Twentswater-neuten' in de kleedkamer zat de stemming er goed in.
6. Begin jaren 90, crisisberaad over Spanje, met o.a. touroperators en ANVR-bestuurders Fransen, Van Steenis, Klawer, Mosselman, Sturtewagen, reisagentenvoorman Polman, ANVR-directeur Couvreur en luchtvaartbazen Schröder (Martinair), Legro (Transavia) en Block (Air Holland).
7. De twee grootmachten uit het oosten, Ferdinand Fransen (Arke) en Joop ter Haar (Oad).
8. Zo leerde ik Ferdinand begin jaren 80 kennen als harde werker, betrouwbare bron, slimme strateeg, familieman, sociale baas, joviale reisgenoot en levensgenieter.
