Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Frank Verhoog

05-03-198207-05-2018
      Het is zó waardevol voor Maaike en familie wanneer je hier jouw herinnering aan Frank achterlaat. Dank!

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Video
        reactie 47   |   niet OK

        Hey Frank,

        Ik probeer mijn verdriet in te houden en wat voor je te schrijven, maar dat lukt niet echt. Ik hou ook niet echt van schrijven, althans niet op deze manier, dat weet jij ook wel. Wij communiceerde liever met muziek en beeld. Al vanaf toen we pubers waren. Bij jou thuis samen muziek programma’s en samples downloaden vanaf je vader’s pc in zijn praktijk. Ik weet nog steeds niet of dat nou wel mocht, maar we deden het toch. Ik wist nauwelijks dat internet bestond maar jij wist al via bbs terminals muziek, programma’s en van alles binnen te halen, waar we dan vervolgens uren mee zoet waren op je kamer. Eerst alles over zetten van floppy disks en deze deelde je dan graag met je vrienden. Alles waar je muziek mee kon maken vond je geweldig. Je gitaar uiteraard maar ook drum computers, synthesizers, Fast tracker, Fruity loops, Rebirth, alles had je toen al goed onder de knie. Dankzij jou ging er voor mij een wereld van elektronische muziek open. We zaten tenslotte in een metal band en dat rijmde slecht met house muziek. Maar jij greep elke muziek soort aan. Uren lang in de pop bunker met een geweldige groep vrienden die niets liever wilden dan spelen. Zoals jij altijd met een staar in je ogen stond te spelen, helemaal in je eigen wereld. Maar dan kwamen er oneindig veel dikke riffs en solo’s uit je vingers. Daarmee maakte we als een stel jonge binkies al snel onze eigen nummers. We maakten uren daar in de pop bunker, en wat was dat vet! Soms gewoon voor de gezelligheid en niet eens om te spelen. Optredens deden we her en der zoals in het witte theater en de d’Arc. Daar waar velen vrienden op vrijdag avond samen kwamen en bier aan het ontdekken waren. Als ik daar over nadenk lijken alle verhalen eindeloos. Alle avonduren die jij met zoveel verschillende mensen hebt beleefd. Want avontuurlijk was jij, gek op kattenkwaad en rebels zoals je muziek.

        Zo weet ik nog goed dat we laat in de avond door Beeckestijn aan het struinen waren en vervolgens tegen het hekwerk aanliepen van een evenement wat daar de volgende dag zou plaats vinden. Dat hek hield ons niet tegen en al snel stonden we in een grote tent waar we koelkasten vol gebak ontdekte. Als kinderen in een snoepwinkel. We pakten een punt gebak en ondanks de spanning konden we onze lach niet inhouden toen we elkaar aankeken met slagroom op ons neus. We kwamen ook stapels kratten bier tegen en dachten: “bingo”. Wij een krat bier mee en daarmee snel terug naar het hekwerk waar we deze onderdoor schoven. Weer aan de andere kant van het hek beland maakte we een biertje open en proosten we op onze winst. Maar nee, terwijl we de eerste slok namen keken wij ineens in de zaklamp van een beveiliger die aan de andere kant van het hek zijn rondje liep. “Hier komen jullie” zei hij waarna hij zijn collega’s om versterking riep. Maar wij zetten het op een lopen, dan maar zonder bier, en rende dwars door het bos. Terwijl we zwaaiende zaklampen achter ons zagen en het pik donker voor ons was, zag ik een sloot niet, en plonsde daar vol in. Jij sprong eroverheen, hielp me eruit en we renden snel verder. We kenden het bos beter dan die beveiligers en kwamen op een veilige plek weer even tot rust. En wat hebben we daar hard staan lachen om deze loop van omstandigheden. Drijfnat dat ik was kreeg ik bij jou thuis aangekomen, waar m’n fiets nog stond, een paar droge schoenen en kleren om in naar huis te gaan. Dit soort avonturen beleefden we vrijwel elk weekend.

        De avonden waarin we met onze verfbussen en stiften op pad zijn gegaan, om onze tag of piece te zetten, waar we thuis fanatiek mee aan het oefenen waren. Want grafisch was je ook erg bedreven, of het nou op de computer, of gewoon tekenen was. Vaak gingen we met een groep vrienden op de fiets naar Haarlem en zaten we in het ‘One Love’ café. Onder het genot van een versnapering en een potje Jenga sleten we de hele avond totdat de rolluiken dicht gingen. Dan kwamen onze spuitbussen uit de tas en zetten we op weg naar huis onze tag op zoveel rolluiken als we konden. Zo gingen we ook ’s avonds langs het spoor terwijl wij onze eigen sporen achter lieten op de energie huisjes. We kwamen er altijd goed mee weg. Vaak gingen we tevreden nog even naar jou huis om wat tosti’s te maken. Van al die bezigheid en spanning krijg je namelijk trek. Soms kwam je moeder dan naar beneden, wakker geworden van de geur en zichzelf afvroeg of we heel waren thuisgekomen. “Jullie hebben toch geen kattenkwaad uitgehaald?”, vroeg ze dan. Wij zeiden dan: “Nee hoor!”. Maar onze grijns was denk ik groter dan de leugen.

        Ik hou helemaal niet van schrijven Frank, maar nu jij weg bent en ik aan alles terug denk wat wij gedaan, gehoord, gezien en geproefd hebben lijkt mijn papier te kort. Want door al die jaren heen zijn we altijd goede vrienden gebleven. Je had veel goede vrienden. Al die vrienden kwamen vaak samen in de Velserbroek bij jongeren centrum “De Koe” of andere hangplekken. Jaren lang hebben we de grootste lol gehad met elkaar. Alle concerten die we hebben bezocht, de feestjes die we hebben gehad, vaak bij vrienden thuis zoals een paar jaar later op 185 rood in de grote Houtstraat. Daar kwam je ook de liefde van je leven Maaike tegen. En terwijl we onze streken langzaam kwijt raakten zaten we nog vaak bij jullie thuis op de bank met muziek, goede gesprekken of een mooie film. Jullie waren zo gek op elkaar en altijd gastvrij voor veel vrienden die jullie samen brachten. Soms rolde we letterlijk de bank af van het lachen met elkaar. Godverdomme Frank wat hebben wij ongelooflijk hard gelachen met jou. Om je reten scherpe opmerkingen maar ook de manier zoals je een typetje kon nadoen en verhalen kon vertellen, of als dinosaurus door de kamer heen kon lopen.

        Alle keren dat we naar t’ Wed zijn gegaan om te zwemmen als het lekker weer was. Als we de meegebrachte snacks en drinken op hadden na een hele middag zwemmen, wist jij altijd toch nog wat lekkers uit je tas te toveren, waardoor we zo lang mogelijk konden genieten van een dag. Maar uiteindelijk kon je toch niet wachten om weer lekker thuis bij Maaike te zijn. Door de jaren heen werd je rustiger, en dat mag ook wel na alles wat jij je soms op je hals haalde. Je geest leek soms groter dan de wereld waar je in leefde, en dat was beklemmend. Toch gingen we op z’n tijd nog wel eens wandelen, spraken we over de nieuwste audio gear, deelden we de muziek die daarmee gemaakt werd, of speelden online spelletjes. Je ging ook nog steeds graag een rondje rijden met al je vrienden tijdens de befaamde vossenjachten. En ook in de online wereld heb jij een verscheidenheid aan vrienden gemaakt, want je was een hele intelligente, behulpzame en relaxte kerel die vaak diepe kennis had over dingen waar veel mensen niet eens van weten dat het bestaat.

        Jij bent voor mij en ook voor zoveel anderen een bron van inspiratie geweest en we hadden daar graag nog zoveel meer van mee gekregen, maar dat mocht niet zo zijn. Ik denk dat ik namens al je vrienden wel kan zeggen dat je een hele bijzondere plek in ons hart hebt gecreëerd en daar zal je altijd blijven bestaan.

        “Wij zijn geen menselijke wezens met een spirituele ervaring, maar spirituele wezens met een menselijke ervaring” wordt wel eens gezegd. En als dat waar is, weet ik zeker dat wij elkaar later nog wel gaan tegenkomen en keihard kunnen genieten van alle mooie dingen de we hebben ervaren.

        Rust nu eerst maar even lekker uit.

        Later Frank!

        Nicky - IJmuiden
        16 mei 2018

        Deel deze pagina:

      • Voor frank.
        reactie 46   |   niet OK
        We balanceren op een rif
        De stroming trekt ons naar een klif
        Mijn hand gaat tastend rond
        Totdat ik de zijne vond
        Hij voelt zo glad, het is als wier

        Red mij, red mij

        Toen de aarde nog solide was
        En niet een week en zacht moeras
        zijn hand nog warm en mild
        Als van een kind, zo licht

        Red mij, red mij

        Mijn vrienden vormen een haag
        De tijd die stopt als stroop zo traag
        Ik ben vol vertrouwen
        Op deze mannen kon ik bouwen

        Red mij, red mij

        Gedragen word ik, eindelijk rust
        De grond wordt door mijn laatste huis gekust
        Ooit stond hier water van de zee
        En sprak in laatste rimpeling

        Laat mij, laat mij

        Vincent Verhoog

        Vincent - Santpoort zuid
        15 mei 2018

        Deel deze pagina:

      • ❤️
        reactie 45   |   niet OK
        Voor mijn lieve Knarf,

        Na mijn woorden gaan we luisteren naar de titelsong van the Soprano’s. Het duurde erg lang voor je mij overtuigd had te gaan kijken. Maar je hield vol. En na een paar afleveringen snapte ik waarom. Je overhoorde mij regelmatig, om te controleren waar ik was en sprak je bewondering uit voor de goede casting van deze serie. Je favoriet, James Galdolfini, is te vroeg overleden door een hartinfarct.

        Mijn praatje van vandaag had jij liever via het programma Telegram ontvangen. Als ik alle chats van de afgelopen 6 jaar zou uitprinten kon ik er de hele aardbol mee inpakken. Duizenden foto’s van onze dagelijkse maaltijden. De kibbeling bij de Dolfijn, altijd met foto van Maaike en het broodje zalm van Smeding zouden ronddobberen in de Noordzee. Maaike maakt vanavond zeebaars, wat hebben jullie, goulash?, mmm ook lekker ...

        Ik kan de postagentschappen in de regio behangen met de screenshots van de track and trace berichten van je postpakketjes. Altijd te vroeg, te laat of verkeerd, klootzakken typte je dan vaak net voor het toch kwam.

        Een heel oerwoud kan ik bewegwijzeren met de artikelen die je deelde over voedingssupplementen, zilverwater en weet ik veel wat nog meer. Geen weg in dat oerwoud was voor jou onbekend.

        Alle doorgestuurde publicaties over lotgenoten en mogelijke behandelingen bedekken makkelijk de spoorlijn van de Transsyberiaexpres door 7 tijdzones. Geïnteresseerd in de levensgeschiedenissen van anderen, wilde je ook dat met mij delen.

        Ik kan alle grachten van Amsterdam dempen met de geprinte berichten over ruis en lussen in de elektra zodat je muziek verziekt werd. De bespottelijke hoge Ping, de gare internetverbinding en meer geheimtaal over servers, VPN met Kill Switchfunctie en protonmail.

        De hoogste berg beklom je zigzaggend en legde je een Hans en Grietje spoor van chatberichten over je radeloosheid, je slapeloosheid, je enorme moeheid en angst die je door je lichaam gierde. De top bereikt, je hart gestopt, omarmde je de zachte stilte.

        Wie van je houdt volgt het spoor en zal je in gedachten vinden.

        Inge - Santpoort-Zuid
        15 mei 2018

        Deel deze pagina:

      • Quote
        reactie 44   |   niet OK
        Turn on, tune in, drop out

        Mathijn - IJmuiden
        15 mei 2018

        Deel deze pagina:

      • Hi Frank
        reactie 43   |   niet OK

        Na mijn tijd in onze band heb ik je lang uit het oog verloren. Tot die ene keer op de pont. Een snelle "hoi en hoe is het"... Nu baal ik dat ik toen niet doorvroeg zodat we weer eens muziek hadden kunnen maken. Op de foto's in de aula zie ik een vlaag van herkenning met jouw en mijn bezigheden .

        Zoals Nick zei, wellicht zijn we spirituele wezens op aarde... ik hoop tot ziens!

        Casper - Amstelveen
        15 mei 2018

        Deel deze pagina:

      • Laatste tekst aan Frank
        reactie 42   |   niet OK
        He Frank,

        Wat een vreselijk nieuws was het om te vernemen dat jij er niet meer bent. In de 20 jaar
        dat wij elkaar gekend hebben, hebben we veel meegemaakt en gedeeld. Van d’arc tot Boom en alles wat hiertussen zit. Je was een aardige vent en daardoor voor mij een vertrouwd gezicht. Ik vond het altijd leuk om je te zien en te spreken. Het gat dat je achterlaat is niet op te vullen, ik zal je nooit vergeten.

        Met warme herinneringen,

        Ben

        Ben - Haarlem
        15 mei 2018

        Deel deze pagina:

      • Moeilijk
        reactie 41   |   niet OK
        Lieve Frank,
        Altijd vriendelijk, bescheiden, heel intelligent, reuze grappig en cynisch.
        Hele moeilijke dingen op je pad, onverdiend. Gelukkig had je je ouders, broer en zus, en Maaike natuurlijk, om het draaglijk te houden. Zo jammer.

        Huib - Santpoort
        15 mei 2018

        Deel deze pagina:

      • Frank....
        reactie 40   |   niet OK
        Ik ken jou niet persoonlijk. Jouw meissie Maaike des te beter.... Daardoor heb ik jou ook een beetje leren kennen.... Wij moesten altijd zo lachen dat mijn vriend en jij zoveel gelijkenis hebben... Niet de makkelijkste mannen in het gebruik maar wel de leuksten en de liefsten. Maaike is eigenlijk nog veel beter in het handelen van moeilijke dingen van haar kerel dan ik... Jullie passen bij elkaar, zijn potje en dekseltje, een en een is twee, tweeenheid, zoveel liefde onvoorwaardelijk. Hoe jullie samen een zijn en Maaike ook altijd een individu is gebleven... Daar heb ik altijd veel respect voor gehad. Dit is veel te vroeg... Rust zacht Frank en iedereen zal een beetje voor Maaike zorgen.... Liefs Thialde ( haar maffe vrijdag collega)

        Thialde - Rijswijk
        14 mei 2018

        Deel deze pagina:

      • Frank man,
        reactie 39   |   niet OK
        Wat is dit nou?
        Vroeger veel met je opgetrokken maar net als andere uit het oog verloren.
        Dat is hoe het gaat maar niet lang geleden voegde je me nog toe op Facebook en dacht je daar weer eens aan te spreken maar helaas, dat zal nu niet meer gaan.

        ☮ Rust zacht maat!

        Veel sterke aan de nabestaanden.

        R.



        Ronald - Amsterdam
        14 mei 2018

        Deel deze pagina:

      • Sterkte voor jullie!
        reactie 38   |   niet OK
        Lieve Maaike,

        Ik richt me tot jou omdat ik jou vaker gezien en gesproken heb dan Frank. Een of twee keer was Frank erbij. Hij was wat rustiger dan de ‘kipjes’ en hun brede vriendenkring. Helaas kan ik dan ook geen herinneringen ophalen en dat hoeft ook niet. Die heb jij zelf en je vrienden gelukkig wel. Ik wilde bijna zeggen ‘meer dan genoeg’ omdat dat een uitdrukking is. Maar toen typte ik dat weg, want het zijn niet meer dan genoeg herinneringen. Nee! Jullie hadden er nog zoveel meer moeten opbouwen samen. Wat ongelooflijk hard en onbegrijpelijk kan het leven zijn. Ik wil je heel, heel, ontiegelijk veel sterkte wensen de lange komende tijd. Voor jou en alle dierbaren van Frank. Dag mooie Maaike, vrolijke schoonzwemster, houd vol! Liefs, Amine

        Amine - Amsterdam
        13 mei 2018

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.