Onvoorstelbaar is een Union weekend zonder jou Guus. In al het onzichtbare en vanzelfsprekende was jouw hand tientalle jaren zichtbaar. Een bezoek aan de club op zaterdag of zondag zal nooit meer hetzelfde zijn. Mijn leven lang zal ik met veel respect aan je terugdenken.

Een groot gemis. Namens de jongens en meisjes van D8 Guus rust zacht. Nabestaanden heel erg veel sterkte met de verwerking van deze enorme klap. Oprechte deelneming. Marc

Dag Guus,

De verste herinneringen dateren van het Canisius, waar je als een van de gedreven jongelingen aanwezig was. Het laatste beeld dat ik van je heb is een lachende Guus, iets of wat uit de menigte, achter een pilsje, zwaaiend naar een een vrijwilliger. Dat is een mooi sprekend beeld. Ik hou het zo.

Het ga je goed. Het zal hier niet meevallen, want je laat een gat, maar je hebt ons getoond hoe het kan zijn. Bedankt.

Wat een vervuld (maar helaas toch te kort) leven! Inderdaad: boegbeeld en cultuurdrager van Union voetbal. Met dit bericht komen ook de plezierige herinneringen aan mijn Union-periode (1975- 1989) - met eindeloze woensdagmiddagen/zaterdagen van trainen, spelen en coachen van (jeugd-)wedstrijden - weer boven. Guus/Pater Hendrichs was er altijd (voor iedereen), grenzeloos gedreven, enthousiast, gevat, streng doch fair, daadkrachtig. Een toegewijd, no-nonsense voorbeeld voor alle Unionisten. Met recht ?a man with a mission?! Guus, veel respect en dank voor alles.

Guus zal voor velen in de herinnering voortleven.
Niet alleen als mens maar ook de specifiek bij Guus horende attributen zoals de brommer, de helm en het soldatenjack.
Hoewel Guus en ik soms verschillende inzichten hadden, waarbij we beiden overigens wel hetzelfde doel nastreefden, respecteerde ik hem als een goed mens en een voor Union zeer belangrijke functionaris.

Ook tijdens carnaval in de Spiegeltent op de Grote Markt met een glas bier in de hand zal ik hem missen.

Rust in vrede

Een welhaast onmisbaar persoon is niet langer in ons midden. Dank voor alle inzet, jammer dat we niet wat langer van je mochten genieten.
Sterkte voor iedereen die je dierbaar was.

Ongeveer 40 jaar geleden kreeg ik de eerste training van je op de kluis. Daarna ben je nooit meer weggegaan, en dat zal ook altijd zo blijven.

Guus, bedankt.

Salve Guus!
Als lid van Union maakte ik je van 1977 tot en met 1985 mee: wat een toewijding! Ik koester nu nog de lessen Latijn die ik drie jaar van je heb gehad (1979-1982), de cryptevieringen en andere Canisiusmomenten. Een monument geveld. Dank voor alles!

Als godsdienstleraar dwong je vroeger al respect af en dat deed je nog steeds toen ik je op Union weer tegenkwam. Ik zal je missen.

Union F4 wenst alle familie en vrienden van Guus veel sterkte.