Bijna 20 jaar geleden kwamen wij in onze mooie wijk wonen en vielen met onze neus in de boter: Koninginnedag op het Van Tuyllpleintje met als grote organisator jij, Jeroen. Elk jaar in een ander hysterische outfit, hilarisch om te zien. Maakte jou niet uit. Je stond als 1e op het veldje en ging als laatste weg. Mooie feesten waren het, dank zij jouw inzet. We hebben er jaren van genoten!



Stil zijn wij van het verdrietige nieuws.



Wij wensen Marja, Willemijn, Wouter & aanhang veel sterkte & kracht toe.



Gister, een week geleden, zwaaiden wij voor het laatst naar elkaar.



Liefs,



Esther & Rik

De eerste keer dat ik Jeroen ontmoette was in 1989. Jeroen Venema stelde mij voor aan zijn vrienden: “Jeroen” en “Jeroen”… Even vroeg ik mijzelf af of ze zichzelf erg grappig vonden… maar nee, Jeroen was een populaire naam in 1963, zo blijkt.



Jeroen Bom, onze beste vriend. Mijn beste vriend. “Voogd in geval van nood” – voor Mendy en Femke een soort ‘peetoom’, waar ze altijd terecht konden. Een vriend waarop je altijd kon bouwen, die ik altijd onvoorwaardelijk vertrouwde. ‘Niet lullen maar poetsen’; Jeroen stond altijd voor iedereen klaar. Hij had geen lange verhalen nodig: ‘oké, zeg maar wanneer ik waar moet zijn, dan ben ik er’.



36 jaar vriendschap. En dan is er ineens een ‘in memoriam’… Hoe ga ik 36 jaar vriendschap met zo’n eerlijke, betrouwbare, standvastige, betrokken lieve ‘teddybeer’ beschrijven hier…

Als ik aan Jeroen denk, denk ik natuurlijk aan Jeroen Venema en de jeugdvriendschap die -ondanks dat die twee Jeroenen zo verschillend zijn- onvoorwaardelijk door de jaren heen bleef en uitgebreid werd naar Marja en mijzelf en ons beider gezinnen.



De afgelopen dagen komen vele herinneringen boven. Over de trip -eind 1989 of 1990- met ons vieren naar London, waar we o.a. Miss Saigon zagen (waar Marja en ik al tijdens het eerste bedrijf met tranen in onze ogen zaten). Ik had kerstballen in mijn oren (het was bijna kerst). “Prachtig, maar hiermee gelooft niemand dat je een echt gouden armband en ketting draagt”, was Jeroen’s to-the-point commentaar op mijn kitscherige oor versiering.



Er popt een plaatje op van Willemijn en Mendy op een kleedje in de tuin aan het Zuivelplein, voordat we met ons zessen Koninginnedag gingen vieren in Amsterdam. Mendy in een rug drager en Willemijn in de buggy. Samen wandelen over de Hogeweg/Bredeweg en een stukje centrum en tenslotte moe in de zon aan een drankje.



Over onze eerste zomervakantie in 1994 naar Zuid Frankrijk. Willemijn en Mendy waren anderhalf en bijna 1 jaar. We huurden een sta-caravan op een Eurocamping, dicht bij de kust. Jeroen regelde meteen een opblaasbaar badje bij onze caravan, waar Wil en Men heerlijk in konden spetteren. Wouter en Femke waren nog niet geboren. Vele zomervakanties met ons achten volgden. In Nederland (Femke was toen nog maar net 3 maanden)en in Frankrijk en België, waar we met ons allen een groot huis huurden. Maar ook naar Thailand, Costa Rica, Tanzania en natuurlijk Fort Launderdale/Miami waar Jeroen en Marja en de kids bijna een jaar hebben gewoond. Onze rondreis door Portugal in 2009 was de laatste met ons achten.



Jeroen was een doener en een sociaal dier, altijd bereid iets te ondernemen. Van een watersproei opstelling maken tot ravotten met de kids. Als we Jeroen kwijt waren, stond hij steevast ergens te kletsen. En koken, dat vonden zowel Jeroen als ik leuk.



Een aantal keren zijn we samen op wintersport geweest. Jeroen hield van snel skiën en hanteerde de techniek “schuss naar beneden en remmen kan altijd nog”. Het ging hem goed af (mij verging het minder goed; ik haalde ik 9 hechtingen in mijn scheenbeen op).



Costa Rica was een echte ‘natuur-vakantie’, met raften, paardrijden (waar ik duidelijk niet goed in was) en in een grote band de rivier afzakken (en je kont stoten aan de grote stenen onder water). In Thailand dreven we met zwemvesten in de River Kwai (de hele groep werd ziek van het water maar wij hadden nergens last van). Tanzania was wel een heel mooie reis, met privé gidsen de woestijn door en de ‘big five’ spotten en afsluiten op Zanzibar met lekkere drankjes bij een prachtig zwembad en diner met muziek door de crew.



Daarnaast waren er zoveel grote en kleine samenzijn momenten. Tijdens het afstudeerfeest van mijn zus en tijdens mijn 30e verjaardag was Jeroen DJ. Er waren altijd genoeg gelegenheden om samen te kletsen onder het genot van een hapje en een drankje. Op de 70e verjaardag van Bep Venema ontmoette Manon Jeroen voor het eerst. Het klikte meteen. Nooit ben ik bang geweest dat de vriendschap met Jeroen voorbij zou zijn na mijn scheiding. Jeroen was mijn vriend, onze vriend – voor altijd.



Het leven is wat je overkomt, terwijl je andere plannen maakt…



In mijn ogen heeft Jeroen in ieder geval écht geleefd. Bourgondisch en met volle teugen en met schijnbaar onuitputtelijke energie. Altijd met en voor anderen.

Ik dacht dat hij ons allemaal zou overleven, die grote sterke, empathische man…



Het liep anders.

We zullen hem zo verschrikkelijk missen.



Marja, Willemijn, Kevin, Wouter, Rosalie

heel veel liefs en sterkte van Manon en Meija