Jarenlang hebben wij bij Surfles.nl en de Shore samen aan het water gestaan en surfles gegeven. We maakten er als de Bakker-boys altijd een feestje van: weer of geen weer, les 1 of les 5 van de dag, met of zonder golven, school of surfkids, ik kan me geen les herinneren waar we niet hebben gelachen.

Duizenden mensen hebben we enthousiast gemaakt om te surfen, maar ook naast de zee deden we veel samen. Een kettle-bel lesje, goede feestjes, filosoferen over onze eigen bedrijfjes, fit-lesjes, surf-tripjes naar Frankrijk, zwemochtenden in de Blinkerd of gewoon hangen bij de Shore, het was een fantastische tijd met een groep fantastische mensen. Met je vrienden leuke dingen doen, mensen blij maken en daarbij je geld verdienen, het was een droom die werkelijkheid was.

Ik ga je ontzettend missen en je zal voor altijd in mijn gedachten zijn als ik het water in ga.

Sterkte aan iedereen die de eer heeft gehad Joost te mogen kennen.

Jasper Bakker

Lieve Joost,
In 2014 belde ik surfles.nl spontaan voor een eerste lesje en een half uur later stond ik in de destijdse container waar jij en Bart zaten, waar wij drieen hartelijk moesten lachen om ieders helder stralende pret ogen. Jullie waren gelijk in mijn hart omarmd, wat een pracht zielen. Vanaf dat moment Joost heb jij samen met Bart in mij mijn vergeten passie voor de zee naar boven gehaald, mij zoveel geleerd en bijgebracht. Een onschatbare waarde van Watermen sessies, bootcamp, Surfit en Progression Sessions, spelen op t strand en in t water, en al die Free Surf sessies en hangend bij Surfles en later The Shore. De oneindige stroom van herinneringen sluiten zich aan bij jouw oneindige glimlach, je enthousiasme, je passie, je open hart naar iedereen. Toen ik 3 jaar geleden verhuisde naar Australie, miste ik dit enorm en denk ik nog geregeld aan jouw aanmoediging en gelach, jouw zee-se wijsheid van levensgenieten. Terugkeren naar Scheveningen zal nooit meer hetzelfde zijn zonder jouw helder schijnend ziele licht. Mijn hartje staat wijd open van dankbaarheid en huilt tranen die ik geef hier aan de Gold Coast oceaan. Ik kijk naar het water en zie je in gedachten surfen, luid lachend, op de oneindige lichtgolven…
Dank voor wie je bent, jij mooi lief inspirerend mens. Xx Elvira
En een steunende hartegroet voor jouw dierbaren

Die altijd aanwezige glimlach, die vergeet ik nooit meer.

De outdoor-weekenden met GAZO waren mij al heel dierbaar, maar ik zal ze nu nog meer koesteren. Samen met de andere jongens leerde je ons boom-klimmen (je had daar zelf een hele speciale techniek voor die je ons met veel plezier leerde), stap voor stap zelf een vuurtje maken met minimale middelen en met respect wat het bos je geeft, hutten bouwen, geduldig laag voor laag zodat de shelter waterdicht was om er in te kunnen slapen, wandelen op kompas, mountainbiken, hout bewerken, helemaal niets doen, heel veel lol en lachen, en aan het einde van het weekend altijd de ochtendduik vlakbij Huize Welna gevolgd door jouw inmiddels beroemde blauwe bessen pannenkoeken (met ei - zonder meel).

Ja, ik ga die glimlach missen maar koester de herinneringen. Hopelijk vinden je ouders, broer, familie en vrienden kracht en energie in alle harten die je hebt geraakt de afgelopen jaren.

Lieve Joost,

Menig verhaal van Tim in de afgelopen 18 jaar begon met 'Ik en Joost...'. Ik kon het meestal niet laten om hem te corrigeren: 'Joost en ik...'. Hij zuchtte dan, rolde met z'n ogen en vertelde verder wat jullie van plan waren. Dat was meestal iets wat vooral leuk was, maar waarvan ik dacht: hoe gaan jullie dát nu weer voor elkaar krijgen. Dat hoorde erbij: altijd een beetje avontuur. En wonderbaarlijk genoeg kwam het ook altijd goed.

Jouw extreem relaxte houding en grote grijns maken me nog steeds aan het lachen. Als je langskwam bij mijn ouders om Tim op te halen - te laat natuurlijk - en schouderophalend grijnsde als iemand zich daar druk om maakte. Of het nu ging om de band, school, vrienden... ze wachten wel.

Twee weken geleden las ik een boek, dat Tim waarschijnlijk na 1 pagina weggelegd zou hebben ("Pff, wat een vaag boek!"). Jij misschien ook wel. Het is een symbolisch boek, maar met een boodschap die me deze week de hele tijd bijblijft. Het gaat over het leven van je legende: "Dat is datgene wat je altijd hebt willen doen. In het begin van zijn jeugd weet iedereen wat zijn eigen legende is. Op die leeftijd is alles duidelijk, alles is mogelijk en niemand is bang om te dromen van alles wat hij zou willen doen in zijn leven. Maar met het verstrijken van de tijd steekt een geheimzinnig kracht de kop op, die probeert te bewijzen dat het onmogelijk is de eigen legende waar te maken. (...) Je eigen legende waarmaken is de enige verplichting van de mens.'

Jij leefde je legende, jij leefde voor je passie en koos daar elke keer voor. Soms tot frustratie of lichte wanhoop van anderen. Maar jij maakte je daar niet druk om en koos wat je het allerbelangrijkste vond. Het andere wacht wel. En groot gelijk had je.

Ik had nooit anders verwacht dan dat er nog veel nieuwe avonturen voor jou, voor jullie, in het verschiet lagen. Gelukkig hebben jullie samen zoveel beleefd dat er eindeloos veel 'Ik en Joost' verhalen zijn die ik nog niet ken, en waar ik met een grote glimlach (en zonder correctie) naar kan luisteren.

Rust zacht lieve Joost.
Liefs, Jorien

Juist jouw levenslust Joost, zal ons bijblijven.
We hadden je zó graag meer van dat leven gegund.
Een beetje van jouw levens-kunst proberen we mee te nemen…