Lieve Julio, lieve nabestaanden,

Het lijkt wel de vloek te zijn van mensen die zo eigen zijn als jij, who walk to the beat of their own drum, zoals ze dat zeggen. Als je niet denkt en loopt zoals de rest dat doet lijkt het soms alsof je altijd maar tegenwind hebt.

Ik heb je persoonlijk nooit gekend, maar ik heb je wel zien spelen op Amsterjam. Ik was daar met mijn vriend Darryl (schrijver van het stukje ergens hieronder) die je aanwees en uitlegde wie je was en dat hij je soms plaagde (dat lijkt hij graag te doen bij mensen die hij mag). Die avonden in de Winston Kingdom toonden mij een glimp van de familie die de muziekscene in Amsterdam kon zijn. Warmte, enthousiasme en een hele hoop plezier. Ik kon alleen maar genieten en er getuige van zijn.
Je had een grote houten kralenketting om en speelde de sterren van de hemel, Koen van den Buuse stond te joelen aan de zijlijn. In mijn herinnering was je blootsvoets, maar dat zal mijn eigen fantasie wel zijn geweest, een invulling van wie ik denk dat je was.
Je had een uitstraling en stijl die je 10, 20 of 30 jaar geleden ook had kunnen hebben. Een soort onaangeraaktheid door de tijd, wars van de mode en trends. Een eigenheid die me aansprak.
Dit beeld strookt met wat ik lees over je, een bedachtzame sociale jongen, die wel haast met iedereen het soort gesprekken kon hebben dat de meesten alleen met hun beste vrienden of juist enkel met wildvreemden kunnen hebben.
Een jongen waar we er meer van zouden moeten hebben, eentje die iets wezenlijks toevoegt aan de wereld en de mensen om zich heen. Iemand die leek te begrijpen wat er echt toe deed in de wereld, en daarom wellicht zoveel moeite had met de manier waarop de wereld is zoals hij is.
Ook dit is giswerk. Ik weet niet waarom je deed wat je deed, ik vind het moedig en eeuwig zonde. We zouden elkaar wellicht nooit hebben ontmoet, dus mijn persoonlijk gemis is theoretisch, maar er is een gat geslagen in de familie die ik van buiten zo lief heb. En hun leed zie en voel ik mijn vrienden, in mijn lief.

(Voor foto’s van deze avonden verwijs ik naar de facebook van Amsterjam, met mappen per avond, waar wat prachtige fotos van deze familie en Julio te vinden zijn gemaakt door Mika Guasp)

Beste Julio,

We kennen elkaar sinds 2011 van de vooropleiding van het conservatorium. Jij was een van de eerste jongens waarmee ik heb gesproken, en we hebben dat jaar ook samen in een band gespeeld. Je was nog jong, maar stond open voor alles en had een fijne blik op de dingen. Ik ben ooit nog boos op je geworden omdat ik je de gitaarpartij moest uitleggen van een liedje die we samen deden (Johnny van SOAD). Nu is dat een mooie herinnering geworden.

Altijd vroeg je me dingen over Japan waar ik met mijn beperkte kennis van Japanstudies niet altijd antwoord op kon geven en waarvan ik soms dacht: kan je dat niet aan je vader vragen? Maar het was ook vaak een aanleiding tot een goed gesprek en misschien deed je het wel juist daarom.

In 2015 hebben we nog een aantal keer samen gejamd op de Amsterjam en ik was verbaasd over hoeveel je vooruit was gegaan op de gitaar. Van een jongen die best gitaar kon spelen was je getransformeerd in een echte gitarist, met een eigen geluid. Ik stond misschien niet in mijn recht om trots op je te zijn, maar toch was ik dat. Afgelopen maanden hebben we elkaar minder gesproken. Een van de laatste keren dat we elkaar spraken gaf je aan dat het op het moment niet zo lekker ging, maar eerlijk gezegd dacht ik dat je positiviteit je er sowieso uit ging helpen.

Gisteren was ik bij je uitvaart. Mooi om te zien hoeveel mensen zijn gekomen en hoeveel mensen er van je hebben gehouden. Ik heb je directe familie niet aangesproken om ze een hart onder de riem te steken, mede omdat ik ze niet persoonlijk heb gekend, maar ook omdat ik sprakeloos was en geen enkele woorden je terug zouden brengen. Ook kon ik mezelf niet zo ver krijgen om een lied voor je te zingen op de jamsessie, ik hoop dat je dit begrijpt.

Bij dezen wil ik al mijn liefde en sterkte geven aan iedereen, maar in het speciaal de ouders en zus van Julio. Het kan niet vaak genoeg gezegd worden: Julio was een speciaal en mooi mens.

Alle sterkte toegewenst,

Darryl

Een paar jaar geleden zaten we samen op de trap voor mijn huis. Het was een bijzonder gesprek tussen twee zielen die zochten. Dat je deze beslissing heb moeten maken doet ontzettend pijn, Ik kan me niet voorstellen hoe je je moet hebben gevoeld.
Lieve mama van Julio, vlak voordat ik vertrok naar Engeland was je erachter gekomen dat je zoon en ik elkaar kende, je was zo trots. Mijn gedachte zijn bij jou en ik wens ontzettend veel kracht.
Lieve Julio, het ga je goed vriend.
Liefs, melatti

"To be yourself in a world that is constantly trying to make you something else is the greatest accomplishment. " - Ralph Waldo Emerson


Lieve Gianna, familie en dierbaren,

Als iemand dit onder de knie had was het Julio wel. Prachtig puur mens. Het blijft een onwerkelijk idee dat hij er niet meer is. Ik wens jullie ontzettend veel sterkte bij dit grote verlies.

Liefs,

Noor

De wereld is een speeltoneel en ieder komt en speelt zijn deel.
Ik zal jou prachtige gitaarspel missen. Mooie solos waar de energie er van af droop en veel creativiteit. Bescheiden als je was, en kalm in je benadering, was het altijd prettig om over alles met jou te praten.
Ik zal je missen

Till we meet again