Lieve Annemarie, Naomi en Britt,
We kunnen toch niet geloven dat we o.a. nooit meer met Koos in de tuin kunnen praten over van alles wat ons bezig houdt; jullie kinderen, het werk, onze woonomgeving, jullie en onze poezen/katten Bibi & Milo, Tony & Lumi, vakanties, sinds een paar jaar de stedentrips die jullie met z’n tweeën maakten en nog wilden maken, Koos zijn verhalen van toen hij nog jong was, de tripjes met Han naar Parijs, hoe trots hij op z’n kinderen was, de geboorte van Emma en dat er nog een kindje op komst is. Zijn sportiviteit, de laatste jaren o.a. in de lente/zomer wielrennen en naar de sportschool. Afgelopen zomer hebben we nog een paar keer met z’n drieën gewandeld.
Net als ik kon je ook enorm kletsen hahaha bv onder de carport als we elkaar toevallig tegen kwamen, zo lang dat zowel Annemarie als Ruben zich volgens mij weleens afvroegen of we nog niet uitgekletst waren. In het weekend je auto van binnen en buiten poetsen zodat ie er piekfijn uit bleef zien. Dat laatste gold natuurlijk ook voor jou, altijd strak gekleed en geschoren.
Koos stond altijd voor je klaar, had je hulp nodig dan was hij er. Weet je nog Annemarie dat hij de dakgoten vorig jaar heeft schoongemaakt, de trap op racete alsof hij een aap was en dat wij bang waren dat hij naar beneden zou vallen?
Maar vooral zullen we Koos intens missen als onze buurman/goede vriend met een groot gevoel voor humor, relativeringsvermogen, familie liefde en gewoon om wie hij was....
Wij zullen i.i.g. onze herinneringen aan Koos met jullie blijven delen.
Liefs Ruben & Diny
