De eerste lentezon, de eerste keer 17 graden, krokusjes die bloeien, narcissen die Den Haag opfleuren, het Voorhout staat in bloei, terrasjes die vollopen met mensen die een glimp van de lente willen opvangen.
Ik deed afgelopen zaterdag hetzelfde, zittend aan de koffie, op een terras, het hebbend over jou. denkend aan jou, terugblikkend naar jou. Ik zag je voor me. Zoals je aan zou komen lopen, zou praten, zou bewegen, zou lachen en we hadden waarschijnlijk een goed gesprek gehad want meestal ging het echt ergens over als we elkaar spraken en nu bleef jouw plek leeg en was het anders. Ergens dacht ik, je komt zo aanlopen The Leila Way...omdat het zo vaak zo ging en het zo hoort te zijn, in mijn hoofd, in ons hoofd.
Alleen niet in het jouwe.

Je wordt gemist Lei, iedere keer een beetje meer.
X

Ik mis je zo ontzettend erg...

3 lange verdrietige maanden zijn nu voorbij. Iedere dag hoop ik dat het niet waar is, maar dan is ineens het besef er weer dat je er niet meer bent. Dat doet zo'n pijn schat. Ik wil het gewoon niet geloven!
Kon ik je nog maar knuffelen, kon ik je nog maar een kus geven... Ik zou er alles voor over hebben.
Het is zo moeilijk om door te gaan zonder jou, alle dingen die ik doe dan denk ik aan jou. Ik mis al onze dingen samen. Als ik het moeilijk heb dan ga ik naar je plekje toe om toch nog een beetje bij je te zijn en steek ik een kaarsje aan.
Zina&Zura zijn vaak samen schat want dat vond je altijd fijn. Ook zij missen jou liefde heel erg. Ik zou altijd zorgen dat ze bij elkaar blijven.
Je bent mijn grote liefde en dat blijf je ook! Ik zal jou wijze raad altijd meenemen in al mijn beslissingen.
Lieve schat kon ik je nog maar vasthouden.... ik zou je echt nooit meer los laten.

Love you schat voor altijd

De dagen gaan voorbij, de tranen worden misschien wel minder maar het verdriet niet. Nu komt het gemis maar het besef nog steeds niet.
Het is net of je dan weer even in het buitenland zit maar dan zonder mailverkeer. Kon dat maar he, al was het maar 1 mailtje vanuit de hemel.
Gewoon even om te weten hoe het met je gaat.
Lieve Lei er is geen dag dat ik niet aan je denk de ene dag weer wat meer dan de ander.
Ik weet je zit in mn hart en ik in die van jou.
Al had ik zo graag gewild dat deze nog klopte dan was je er nog, je bent nu weg en dat klopt niet. Ga vaak naar je plekje dat doet me dan niet zoveel, ik hou me vast aan de plekken waar wij zijn geweest en herinneringen hebben gemaakt en dat geeft troost een beetje dan. Als ik foto's kijk moet ik zo huilen maar ook lachen vooral om je acties oh oh Lei mis dit zo!

Hvj!

Leïla, excuses-moi si j’ai mal ! Tu t’en vas et les oiseaux ne chantent plus ! Tout ce que j’ai est ici, c’est ma gueule, c’est mon cri, me voilà ! me voilà ! me voilà !
Il est ainsi dit: le coeur a ses raisons que la raison n'a pas.
J’aurais aimé inverser les rôles, mais il est ainsi fait par le tout puissant.
Je ne veux pas être pathétique, mais il y a quelque chose de plus puissant que la mort, c’est la présence des absents dans la mémoire des vivants.
Certainement, nous ne manquerons pas de te rejoindre et de revoir ton sourire angélique ! S’il te plait, juste patienter un peu, juste donner le temps aux tiens, à Mounir, à Corie, à Mariam, à Sirine, de continuer à donner de l’amour à tes bouts de choux de nièces et neveux Julia, Luka et Lorenzo.
Je sais que tu es d’accord, ton message furtif est parvenu.
Vas y ! Parts tranquille ! Reposes en paix ! à bientôt
Oncle Lotfi Kalboussi.

Lieve Zusjes Kalboussi,Mounir en lieve cor.
Nogmaals heel veel sterkte♡♡♡
Er is geen dag dat ik niet aan die tragische dag denk dat carina mijn moeder mij belde ,leila is overleden... huhhh dacht ik hoe dan??
Als ik dan al die berichten lees op deze website en mijn lieve zus Suus spreek die er ook zo doorheen zit door dit intense verdriet,,,haar allebestie weg ,verschrikkelijk gewoon.
Heel veel liefs vanuit hier.
Dikke knuffelsss

Steff en de Boys♡♡♡♡

Lieve Leila,
Als oud-mentor van jou word ik zojuist door een oud-klasgenootje van jou op de hoogte gebracht van je overlijden........ en dan valt alles even uit je handen....
Ik zie je, als debuterend mentor in 4havo van het Segbroek College, nog voor me als stralend middelpunt van mijn klas. Wanneer jij binnen kwam, begon zelfs de grootste chagrijn te lachen. Je gaf de mensen om je heen energie en blijdschap; dat kan niet iedereen en dat maakt jou bijzonder.
Ik hoop dat je de rust die je zocht maar hier wellicht nooit gevonden hebt, nu wel hebt.
Lieve zussen en familie: pas goed op elkaar en jezelf en veel sterkte!
Jaap Boerema, Segbroek College Den Haag

Ik heb er geen woorden voor. ik wens familie, vrienden, collega's en kennissen van Leila Gods kracht toe bij het verwerken van dit verlies.
Rust zacht lieverd. Mooie reis naar huis terug..

Mooie, lieve Leila,
Ik had een droom, eerder nachtmerrie, ik stond op een begrafenis op de plek waar ik nu sta, en ik was zo intents verdrietig en kon het niet los laten. Ik werd ook zo verdrietig wakker. Ik ging naar werk en rond 12:15 kreeg ik ineens een schok en ik moest je spreken. Ik heb je toen alleen een appje gestuurd. Later heb ik gezien in je telefoon dat je dat appje niet meer hebt gelezen.
Ik wil daarom graag geloven dat we een diepe verbintenis hebben. Een eenheid als de 3 zussen, als familie. Een verbintenis die nooit zal verbreken, ook al ben je niet meer fysiek hier. Ik wil ook graag geloven dat je ons nog leid, zoals je mij hebt geleid in het leven hier.
Ik besef me meer en meer hoe je mij door het het leven droeg. ik nam je adviezen altijd aan, ik vond ze mooi, ik vond je mening altijd belangrijk en mooi. Ik wilde altijd hetzelfde denken als jij.
Je hielp me met alles waar ik tegen aan liep, concentratie problemen.. school.. gevoelens. Je zei ook vaak dat je je zelf herkende in mij, nu houd ik me daaraan vast.

Ik denk dat jij vaak de enige was die wist hoe ik me echt voelde.
Je voelde ook andermans pijn heel diep, als ik of Mer of papa en mama verdrietig waren dan voelde jij die pijn zo sterk mee en was je ook echt boos en geraakt, en dat terwijl je zelf het meeste pijn leed.
Het enige wat je nu nog moet voelen, lieve Leila, is heel veel liefde van ons en voor jezelf, want ik houd zo intens veel van je.

We zouden nog een creatieve middag houden om een salon tafel in elkaar te flansen en we zouden van het shoppen in Antwerpen onze jaarlijkse traditie maken en dan lekker naar Enrique Iglesias luisteren in de auto.
Als ik op vakantie was belde je altijd even om te vragen hoe het met me ging en hoe mijn uitzicht was. Ik ga dit missen.

Ik heb de afgelopen dagen naar je gestaard en gehoopt dat je wakker zou worden. Ik zou willen dat ik de tijd kon terug draaien, dan zou ik je knuffelen en je al mijn liefde geven totdat je je weer beter zou voelen.

Ik hoop dat je wist dat ik altijd zo ongelofelijk trots was op mijn zussen, ‘mijn coole zussen’. Dat zal altijd zo blijven.
Het doet me heel veel verdriet dat de baby in mijn buik nooit de super leuke tante Leila zal ontmoeten. Maar ik zal hem alles over je vertellen.

En ik hoop ook dat je nu op een plek bent die net zo mooi is als jij, dat verdien je, want je bent prachtig.
Vaarwel lieve Leila.

Ik hou zoveel van je

Voor altijd mijn held

Je kleinste zusje,
Sirientje

❤️🦋