Lieve Bouss,
Het is of ik nog steeds in een droom zit, een nachtmerrie kan het gewoon begrijpen dat je er niet meer bent. Steeds met gelegenheden heb ik het idee dat je zo weer binnen komt, wel fashionable late zoals je dat altijd deed. Maar je komt niet nooit meer, hoe dan en waarom? Het voelt alsof ik een deel van mezelf kwijt ben Lei.
Wil je advies vragen om de kleintste dingen in het leven, even een wijntje doen en thuiskomen smorgens vroeg, even shoppen dagje weg.
Kon ik nog maar even bij je zijn, ik voel dat je er bent de warmte lief mens, mijn beste vriendin wat mis ik je vreselijk.
Kus

Meissie,
2 jaar geleden zouden we rond deze tijd de boot in stappen en samen gaan varen in Amsterdam. Het schilderen van je azuur blauwe deur was belangrijker ondanks de hoeveelheid overtuiging die ik in de strijd gooide om je toch deze kant op te krijgen. Amsterdam was toch wel een fijne plek, maar je vond het zo alle Jezus ver weg van Den Haag..

Het had gewoon nooit zo mogen zijn..
Binnenkort stap ik weer in de boot, maar dan ben je wel bij mij, in gedachte, in hart en in verhalen.

De liefde, het gemis en de bestaande craving om ervaringen met jou te delen zal nooit minder worden meisje.

Ik hou intens veel van je en mis je met elke vezel in mijn lichaam, verdomme wat was jij een exemplaar en wat heb ik van jouw energie mogen genieten, verbaal en non-verbaal. De ervaringen voelen soms als gister omdat ze heel intens en puur waren.

Kort geleden heb ik Mer gesproken na een tijdje, voelt toch gewoon als thuiskomen met haar, zelfs digitaal. Schijnt een Kalboussie kwaaltje te zijn.

Ik zal tegen je blijven praten, in mijn hoofd, in mijn hart en tegen anderen.

Ik mis je Lei, heel erg..

Dani

Afgelopen week hebben wij stilgestaan bij het leven van Leila, een bijzondere vrouw die ons vorig jaar veel te vroeg heeft verlaten. Haar verlies laat een leegte achter op onze afdeling, maar we willen haar herinneren zoals ze was, stralend, gezellig en met een hart op de juiste plek.
Leila was iemand die binnenkwam en meteen indruk maakte. Een prachtige mooie verschijning, zag er altijd tiptop uit, zelfs een vuilniszak zou haar goed hebben gestaan. Ik herinner me nog goed haar sollicitatiegesprek, vol enthousiasme vertelde ze dat ze haar baan al had opgezegd omdat ze graag bij ons aan de slag wilde gaan, en we hadden haar dus nog niet aangenomen! Ik denk dat dit typisch Leila was, gedurfd, Lef, vastberaden maar ook behulpzaam. Ze wilde echt graag aan de slag om een verschil te maken in het leven van mensen.
Ze was enorm vriendelijk en gezellig. Leila was altijd in voor een praatje of het nu ging over de beste plek om te eten in Scheveningen of over vakantieplannen. Gewoon op een hele relaxte manier waarbij je je direct op je gemak voelde.
Helaas heeft het leven haar te zwaar gemaakt. Dat is ontzettend verdrietig, omdat we haar graag hadden willen helpen zoals zij ook klaarstond om anderen te helpen.
Daarom is het belangrijk dat we haar herinneren zoals ze was; een mooie en stralende persoonlijkheid.
Leila, we missen je hier en we zullen je nooit vergeten.
Laten we haar eren door elkaar te blijven steunen, door vriendelijk te zijn voor elkaar en door te blijven praten met elkaar in goede maar ook in minder goede tijden.
Liefs van je collega's

De eerste lentezon, de eerste keer 17 graden, krokusjes die bloeien, narcissen die Den Haag opfleuren, het Voorhout staat in bloei, terrasjes die vollopen met mensen die een glimp van de lente willen opvangen.
Ik deed afgelopen zaterdag hetzelfde, zittend aan de koffie, op een terras, het hebbend over jou. denkend aan jou, terugblikkend naar jou. Ik zag je voor me. Zoals je aan zou komen lopen, zou praten, zou bewegen, zou lachen en we hadden waarschijnlijk een goed gesprek gehad want meestal ging het echt ergens over als we elkaar spraken en nu bleef jouw plek leeg en was het anders. Ergens dacht ik, je komt zo aanlopen The Leila Way...omdat het zo vaak zo ging en het zo hoort te zijn, in mijn hoofd, in ons hoofd.
Alleen niet in het jouwe.

Je wordt gemist Lei, iedere keer een beetje meer.
X

Ik mis je zo ontzettend erg...

3 lange verdrietige maanden zijn nu voorbij. Iedere dag hoop ik dat het niet waar is, maar dan is ineens het besef er weer dat je er niet meer bent. Dat doet zo'n pijn schat. Ik wil het gewoon niet geloven!
Kon ik je nog maar knuffelen, kon ik je nog maar een kus geven... Ik zou er alles voor over hebben.
Het is zo moeilijk om door te gaan zonder jou, alle dingen die ik doe dan denk ik aan jou. Ik mis al onze dingen samen. Als ik het moeilijk heb dan ga ik naar je plekje toe om toch nog een beetje bij je te zijn en steek ik een kaarsje aan.
Zina&Zura zijn vaak samen schat want dat vond je altijd fijn. Ook zij missen jou liefde heel erg. Ik zou altijd zorgen dat ze bij elkaar blijven.
Je bent mijn grote liefde en dat blijf je ook! Ik zal jou wijze raad altijd meenemen in al mijn beslissingen.
Lieve schat kon ik je nog maar vasthouden.... ik zou je echt nooit meer los laten.

Love you schat voor altijd

De dagen gaan voorbij, de tranen worden misschien wel minder maar het verdriet niet. Nu komt het gemis maar het besef nog steeds niet.
Het is net of je dan weer even in het buitenland zit maar dan zonder mailverkeer. Kon dat maar he, al was het maar 1 mailtje vanuit de hemel.
Gewoon even om te weten hoe het met je gaat.
Lieve Lei er is geen dag dat ik niet aan je denk de ene dag weer wat meer dan de ander.
Ik weet je zit in mn hart en ik in die van jou.
Al had ik zo graag gewild dat deze nog klopte dan was je er nog, je bent nu weg en dat klopt niet. Ga vaak naar je plekje dat doet me dan niet zoveel, ik hou me vast aan de plekken waar wij zijn geweest en herinneringen hebben gemaakt en dat geeft troost een beetje dan. Als ik foto's kijk moet ik zo huilen maar ook lachen vooral om je acties oh oh Lei mis dit zo!

Hvj!

Leïla, excuses-moi si j’ai mal ! Tu t’en vas et les oiseaux ne chantent plus ! Tout ce que j’ai est ici, c’est ma gueule, c’est mon cri, me voilà ! me voilà ! me voilà !
Il est ainsi dit: le coeur a ses raisons que la raison n'a pas.
J’aurais aimé inverser les rôles, mais il est ainsi fait par le tout puissant.
Je ne veux pas être pathétique, mais il y a quelque chose de plus puissant que la mort, c’est la présence des absents dans la mémoire des vivants.
Certainement, nous ne manquerons pas de te rejoindre et de revoir ton sourire angélique ! S’il te plait, juste patienter un peu, juste donner le temps aux tiens, à Mounir, à Corie, à Mariam, à Sirine, de continuer à donner de l’amour à tes bouts de choux de nièces et neveux Julia, Luka et Lorenzo.
Je sais que tu es d’accord, ton message furtif est parvenu.
Vas y ! Parts tranquille ! Reposes en paix ! à bientôt
Oncle Lotfi Kalboussi.

Lieve Zusjes Kalboussi,Mounir en lieve cor.
Nogmaals heel veel sterkte♡♡♡
Er is geen dag dat ik niet aan die tragische dag denk dat carina mijn moeder mij belde ,leila is overleden... huhhh dacht ik hoe dan??
Als ik dan al die berichten lees op deze website en mijn lieve zus Suus spreek die er ook zo doorheen zit door dit intense verdriet,,,haar allebestie weg ,verschrikkelijk gewoon.
Heel veel liefs vanuit hier.
Dikke knuffelsss

Steff en de Boys♡♡♡♡