Lieve Lin,
We leerden elkaar kennen toen jij ineens alleen kwam te staan met Milo. Een tijdlang gingen we ontzettend veel met elkaar om. Ik hielp jou met Milo, jij mij met Caesar. Ik heb tranen en buikpijn gelachen met je, ik ben daar zo dankbaar voor. Ik heb veel van je geleerd; die onmetelijke levenslust, het plukken van de dag. Volgens mij ben je op dit moment aan het zingen in de hemel, naast Carl op de gitaar. Of dans je met een zwierige rok en lakhakken in het rond. Fladder nog eens langs als je wilt. Dag lief gek mens. xxSuus

My first selfie in NL, Linda has welcomed me with an open heart and a big smile, she helped me improve my knowledge and expand my horizon. She made the transition from Dubai to the Netherlands more enjoyable and far less traumatic.
Today we morn the loss of her, but her impact on my life is going to stay with me forever.

Lieve Linda,

Op zaterdag 25 juli 2009 leerde ik jou en Carl kennen. Mijn partner en ik werden door jullie via jullie vrienden Sylvia en Gerald spontaan mee uitgenodigd voor een zomerse BBQ , naar wat later een van mijn meest bijzondere (en muzikale) ontmoetingen werd (zie foto's). Vanaf het eerste moment bij binnenkomst voelde alles als een warme deken, alsof wij jullie al jaren kenden. Die vertrouwdheid, de oprechte belangstelling en het spontaan openstellen van huis en haard en jullie zelf, maakten veel indruk.

Na deze eenmalige ontmoeting, zijn we al die jaren contact met elkaar blijven houden. Nabijheid op afstand. Voor mij was je een inspirator. Wat een mooie en krachtige persoonlijkheid had je. Je schreef mij toen: "Ik schijn dat effect van inspirator wel vaker te hebben. Misschien kan ik mensen daar nog eens mee helpen in de toekomst." Je kon toen niet weten dat dat precies was wat je zou gaan doen jaren later. Want wat heb je veel mensen steun, herkenning en bevestiging gegeven middels je boeken, maar ook door jouw manier van persoonlijke contact. Je keek en zag de ware mens. Je luisterde en hoorde het werkelijke verhaal. Iedereen werd door jou geraakt. Je gaf kleur en betekenis aan het leven van zoveel mensen.

Na de dood van Carl vond je het een hele tijd heel zwaar om weer opnieuw te leren leven. Een wankel evenwicht tussen introvert en extrovert, energiek en passief, rationeel en spiritueel. Leven werd óverleven. Het duurde even voordat je weer in staat was om een nieuw, totaal ander leven zonder hem op te bouwen (al hoewel, nooit helemaal zonder). Maar toen dat gebeurde en Joris in je leven kwam, je lievelingsmens, kwam jij weer volledig tot bloei. De sprankelende Linda van voorheen straalde weer. Je was gelukkig met hem, met jezelf en het leven dat je samen met hem leidde. Hoe oneerlijk het lot dat dat geluk jullie nu ontnomen moest worden. Je had zo hard geknokt. Je was er zo dichtbij, Linda. Zo dichtbij.

Mijn thema in het leven is loslaten. Jij liet mij weten dat loslaten iets is dat je kunt leren. Leren wat je in je leven moet vastpakken en wat niet. Maar wat als je het leven zelf moet loslaten? Dan laat je je dragen door de liefde, schreef je, en dat, lieve Linda, is wat er is gebeurd. Je was vol liefde. Die liefde zal voorgoed jouw signalement zijn. Daarin ben je blijvend van betekenis. Jij schreef ons je verhaal en nu wordt jij door ons het verhaal dat weergaloos en onweerstaanbaar doorgaat. Lieve Linda, rust zacht!

Liefs, Maaike