Lieve Linda, ik leerde je jaren geleden kennen als buurvrouw van Ellen. We hadden regelmatig jamsessies bij Ellen thuis en ook bij mij thuis hebben we een aantal keren muziek gemaakt met zijn allen. Eerst met Carl en later met Joris. Ik denk nu terug aan de muziekavonden tijdens de kerst. Die zullen nooit meer hetzelfde zijn zonder jou. Ik weet nog dat je een raar vrolijk Iers kerstliedje zong en daar was ik zo enthousiast over. Vooral over de manier waarop je het lied performde. Ik ga bij Ellen navragen welk nummer het was, dan koop ik het en tijdens het luisteren denk ik dan aan dat moment. Ik denk terug aan de keren dat we samen bij mij thuis liedjes oefenden en dat jij vooral Franse nummers van Edith Piaf wilde zingen. Zo luidkeels en enthousiast dat Leo de deur naar ons zanghok regelmatig dicht deed. Je enthousiasme en je totale gebrek aan plankenkoorts maakte soms dat de muziek er met jou vandoor ging. Maar dat deerde je niet. Ik benijdde je, je stond zo vrij op het podium. Toen Carl plotseling overleed had je verdriet maar je benaderde het ook spiritueel. Ik vond dat soms moeilijk te begrijpen. Het totale vertrouwen in de kosmos, in een hogere macht. Ook daar benijdde ik je in. Je ontmoette Joris, je tweede grote liefde. Wat gunde ik je dat en ik zag hoe fijn jullie het hadden. Joris speelde gitaar en samen oefenden jullie in de tuin. Luidkeels natuurlijk :). Milo nam je altijd mee en hij vermaakte zich op zijn tablet. Tijdens jou ziekteproces bewonderde ik je en vroeg me af en sprak dat ook naar je uit of je echt zo sterk was. Je antwoordde: “natuurlijk Joke het is mijn proces en dat kan ik”. Nu ben je bij Carl. Het is moeilijk te bevatten. Nu kunnen jullie weer knuffelen en muziek maken samen. Zing zo hard je wilt, ik hoop je te horen lieve Linda.

Lieve Linda,



Zo heb ik jou leren kennen, repeterend voor een toneelstuk bij Stichting het Klein Theater. Muziek, Toneel, theater en schrijven was jouw passie . Ik hoop dat waar je nu bent , daar ook mooie herinneringen kunt maken en ik hoop dat jouw naasten van jou, mooie herinneringen kunnen maken.

Dat zullen zij nodig hebben , om deze verdrietige tijd door te komen.



Lieve groet Brigitte

Lieve Linda, het is eigenlijk niet te doen.... om je los te laten... maar alle herinneringen zitten in mijn hart! Die laat ik zeker niet los! De laatste keer dat wij met z’n allen “de Griendenclub” compleet samen waren hebben we gelukkig nog vastgelegd. Weliswaar op afstand van elkaar maar dichterbij dan ooit. Wat had ik je toen graag nog vast gehouden en een dikke kus gegeven. Helaas liet Corona dit niet toe. Daarom ook nog 2 oudere foto’s van ons waar dat wel kon!!! Ik ga jou zo nooit vergeten lieverd!!! Hou van jou voor altijd. 💜 Babs