Lieve schat,
Weet je nog dat je vorig jaar op de boot zo stellig was dat je dit jaar weer naar je geliefde Engeland zou? En dan voor een langere periode? 'See you next year', zei je tegen the White Cliffs, het eerste en het laatste dat je van het land zag.
We hebben je er naartoe gebracht, Lonneke. Papa en mama zijn naar Engeland geweest en hebben een beetje as van jou meegenomen om daar uit te strooien. Er ligt wat as voor The Lighthouse op de White Cliffs en er ligt wat as in dat geweldige Greenpark in Londen, onder het wakend oog van Queen mum en de prachtige gouden engel voor Buckingham Palace. Papa heeft zelfs jouw naam in een metalen plaatje op het bankje voor the Lighthouse gegraveerd. Zo heb je een eigen plekje.
'Woon hier en overal, de wereld is voor jou!'

Lieve Lonneke, een engelse tekst omdat je zo van die taal houdt.
Je wordt zo gemist.....
Ik hoop dat iedereen die de tekst leest je eventjes dichtbij voelt.

Voor jou lieve Lonneke. Zes maanden alweer/nog maar. Lieve schat, wat word je gemist.

Wat hebben we tegen dit moment aangehikt. Wat is ook deze periode zwaar zeg. Tja, en nu kunnen we twee dingen doen. Wegkruipen onder een dekentje en alle media stilzetten tot de vlaggen met schooltassen weer opgeborgen zijn, of gewoon de vlag uit hangen met de schooltas van Lonneke eraan. We kiezen voor het laatste. Onze dochter en zus zou ook zijn geslaagd en wat zou ze trots zijn. Dus voor haar hangen we de vlag uit. Voor haar en voor al haar vrienden en jaargenoten die zijn geslaagd. Gefeliciteerd allemaal. Wees trots en geniet. En voor diegenen die nog even op een positieve uitslag moeten wachten: wees trots! Voor ons zijn jullie allemaal 'geslaagd'. (Facebookbericht op 16-06-2016)

'I like it when you sleep, for you are so beautiful yet so unaware of it'
Lonneke, je was erbij hoor.

De avond van jouw crematie, kerstavond, vroeg Niek of hij eventueel jouw schriftjes zou mogen hebben, die je van Sinterklaas had gekregen. Hij zou het fijn vinden ze te gebruiken en jij had er toch nog niks mee gedaan. Prima. Hij haalde de schriftjes van je kamer. Ze waren inderdaad nog leeg. Toch....?
Het eerste schriftje dat hij opensloeg had je toch in gebruik genomen. Er stond namelijk precies één woord. Remember!

Lieve Lon!
ik vond nog wat dingen terug van ons in de brugklas! Ik ben enorm dankbaar voor die leuke tijd die we hebben gehad! En ook enorm dankbaar voor jouw lieve moeder, bij wie we altijd terecht konden!