Lonneke kwam op school en vertelde mij dat ze mee ging doen aan een talentenjacht in Friesland. Ik vroeg haar of ze het leuk vond als ik ook mee zou doen. Ze zei 'hoe meer zielen hoe meer vreugd'. Samen met Marleen en Akkelien gingen we oefenen. Bij de talentenjacht was ik erg zenuwachtig maar Lonneke probeerde mij gerust te stellen. Toen Lonn aan de beurt was stapte ze rustig het podium op. De presentatrice vroeg wat dingen aan Lonn en Lonn reageerde zoals ze was. Lekker spontaan en ik dacht nog ik wou ook dat ik zo spontaan was als haar! Ze zong prachtig en ze werd ook eerste, terwijl ze eigenlijk gewoon mee deed voor spek en bonen zei ze. Die eerste plek had ze absoluut verdiend.
Een maand later, vroeg Lonneke of Marsha, Simone en ik voor haar moeders school kerst liedjes wilden gaan zingen op straat. Simone deed helaas niet meer mee. Maar wat ben ik blij dat ik dit moment met jullie heb mogen meemaken. Uit school gingen we naar de school toe en gingen we oefenen. Daarna gingen we wat lichtjes ophangen voor de wandeling. Toen dat klaar was gingen we terug naar de school. We aten snert en tomatensoep met stokbrood. Lonneke was hier zo enthousiast over. Ze had er al de hele dag naar uitgekeken om haar eerste kopje snert van het jaar te eten. Zelfs met een kopje snert was ze helemaal gelukkig. Met de kerstmuts op gingen we naar de plek waar we zouden staan. De hele avond hebben ze feliz navidad, last Christmas, jingle bells en all I want for Christmas is you gezongen. Op een gegeven moment kwam er een lieve vrouw aan die ons thee en koekjes bracht. Lonneke vond dit zo lief dat ze aan het eind van de avond de vrouw een knuffel gaf en ze kon er niet over ophouden om te zeggen hoe lief zij het vond. Wat ben ik blij dat ik dit met hun heb mogen delen. Lonn en ik zouden nog samen een cover maken van Stitches en samen gaan zingen op de popavond. We zouden nog met onze vriendengroep op vakantie gaan.. De laatste keer dat ik haar gezien had was nog op school. Ik was aan het oefenen met mijn muziekklas voor de kerstviering. Toen kwam ze nog even binnenwandelen met Sophie. Nooit had ik verwacht dat dat de laatste keer zou zijn. Lieve Lonneke wat verschrikkelijk wat er gebeurd is. Dit heb jij niet verdiend. Je had nog zoveel plannen. Je zou naar Engeland gaan en hier hadden wij het ook nog over een paar dagen voor het ongeluk. Je was speciaal voor mij naar zumba gekomen omdat ik anders alleen was. Tijdens zumba genoot je altijd zo erg. Je danste met een grote glimlach op je gezicht. Toen zumba afgelopen was, zaten wij op de fiets. Je had het erover dat je reis naar Engeland geregeld was en ik zei nog dat ik haar er zo voor aan zag om in een cafeetje te werken daar en ik vroeg voor de grap of ik mee mocht. Ze zei natuurlijk! Nu ben je wat eerder vertrokken dan gepland was..
Rest In Peace lieverd.. wij zullen altijd aan jou blijven denken. En wij zullen jou vooral gaan missen. Ik ben blij dat ik je heb gekend en ik zal blijven terugdenken aan de leuke momenten die we met z'n allen gehad hebben.

Ik wens de familie en vrienden heel veel sterkte..

Take a piece of my heart
And make it all your own
So when we are apart
You'll never be alone
You'll never be alone
When you miss me close your eyes
I may be far but never gone
When you fall asleep tonight just remember that we lay under the same stars
And hey, I know there are some things we need to talk about
And I can't stay
Just let me hold you for a little longer now

Je bent voor altijd in ons hart.

Carmen.

Deze foto hebben Lonneke en ik in de trein gemaakt. We waren onderweg naar mijn zus in Utrecht om een planner te maken voor school, niet dat zij zich er aan hield. Maar alsnog was het een super leuke reis die wij met z'n tweetjes hebben mogen maken. Ik zal jou nooit vergeten! ????

We hadden kaartjes gewonnen bij de Jumbo. We mochten met z'n tweeën naar een concert van de Toppers. Niets voor ons, maar vooruit; weer een ervaring erbij, dachten we. Dus ik kocht twee viesgele T-shirts en haalde twee grote hoeden uit de kast. Maar toen we op de betreffende dag aan de zondagse brunch zaten, was je niet te genieten. 'Als je zo doet, ga ik wel alleen hoor', zei ik nog. 'Nou, dan ga je maar alleen', was jouw kribbige reactie. Klaar voor een puberale bekpartij. Maar ik vroeg serieus: 'Heb je eigenlijk wel zin om te gaan?' 'Nee, eigenlijk niet echt', zei je toen. Maar we hadden kaartjes, we zouden gezellig met de trein het zou best een mooie ervaring worden, toch? Als we er eenmaal maar waren? Zo ging het toch vaker? Ook papa drong aan dat we toch maar moesten gaan.
Maar toen begonnen we de voor- en nadelen op te sommen als we zouden gaan. Voordelen: Gezellig uitje, voor het eerst naar de Arena in Amsterdam, .....
Nadelen (volgens jou): De Toppers, idiote kleding, het regende, we moesten op tijd weer terug, De Toppers, de drukte, De Toppers....
We lagen in de een deuk. 'Weet je wat, dan gaan we toch spijbelen?' opperde ik. En dat hebben we gedaan. We hebben deze idiote foto genomen en op Facebook geplaatst om iedereen te laten geloven dat we onderweg waren naar Amsterdam. Toen hebben we ons snel omgekleed en we zijn samen naar de film in de Kolk geweest. Pitch Perfect II. Wat een heerlijke spijbelmiddag, lieverd!

Als kleine meisjes speelden wij, nu lijkt dit moment niet te bestaan. Waar is de tijd gebleven? Onze avonturen in de bossen rondom Bakhuizen en het picknicken in het gras. Geitjes voeren, uren lachen in de draaiton in de speeltuin... schommelen en muziek luisteren, bomen beklimmen en tekenen... Ik vermaakte me uren, en elk jaar kwamen we terug. Dat kleine plekje in Friesland waar het allemaal begon. Nu hoop ik dat je je rust hebt gevonden, en dat onze avonturen nog altijd bij je blijven. Rust zacht.