Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Luus,
In de jaren dat we samen in sesam hebben gespeeld heb ik zoveel bewondering voor je gekregen, de hele benadering van jou om elk optreden tot een succes te maken. Kleding, Dans, Show, Koortjes, etc.. alles moest altijd perfect zijn. Ook de vervelende klusjes hoorden daarbij en je was niks te beroert om snoertjes te rollen of een podium aan te vegen. Het publiek hield van jou en jij van het publiek. Een echt podium dier. Presenteren kon je als de beste en mede door jou drive bestaat sesam nog steeds. Altijd het beste in je boven halen is een gave en jij was daar heel goed in. Wat hebben we samen gelachen en gehuild in de jaren. We hadden samen wel vaker in een opnamestudio gestaan maar heel bijzonder was de opname die we samen hebben gemaakt voor jullie trouwdag. Een prachtige ballad voor Peter, je maatje. De opname vielen je zwaar, je had het soms moeilijk, maar we hebben het samen tot een heel mooi resultaat gebracht. Omdat het zo persoonlijk en dichtbij was voor mij heb ik dat als zeer indrukwekkend ervaren en ben dankbaar voor de herinnering. Je wilde ook nog een opname maken voor je grote kanjer Ishja maar helaas had je ondanks je enorme vechtlust daar de kracht niet meer voor. We gaan elkaar later weer zien! XXXXX
Stef, Nathalie, Tine en Lotte

Heel erg dankbaar wat wij samen hadden.Teveel woorden nodig om duidelijk te maken wat jij voor mij betekende. Er is iets in mij met jou meegegaan. Een stukje van ons samen bestaan. Samen sterk en onafscheidelijk al die jaren. Zonder jou nu verder moeten lijkt op dit moment onmogelijk en doet zoveel pijn. Dank je wel Lieffie voor alles
I never said goodbye to you instead I said ' I Love you' xxxx Borg

Lieve Luus, ik heb vanavond pas vernomen van een van mijn dochters dat je nu nog beter de sterren van de hemel zingt omdat je dichterbij bent. Deze foto vond jij vreselijk vanwege je rimpeltjes maar ik vind hem prachtig omdat jij daar 100% jou bent. We zouden steeds afspreken maar op een of andere manier kwam het er maar niet van, misschien door de cocoon die ik bij jouw dacht te zien en aangaf: ik red het zelf allemaal wel. Misschien niet, misschien wel, maakt ook niet uit. Ik ga je zeker weer zien en nu zou ik graag willen dat dat heel snel is zodra ik op „enter” click. Dat je dan voor mijn deur staat om mij op mijn sodemieter te geven dat ik die foto geplaatst heb. Toe maar, graag. Maar dan zet ik je wel af bij je boys en ruil je je harp maar weer in voor een zangmicrofoon. Ik neem geen afscheid van je want je bent er nog steeds en dat zal zo blijven. In mijn hart, in mijn gedachten en als de juf die mij ook levenslessen hebt gegeven want wat ben jij toch een mooi, lief en positief mens. En wat hebben we gelachen. Peter, Ishja, vader, moeder, zus, familie, kennissen en vrienden, Ingeborg. Heel veel sterkte en kracht toegewenst, mijn gedachten zijn bij jullie allemaal.